روزنامه همشهری در شماره روز یکشنبه ۲۶ شهریورماه خبر داد که در ۲۰ سال گذشته پوسیدگی دندان ایرانی‌ها سه برابر شده است و رئیس هیات‌مدیره جامعه دندانپزشکی ایران نیز در گفت‌وگو با این روزنامه از ادامه روند کاهشی مراجعه شهروندان به دندانپزشکی‌ها به دلیل گسترش مشکلات مالی و فقر سخن گفت.
بر اساس آمارهای دولتی، اوضاع سلامت دندان ایرانی خوب نیست؛ هر کودک ۶ ساله ایرانی به‌طور میانگین بیش از ۵ دندان پوسیده دارد، افراد ۳۰ تا ۴۰ ساله که در اوج سن فعالیت اجتماعی هستند ۱۲ تا ۱۳ دندان ازدست‌رفته دارند و بیش از ۵۵ درصد افراد بالای ۶۵ سال هم هیچ دندانی ندارند.
در شرایطی که وضعیت اقتصادی شهروندان ایرانی در چندسال اخیر به دلیل سیاست‌های خاص علی خامنه‌ای حادتر از گذشته شده است و اکنون بر اساس آمارهای مجلس شورای اسلامی و اقتصاددانان مستقل بیش از ۷۰ درصد از جمعیت ایران زیر خطر فقر هستند، رئیس هیات‌مدیره جامعه دندانپزشکی ایران به همشهری گفت که؛ «مردم تا زمانی که مجبور نشوند و درد دندان امان‌شان را نبرد به دندانپزشکی مراجعه نمی‌کنند، چون توان پرداخت هزینه‌ها را ندارند.»
خبرنگار روزنامه همشهری، وابسته به شهرداری تهران نوشته است: «خیلی از کودکان ایرانی با دندان‌های خراب بزرگ می‌شوند و تعداد زیادی از آنها تا بزرگسالی حتی یک‌بار گذرشان به مطب دندانپزشک نمی‌افتد. گاهی آنقدر دیر مراجعه می‌کنند که زمان کشیدن دندان است و کاری نمی‌توان برای ترمیم آن انجام داد. وقتی صحبت از سلامت دندان می‌شود، بسیاری از شهروندان قیمت‌های نجومی آن را پیش می‌کشند و گلایه می‌کنند که به دلیل قیمت‌های بالا نمی‌توانند به دندانپزشکی مراجعه کنند. درحالی که شاخص پوسیدگی دندان در کشورهای پیشرفته یا درحال توسعه سالانه رو به کاهش اعلام می‌شود، آمارها می‌گویند که این مساله در ایران نسبت به ۲۰ سال گذشته ۳ برابر شده است.»
دکتر علی تاجرنیا، استاد دانشگاه، دندانپزشک و رئیس هیات‌مدیره جامعه دندانپزشکی ایران نیز با تایید اینکه «گران بودن خدمات دندانپزشکی و مشکلات اقتصادی مردم» منجر به کاهش تعداد مراجعین شده است، توضیح داد: «خیلی از کلینیک‌های دندانپزشکی عملا دیگر هیچ سودآوری ندارند. شمار زیادی از همکاران مطب‌های خود را تعطیل کرده و به سراغ کلینیک‌ها رفته‌اند، چون مراجعین به کلینیک‌ها از یک حداقل‌های پوشش بیمه‌ای برخوردارند. به همین دلیل خیلی از مردم یا نمی‌توانند خدمات دندانپزشکی دریافت کنند و دچار بی‌دندانی می‌شوند، یا با فواصل طولانی برای دندان خود مراجعه می‌کنند، فقط هم بنا بر ضروریات. مثلا طرف درد شدید دندان دارد و مجبور است که به دندانپزشکی مراجعه کند، وگرنه اصلا مراجعه نمی‌کند.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
این استاد دانشگاه می‌گوید قیمت خدمات دندانپزشکی در ایران ما گران است و برای دریافت این خدمات، یا مردم باید توانایی مالی مناسبی داشته باشند یا دولت باید کمک کند؛ «الان اقتصاد مردم دچار چالش‌های جدی است و درمان‌های دندانپزشکی عملا از سبد خدمات طبقه متوسط حذف شده است. مگر کسانی که بیمه تکمیلی مناسبی دارند یا در نهادهای دولتی شاغلند و دولت آنها را حمایت می‌کند.»
انتشار آمار رسمی از نرخ تورم در مردادماه امسال نیز حکایت از افزایش تورم سالانه و ماهانه در ایران داشت؛ تورمی که در سال‌های اخیر همیشه بیش از دوبرابر میزان افزایش حقوق کارمندان و کارگران ایرانی بوده است تا به معنای افزایش ریزش خانوارهای ایرانی به درون چاه فقر باشد.
بر اساس گزارش‌های آماری در ماه مرداد، نرخ تورم ماهانه برای همه دهک‌ها افزایش یافته که در این میان دهک پنجم رتبه اول تحمل بیشترین میزان تورم ماهانه به نسبت تیرماه را داشته و دهک هفتم هم در میان ۱۰ دهک در این جدول رتبه دوم را به خود اختصاص داده است. دهک‌های سوم، چهارم، ششم و هشتم نیز با تورم یکسانی مواجه بوده‌اند. فاصله اثر تورم بر دهک‌های اول تا دهک دهم نشان می‌دهد فشار تورم ماهانه از سمت پایین‌ترین دهک‌ها به سمت دهک‌های متوسط حرکت کرده است.
در حالی که مسئولان دولتی به بهانه‌هایی مانند افزایش تورم از افزایش دستمزد کارگران و حداقل‌بگیران خودداری می‌کنند، فعالان حقوق بازنشستگان می‌گویند شمار زیادی از آنها با حقوق هفت تا هشت میلیون تومانی زندگی می‌کنند. روز ۲۰ شهریور امسال هم نصرالله دریابیگی، نایب‌رئیس کانون بازنشستگان تامین اجتماعی این موضوع را تایید کرد و گفت که ۷۰ درصد بازنشستگان تامین اجتماعی حداقل حقوق را می‌گیرند و «صورتشان را با سیلی سرخ نگه می‌دارند.»
همچنین چندی پیش ایلنا در گزارشی نوشت که امروزه خط فقر حداقلی در تهران ۳۰ میلیون تومان و در شهرستان‌ها حداقل ۲۳ میلیون تومان است و با در نظر گرفتن این اعداد که البته برای یک خانوار متوسط ۳.۳ نفره بسیار حداقلی محاسبه شده، حداقل دستمزد و مزایای ۹ میلیون و ۲۰۰ یا ۳۰۰ هزار تومانی، حتی یک‌سوم خط فقر نیست، یعنی با این دستمزد ۳۳ درصد خط فقر نیز پوشش داده نمی‌شود.
