با اینکه رییس فدراسیون فوتبال ایران پیش از آغاز لیگ بیست‌وچهارم وعده داده بود هیچ مسابقه‌ای بدون حضور کمک‌داور ویدیویی برگزار نخواهد شد، اما این وعده عملی نشد، و در هر هفته از لیگ تنها سه ورزشگاه به وی‌ای‌آر مجهزند.

با این حال، اکنون مشخص شده است که وی‌ای‌آر استفاده‌شده در این بازی‌ها تنها صحنه‌های پخش‌شده از دوربین‌های تلویزیونی را بازنشر می‌کند و هیچ دوربین اضافه‌ای ندارد. دوربین‌هایی که برخلاف تاکید فیفا از مدل فوق‌آهسته (سوپراسلوموشن) نیستند، قابلیت پخش تصاویر آهسته با کیفیت بالا را ندارند و هیچ نوع «دوربین خط» برای تشخیص آفساید ندارند.

همچنین در شرایطی که امروزه تکنولوژی وی‌ای‌آر در ورزشگاه‌های اروپایی یا لیگ‌های قطر، عربستان سعودی و امارات متحده عربی در هر بازی به ۲۴ تا ۳۶ دوربین متصل‌اند و برای هر صحنه بحث‌برانگیز تصاویری از چند نمای مختلف پخش می‌شوند تا داوران دقیق‌تر تصمیم بگیرند، اما وی‌ای‌آر لیگ ایران برای مسابقه روز گذشته تیم‌های استقلال و ملوان در قزوین یا دیدار روز پنج‌شنبه پرسپولیس و تراکتور در تبریز، تنها به چهار دوربین صداوسیما متصل بود و همین باعث شد تا داوران در چندین صحنه مهم به سراغ وی‌ای‌آر نروند.

برای مثال، پس از پایان مسابقه روز گذشته استقلال و ملوان بندرانزلی که کوپال ناظمی، داور این دیدار، دو پنالتی بحث‌برانگیز را به سود شاگردان جواد نکونام گرفت تا با تساوی ۲-۲ به پایان برسد، شمار زیادی از کارشناسان داوری اعلام کردند که داور در هردو صحنه به‌اشتباه به ضرر انزلی‌چی‌ها سوت زده است.

موعود بنیادی‌فر، داور حاضر در اتاق وی‌ای‌آر، در این دو صحنه به کوپال نظامی اعلام کرد که دوربین‌های تلویزیونی از ثبت دقیق صحنه‌ها جا مانده‌اند و تنها یک نمای جامانده و نادقیق از صحنه‌های پنالتی وجود دارد، به همین دلیل کوپال نظامی اصلا به کنار زمین نرفت تا تصاویر را بازبینی کند و بر اشتباه اولیه‌اش در اعلام دو پنالتی تاکید کرد.

از سوی دیگر، تمامی کارشناسان داوری در ایران شب گذشته اعلام کردند که در مسابقه تیم‌های خیبر خرم‌آباد و سپاهان اصفهان، هردو گل تیم اصفهانی با خطا و آفساید به ثمر رسیده است، اما تیم لرستانی به‌دلیل اشتباه واضح داوری متحمل ضرر سنگینی شد و سه امتیاز مهم را از دست داد. این مسابقه نیز مانند چندین بازی دیگر لیگ برتر ایران بدون کمک‌داور ویدیویی برگزار شد. این درحالی است که در پرونده فساد گسترده مالی در فوتبال ایران طی فصل گذشته چند داور مطرح بین‌المللی ایرانی به دریافت سکه و دلار برای سوت زدن به سود چند تیم صنعتی متهم شده بودند.

محمدرضا احمدی، مجری صداوسیمای جمهوری اسلامی، نیز هم‌زمان با مسابقه تیم‌های پرطرفدار تهرانی با رقیبانشان در هفته دوم، فدراسیون فوتبال ایران را به‌سخره گرفت و تاکید کرد که داوران این مسابقه‌ها به‌دلیل نخریدن دوربین‌های باکیفیت و به تعداد کافی نمی‌توانند بهره چندانی از وی‌ای‌آر ببرند.

مهدی تاج، رییس فدراسیون فوتبال ایران، وعده داده بود که از سال جاری تمامی بازی‌های لیگ با حضور کمک‌داور ویدیویی برگزار می‌شود، اما حالا تنها مسابقات تیم‌های پرسپولیس و استقلال، و مسابقاتی که در ورزشگاه اراک برگزار می‌شود از وی‌ای‌آر بهره می‌برند. این درحالی است که تکنولوژی وی‌ای‌آر در این مسابقات نیز کاملا بی‌فایده ظاهر شده است.

مدیران فدراسیون فوتبال ایران تاکنون تنها موفق به خرید سه دستگاه وی‌ای‌آر ناقص و بدون دوربین‌های پیشرفته شده‌اند و این دستگاه‌ها را هر هفته با توجه به برنامه بازی‌های سرخابی‌ها از شهری به شهری دیگر می‌برند.

درنتیجه علاوه بر مشکل نبود حتی یک ورزشگاه استاندارد در سراسر ایران، ضعف سیستم وی‌ای‌آر هم به مشکلات دیگر فوتبال ایران برای میزبانی از لیگ نخبگان آسیا و رقابت‌های انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ افزوده است.

در هر صورت اگر صداوسیمای جمهوری اسلامی نیز بخواهد به کمک فدراسیون فوتبال ایران برود، برای پوشش استاندارد تصاویر مسابقات چهار باشگاه ایرانی حاضر در رقابت‌های آسیا با معذوریت‌هایی مواجه می‌شود، زیرا اگر یک واحد سیار با دوربین‌های اچ‌دی در تهران باشد و یک واحد سیار با دوربین‌های اچ‌دی به شهری دیگر برود، برای دو مسابقه دیگر دوربین‌های اچ‌دی وجود ندارد. از طرفی این دوربین‌های اچ‌ادی مخصوص پوشش مسابقات ورزشی به‌خصوص فوتبال نیستند و نیاز به دوربین‌های فوق‌آهسته خواهد بود که لنزهای گران‌قیمتی دارند و قیمت هر کدام از آنان حدود سه میلیارد تومان است و صداوسیما و فدراسیون فوتبال ایران حاضر به پرداخت چنین ارقامی نیستند.

در پروتکل‌های فیفا و ای‌اف‌سی، به این نکته اشاره شده است که دوربین‌های حاضر در ورزشگاه‌ها باید  فوق‌آهسته باشند تا صحنه‌ها را با کیفیتی عالی هشت تا ۱۰ برابر آهسته‌تر کنند و از زوایای مختلف فیلم‌برداری کنند تا مخاطبان تلویزیونی نیز هم‌زمان با داوران اتاق وی‌ای‌آر صحنه‌ها را بازبینی کنند. برای مثال، لیگ امارات متحده عربی از پنج سال قبل تمامی بازی‌هایش را با همین نوع دوربین‌ها پوشش می‌دهد، اما در فوتبال ایران حتی داور اصلی مسابقات نیز از یک بار تماشای صحنه مورد نظر به‌شکل دقیق و شفاف بی‌بهره است.