در آستانه شروع فصل جابه‌جایی مستاجران در ایران، مهدی کرباسیان، عضو هیئت‌رئیسه اتحادیه مشاوران املاک تهران، از تاثیر افزایش قیمت دلار بر تورم اجاره‌بها خبر داد و گفت که «بازار اجاره دلاریزه شده است».
به گفته کرباسیان، تنها در صورتی که دولت بتواند قیمت دلار را کنترل کند، قیمت مسکن نیز کنترل می‌شود و متعاقب آن می‌توان بازار اجاره را بیشتر کنترل کرد، در غیر این صورت افزایش اجاره‌بها کاملا قابل پیش‌بینی است.
عضو هیئت‌رئیسه مشاوران املاک تهران به افزایش دستوری اجاره‌بها به میزان ۲۵ درصد با دخالت دولت، انتقاد کرد و به سایت تجارت‌نیوز گفت: «این اقدام باعث شد افزایش قیمت متوالی در هر سال به عرف تبدیل شود. تعیین سقف افزایش ۲۵ درصدی اجاره‌بها اقدام مناسبی نبود؛ زیرا ممکن است مالکی بخواهد اجاره را بین ۱۰ تا ۱۵ درصد افزایش دهد اما هنگامی که سقف ۲۵ درصدی تصویب می‌شود، مالکان نیز بالاتر از این مبلغ قیمت می‌دهند.»
این فعال صنفی بخش مسکن به نسبت تورم و اجاره‌بها و تاثیرپذیری آن‌ها از یکدیگر اشاره کرد و ادامه داد: «افزایش اجاره‌بها با تاثیر از رشد تورم، امسال هنوز خود را نشان نداده است اما با توجه به مصوبه دولت می‌توان پیش‌بینی کرد که اجاره‌بها به‌طور میانگین بیش از ۳۰ درصد افزایش یابد.»
بر مبنای پیش‌بینی این عضو هیئت‌رئیسه مشاوران املاک تهران، افزایش اجاره‌بهای مسکن در فصل جابه‌جایی‌ها از ابتدای اردیبهشت تا شهریور ادامه دارد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
کرباسیان از مهاجرت‌های ثانویه مستاجران در سال‌های اخیر به دنبال افزایش اجاره‌بهای مسکن هم پرده برداشت و گفت که تورم اجاره‌بها باعث شد تعداد زیادی از مستاجران به حاشیه‌نشینی روی بیاورند اما پس از اینکه اجاره در نقاط حاشیه‌ای مانند پرند و پردیس هم افزایش یافت، گروه زیادی از مستاجران برای بار دوم این بار به شهرستان‌ها، مهاجرت کردند.
اجاره‌بهای مسکن در تهران طی سال ۱۴۰۲ بالغ بر ۵۰ درصد تورم داشت و برخی مستاجران نیز با افزایش بیش از دو برابری نرخ اجاره مواجه شدند. با توجه به روند افزایشی نرخ دلار، سیاست‌های اقتصادی دولت، رشد تورم و گسترش فقر در جامعه کارشناسان پیش‌بینی کرده‌اند که اجاره‌بهای مسکن در سال ۱۴۰۳ نیز رکوردهای جدیدی ثبت کند.
پیش‌تر خبرگزاری مهر در گزارشی ضمن اشاره به شکست سیاست‌های دولت ابراهیم رئیسی در بخش مسکن، نوشته بود که یک آپارتمان ۱۱۰ متری دوخوابه در محله نازی‌آباد تهران را می‌توان با پرداخت ۵۰۰ میلیون تومان ودیعه و کرایه ماهیانه ۲۰ میلیون تومان اجاره کرد. این خبرگزاری روز سه‌شنبه نیز در گزارشی نوشت: «سه چهارم از عمر دولت سیزدهم گذشت اما وعده ساخت و تحویل چهار میلیون واحد مسکونی هنوز محقق نشده است.»
بر مبنای گزارش تجارت‌نیوز، در حال حاضر یک خانواده چهار نفری برای اجاره یک خانه کوچک در مرکز شهر تهران در خوش‌بینانه‌ترین حالت باید ۳۰۰ میلیون تومان رهن و هشت میلیون تومان اجاره ماهانه پرداخت کند که جمع آن در سال به حدود ۴۰۰ میلیون تومان می‌رسد. این در حالی است که حقوق کارگران در سال ۱۴۰۳ تنها ۳۵ درصد افزایش یافت و حقوق ماهانه حداقل‌بگیران نیز حدود ۱۱ میلیون تومان است.
تورم سالانه اجاره‌بهای مسکن در سال‌های اخیر همان‌طور که مشاوران املاک نیز تایید کرده‌اند، به گسترش حاشیه‌نشینی، زندگی در خانه‌های اشتراکی و افزایش انواع مختلفی از بی‌خانمانی منجر شده است. ابراهیم رئیسی در کارزارهای انتخاباتی‌اش وعده داده بود که سالانه یک میلیون مسکن می‌سازد اما وعده‌های رئیس دولت سیزدهم در «نهضت ملی مسکن» نیز مانند وعده‌های روسای دولت‌های پیشین در جمهوری اسلامی چون «مسکن ملی» و «مسکن مهر» محقق نشد.
ضمن اینکه دولت رئیسی در افزایش تورم اجاره‌بهای مسکن رکورد زد و این در حالی است که علی خامنه‌ای بهمن گذشته به دولت منصوبش اجازه داد برای اجرای طرح موسوم به نهضت ملی مسکن دو میلیارد دلار از صندوق توسعه ملی برداشت کند تا بتواند به وعده‌اش عمل کند اما حتی برداشت پول از صندوق توسعه ملی نیز به تحقق وعده‌های ساخت یک میلیون مسکن در سال منجر نشد. رئیس دولت سیزدهم به‌تازگی بدون توضیح درباره اینکه چرا به وعده‌اش عمل نکرده است، طی سخنانی تکراری در شاهرود گفت که وعده ساخت یک میلیون مسکن را «با جدیت» دنبال می‌کند.
پیش‌تر در گزارش‌ها آمده بود که دولت ابراهیم رئیسی در راستانی افزایش آمار ساخت و تحویل واحدهای مسکونی به تحویل خانه‌های بدون امکانات اولیه متوسل شده است و خانه‌های مسکن مهر را بدون آب و برق و امکانات اولیه به مالکان تحویل می‌دهد.
وضعیت مسکن در ایران به اندازه‌ای وخیم است که حتی نهادهای حاکمیتی مثل مرکز پژوهش‌های مجلس نیز وخامت آن را تایید کرده‌اند. این مرکز در یکی از گزارش‌هایش از وضعیت مسکن در شهرهای بزرگ نوشت سیاست‌هایی که طی سال‌ها و دهه‌های گذشته در حوزه مسکن اجرا شدند، نه‌تنها به ترقی خانواده‌های کم‌درآمد از نردبان مسکن منجر نشدند که سقوط طیف گسترده‌ای از مستاجران از این نردبان را در پی داشتند و به شیوع اشکال مختلف بی‌خانمانی دامن زدند.
بر مبنای گزارش مرکز آمار ایران، یک کارگر حداقل‌بگیر اگر به مدت ۱۷۸ سال ماهیانه بخشی از درآمدش را پس‌انداز کند، سرانجام خواهد توانست یک آپارتمان ۸۰ متری با میانگین قیمت‌های موجود خریداری کند.
