در ۲۴ ساعت اخیر دست‌کم ۳ کارگر دیگر ایرانی بر اثر حوادث شغلی جان خود را از دست دادند و علاوه بر برگزاری ده‌ها تحصن و تجمع کارگری و کادر درمان، چهارمین خودکشی میان کارگران پتروشیمی چوار ایلام در ۲ هفته اخیر اتفاق افتاد.

روز شنبه ۱۳ مرداد یک منبع کارگری در شهر چوار در استان ایلام به ایلنا خبر داد که رضا اسماعیلی، کارگر ۳۸ساله و اخراجی از پتروشیمی ارغوان‌گستر که دارای سه فرزند است، «به دلیل مشکلات ناشی از بیکاری» با خوردن قرص دست به خودکشی زد. این کارگر هم‌اکنون در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان رازی ایلام در حالت کما بستری است و وضعیت نامساعدی دارد. در دو هفته گذشته، این چهارمین کارگر اخراجی پتروشیمی ارغوان‌گستر ایلام است که به دلیلی مشکلات اخراج و بیکاری دست به خودکشی زده است.

اگر شما یا یکی از نزدیکانتان به خودکشی فکر می‌کنید، با شماره‌ تلفن‌های اورژانس اجتماعی در ایران ۱۲۳، در افغانستان ۱۲۰، و در آمریکا و کانادا ۹۱۱ تماس بگیرید.

در همین حال یک کارگر معدن زغال‌سنگ «داربید خون» در شهر زرند استان کرمان، بر اثر حادثه کاری جان باخت. این حادثه برای اکبر امیری سبتکی، جوان کرمانی بر اثر سقوط از ارتفاع رخ داد.

همچنین یک کارگر ساختمانی در سنندج نیز حین تخریب یک ساختمان جان خود را از دست داد. این کارگر ۵۷ ساله به نام لقمان قادرنژاد، اهل روستای مربزان از توابع سنندج بود که ناگهانی دیوار او را به کام مرگ کشاند.

بر اساس آمارهای جهانی، جمهوری اسلامی ایران در زمینه رعایت مسائل ایمنی کار در میان ۱۸۹ کشور جهان رتبه نازل ۱۰۲ را به خود اختصاص داده و آخرین گزارش مرکز آمار در اسفند ۱۴۰۲ نیز حاکی از آن است که مرگ‌ومیرهای ناشی از حوادث کار در پاییز ۱۴۰۲ نسبت به بازه زمانی مشابه در سال قبل از آن، رشدی قابل‌تامل داشته است. آمارهای سازمان پزشکی قانونی از حوادث کار در سال ۱۴۰۲ نیز تایید می‌کند که روزانه بین پنج تا شش کارگر در ایران در پی حوادث ناشی از کار فوت کرده‌اند. محیط کار ناامن، نبود تجهیزات ایمنی و شرایط کاری طاقت‌فرسا از دلایلی‌اند که به مرگ و مصدومیت کارگران منجر می‌شوند.

امروز کارگران شرکت واگن پارس اراک هم در تماس با رسانه‌ها از ششمین روز اعتراض صنفی خود خبر داده و اعلام کردند که «از تبعیض و بی‌عدالتی خسته‌ایم». بر اساس این گزارش، مدیران کارخانه واگن‌سازی اراک با حدود ۱۲۰۰ کارگر و علی‌رغم تولید بالا، از مزایای مزدی کارگران کم کرده و حقوق‌های حداقلی را نیز با تاخیر پرداخت می‌کنند.

یک کارگر این کارخانه گفت: «مسئله مهم‌تر تبعیضی است که در این مجموعه حاکم است. مثلا روز زن به همسران مدیران پاداش چند میلیون تومانی می‌دهند، اما کارگران را جا می‌اندازند. یا در آخرین مورد ۸۰ خودرو از یکی از خودروسازها خریدند، اما ۷۰ خودرو میان مدیران و تنها ۱۰ خودروی قسطی به باقی نیروها و کارگران رسید. بالاترین رنج حقوقی یک کارگر بعد از ۲۰ سال کار و با اضافه‌کار در این کارخانه به ۲۵ میلیون تومان می‌رسید که حالا همان را هم به ۲۰ میلیون تومان کاهش دادند.»

این درحالی است که بنا بر گفته کارشناسان مستقل اقتصادی در ایران، نرخ خط فقر در ایران برای خانواده‌ای ۳ نفره در ابتدای تابستان امسال بیش از ۴۵ میلیون تومان تخمین زده شد تا نشان‌دهنده فاصله معنادار هزینه‌ها و درآمدها و گسترش چشم‌گیر فقر میان بخش وسیعی از جامعه ایران باشد.

همچنین در روز ۱۳ مرداد جمعی از پرستاران بیمارستان‌های کرج، نسبت به دستمزدهای پایین، مطالبات معوق و عدم توجه به خواسته‌های خود اعتراض و تحصن کردند. این پرستاران در چند روز اخیر از کار دست کشیده و خواستار رسیدگی به مطالبات قانونی خود شده‌اند. یکی از این پرستاران با بیان اینکه «ما در اسفند سال قبل با همین مطالبات تجمع کردیم اما صدای‌مان شنیده نشد»، خواستار توجه مسئولان به وضعیت دشوار کادر درمان شد و افزود: «پرستاران استان البرز از شرایط نامناسب شغلی و معیشتی به ستوه آمده‌اند.»

همزمان کارگران بیکار شده معدن تیتانیوم کهنوج در کرمان، کارگران شرکت گلف اجنسی ایران در بندر امام به‌عنوان یکی از زیرمجموعه‌های صندوق بازنشستگی کشوری در خوزستان، کارگران شرکت صنعتی دریایی ایران-صدرا در استان بوشهر و کارگران شهرداری ایرانشهر، در روز شنبه ۱۳ مرداد و در اعتراض به مشکلات معیشتی و پایین بودن حقوق‌ها، به اعتراض خیابانی و تحصن دست زدند.

معترضان با اشاره به وعده‌های رنگارنگ نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری در یک ماه اخیر، از تحقق نیافتن هیچ‌یک از این وعده‌ها در دهه‌های گذشته شکایت و تهدید کردند که در صورت بهتر نشدن وضعیت معیشتی‌شان، در ماه‌های آینده اعتراض‌ها و اعتصاب‌های گسترده‌تری را آغاز کنند، اما با این حال به نظر می‌رسد افزایش مرگ‌ومیرها و اعتراضات کارگری برای سران نظام ایران هیچ اهمیتی ندارد.