دو تن از دوستان و بستگان جواد روحی، جوان ۳۵ ساله و معترض به جمهوری اسلامی که بامداد پنجشنبه ۹ شهریور در زندان نوشهر جان باخت، در گفت‌وگو با ایندیپندنت فارسی با رد ادعاهای مقام‌های جمهوری اسلامی تاکید کردند که «جواد روحی به‌خاطر وخامت جسمانی ناشی از شکنجه‌های وحشتناک کشته شده است.»

این منابع مطلع همچنین خبر داده‌اند که مقامات امنیتی و نظامی در استان مازندران اکنون پدر جواد روحی را تحت فشار قرار داده‌اند تا به اعتراف اجباری علیه فرزند خود مجبور شود و بگوید که جواد به‌دلیل عوارض ناشی از اعتیاد به مواد مخدر فوت کرده است.

جواد روحی، اهل شهرستان آمل در مازندران، ۳۱ شهریورماه سال گذشته و در روزهای ابتدایی خیزش سراسری ایرانیان علیه جمهوری اسلامی، به اعتراضات خیابانی مردم نوشهر پیوسته بود و شامگاه همان روز به دست ماموران سرکوبگر بازداشت شد.

او سپس به بازداشتگاه اداره اطلاعات ساری که میان فعالان سیاسی استان مازندران به «شکنجه‌گاه تیرکلا» معروف است، منتقل شد و حدود دوماه در سلول‌های انفرادی تحت شکنجه، آزارهای جسمی و ضرب‌وجرح سخت برای اعتراف اجباری و قبول اتهام‌های ماموران درباره آتش زدن قرآن و تخریب پایگاه پلیس نوشهر قرار گرفت.

یکی از بستگان و هم‌محلی‌های جواد روحی، به ایندیپندنت فارسی گفت:‌ «شدت شکنجه‌ها به قدری زیاد بود که در اولین ملاقاتش با اعضای خانواده در زندان نوشهر، پدر و مادر جواد او را نشناختند، بس که لاغر شده بود و همین شکنجه‌های سخت مانند ضربات سخت به بدنش، خوراندن داروهای مشکوک یا آویزان کردن از سقف، جواد را به نارسایی کلیوی و بی‌جانی مبتلا کرد. در یک ماه اخیر هم بنا بر گفته هم‌بندی‌ها و اعضای خانواده، وضعیت جسمانی جواد به‌شدت وخیم بود، اما علی‌رغم اطلاع ماموران اطلاعاتی و قاضی پرونده از به‌خطر افتادن جان او، با اعطای مرخصی درمانی یا آزادی مشروط مخالفت کردند. آنقدر عزیزمان را شکنجه کردند تا بمیرد.»

دیگر فرد نزدیک به جواد روحی که از کودکی با او دوست بوده است، نیز به ایندیپندنت فارسی گفت: «جواد انسان بسیار پاک و درستی بود. همه او را به مظلومیت و سادگی می‌شناختند و اهل کتاب و موسیقی و ورزش بود. جواد را کشتند. او را آنقدر شکنجه کردند و کتک زدند تا بمیرد. اعضای خانواده جواد می‌گویند ماموران اطلاعاتی از اینکه حکم اعدام جواد نقض شد، شاکی بودند و می‌خواستند او را به هر نحوی بکشند. البته که احتمال خوراندن سم به او هم وجود دارد. پست‌فطرت‌ها این جوان شجاع و معصوم را کشتند و حالا نیز به سراغ پدر و مادرش رفته‌اند تا از آن‌ها اعتراف اجباری بگیرند که جواد معتاد بوده یا بیماری زمینه‌ای خطرناک داشته است. ما نمی‌گذاریم خون جواد پایمال شود. ما انتقام می‌گیریم.»

بهداری زندان‌ نوشهر، صبح روز جمعه دهم مردادماه، در بیانیه‌ای مدعی شد که جواد روحی «به علت اعتیاد، سابقه مصرف متادون با تجویز پزشک را داشته که البته در ماه‌های اخیر در تلاش برای ترک متادون و پایین آوردن مقدار مصرف خود بوده است»، اما اکنون دو فرد نزدیک به جواد روحی و خانواده‌اش در گفت‌وگو با ایندیپندنت فارسی، اعتیاد جواد روحی به مواد مخدر را به‌شدت تکذیب کرده‌اند.

شعبه اول دادگاه انقلاب ساری به ریاست قاضی سیدمرتضی موسوی، سال گذشته جواد روحی را به اتهام‌های «آتش زدن نسخه‌ای از قرآن، افساد فی‌الارض، اخلال شدید در نظم عمومی کشور، تخریب، ایجاد حریق و خراب‌کاری در اموال و تاسیسات عمومی، تحریک شهروندان به ایجاد ناامنی و اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرائم ضدامنیت داخلی»، به سه بار اعدام محکوم کرده بود، اما این حکم سنگین، خردادماه سال جاری، در شعبه نهم دیوان‌‌عالی کشور و به دلیل نبود مدارک و ادله کافی علیه متهم، نقض شده بود.

پیش از این، منابع حقوق‌بشری در استان مازندران نیز خبر داده بودند که جواد روحی طی مدت بازداشت، متحمل «شکنجه‌های ترسناکی» برای اعتراف علیه خود شده بود و بر اثر شدت شکنجه در روزهای اول بازداشت «قدرت تکلم و کنترل ادرار» خود را نیز از دست داده بود.

محسن برهانی، حقوقدان ساکن ایران، در‌این‌باره در شبکه ایکس (توییتر سابق) نوشته است:‌ «چرا نامبرده مشمول عفو نشده است؟ او مشمول کدام استثنای عفو صادره بود که هنوز در زندان نگه داشته شده بود؟ وقتی احکام اعدام اولیه در دیوان نقض شد، سختتان است آزاد کردن به استناد عفو؟»

همچنین وکیل جواد روحی اسفندماه سال گذشته در گفت‌وگو با روزنامه شرق گفته بود که موکلش فقط در میدان نوشهر رقصیده و چند شال و روسری را به آتش انداخته است. مجید کاوه در ادامه تاکید کرده بود که جواد روحی در بازجویی‌ها و دادگاه نیز «بارها و بارها به‌صراحت منکر اتهامات وارده شده» بود و سه حکم اعدام علیه او در حالی صادر شده‌ که «فاقد ادله اثباتی است و هیچ شاهدی هم در پرونده وجود ندارد.»

اکنون به نظر می‌رسد مقامات امنیتی، قضایی و نظامی در جمهوری اسلامی، در آستانه فرا رسیدن سالگرد خیزش سراسری سال گذشته و کشته شدن مهسا امینی در بازداشتگاه نیروی انتظامی، تلاش می‌کنند تا با هرچه گسترده‌تر کردن فضای امنیتی و بازداشت فعالان سیاسی و خانواده‌های دادخواه، در کنار شکنجه بیشتر زندانیان سیاسی، شهروندان معترض را از شروع دوباره اعتراضات خیابانی باز‌دارند.

پیش از این، شماری از اعضای خانواده کشته‌شدگان خیزش سراسری سال گذشته، مانند چهار عضو خانواده حنانه کیا در نوشهر یا پدر محمدمهدی کرمی، جوان اعدام‌شده در جریان اعتراضات، طی روزهای اخیر و با هدف جلوگیری از برگزاری مراسم سالگرد کشته‌شدگان، به دست نیروهای سرکوبگر بازداشت شدند.