کنیسه متعلق به زبولون سیمینتوف، آخرین یهودی ساکن کابل مسدود شد.  

 پس از روی کار آمدن طالبان در افغانستان، سیمینتوف از ترس این گروه کابل را ترک کرد و کنیسه او به حال خود رها شده بود.  

زبولون سیمنتوف متولد شهر هرات در غرب افغانستان بود و پس از نقل‌مکان به کابل، یکی از اتاق‌های طبقه بالای خانه خود را در کوچه گل‌فروشی این شهر به کنیسه‌ای با مساحت ۳۰ متر مربع تبدل کرد و شماری از یهودیان ساکن افغانستان، برای عبادت به این کنیسه می‌آمدند.  

خبرگزاری آناتولی ترکیه به نقل از همسایگان سیمینتوف گزارش داد که او هنگام خروج از افغانستان، درهای کنیسه‌اش را قفل کرده بود و در دو سال اخیر هیچ‌کس به آن مکان داخل نشده است.  

حاجی ممتاز حکیمی، از شهروندان افغانستان، گفت که زبولون سیمینتوف را از حدود ۳۰ سال پیش می‌شناخت. او گفت: «سه ماه پس از مهاجرت، با من تماس گرفت و به من گفت که تو به خوبی با این منطقه آشنایی، به همین دلیل نیز تا زمانی که بازگردم یا شخص دیگری را بفرستم، از کنیسه مواظبت کن. اما در ماه‌های اخیر هیچ خبری از او نداشتم و حتی خبر فوت او را شنیدیم. درهای کنیسه او هم از روزی که رفت، قفل است.» 

زبولون سیمنتوف در دوران نخست حاکمیت طالبان بین سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ میلادی، در افغانستان مانده بود، اما در دوره دوم حکومت طالبان نخواست به زندگی زیر پرچم طالبان ادامه دهد و از این کشور خارج شد.  

روند مهاجرت یهودیان از افغانستان، در ۱۹۵۰ میلادی آغاز شد و یهودیان دسته‌دسته کشور خود را ترک، و بیشتر آنها به اسرائیل، کانادا و آمریکا مهاجرت کردند.  

تا حدود نیم قرن پیش، جمعیت بزرگی از یهودیان افغانستان در هرات، استان هم‌مرز ایران، زندگی می‌کردند. از یهودیان ساکن هرات با عنوان «موسایی‌ها» یاد می‌شد و بسیاری از آنان در منطقه «درب‌عراق» در شهر کهنه هرات، دیواربه دیوار با مسلمانان زندگی می‌کردند.  

از یهودیان افغانستان، کنیسه‌های یوحا، شمائیل، گلکیا و گرجیا، و نیز حمام، خانه‌های مسکونی و یک گورستان به یادگار مانده است. یوحا، بزرگ‌ترین کنیسه یهودیان افغانستان، به‌ عنوان «مکان تاریخی» حفظ شده، اما کنیسه شمائیل به مدرسه، و کنیسه گلکیا به مسجد بدل شده است. کنیسه «ملا عاشور» یا گرجیا کاملا تخریب شده و حمام یهودی‌ها نیز در آستانه فروپاشی است. بیشتر یهودیان ساکن هرات به تجارت مشغول بودند. 

برخی از آگاهان حوزه فرهنگ و تاریخ ادعا می‌کنند که یهودیان ساکن هرات، به دلیل فشار برای تغییر دین یا پرداخت جزیه‌‌های سنگین (مالیات شرعی که در اسلام بر پیروان ادیان پذیرفته دیگر اعمال می‌شود)، از ایران به این استان افغانستان مهاجرت کرده بودند. در هرات بیش از ۳۰۰ خانواده یهودی زندگی می‌کردند و آخرین خانواده در ۱۳۵۷ خورشیدی افغانستان را ترک کرد. شعله‌ور شدن جنگ در افغانستان و زندگی «بهتر» در اسرائیل، دو دلیل عمده مهاجرت یهودیان دانسته می‌شود.