زوج ایده‌آل چه کسی است؟ آیا می‌تواند مادرسالاری مستبد و شوهر زنباره‌اش باشد؟ داماد عاشق‌پیشه و عروس آینده بی‌تفاوتش؟ زن باردار فرصت‌طلب و شریک زندگی وراج بی‌ملاحظه و مخربش؟ نکته کنایه‌آمیز «زوج ایده‌آل»، سریال درام جدید شش قسمتی نتفلیکس، در این است که با وجود تمام املاک ساحلی، لباس‌های مارک‌دار، کیک‌های عروسی که می‌توانند ارتشی کوچک را سیر کنند، هیچ اثری از کمال و ایده‌آل بودن دیده نمی‌شود.

گریر (نیکول کیدمن)، و تگ (لیو شرایبر) وینبری در نانتاکت بسیار محبوب‌اند. گریر نویسنده موفق رمان‌های جنایی است؛ تگ شوهری دوست‌داشتنی و بی‌خیال است. پسر وسطی آن‌ها، بنجی (بیلی هاول) دارد با غریبه‌ای زیبا اما خشن، آملیا (ایو هیوسون) ازدواج می‌کند، ازدواجی که کل خانواده و تمام وابستگان را به این جزیره می‌آورد. در این جمع، ساقدوش آملیا، مریت (مگان فیهی) و دوست خانوادگی اسرارآمیز، ایزابل (ایزابل آجانی) نیز حضور دارند. اما این عروسی سال وقتی به مشکل می‌خورد که جسدی‌ــ جسد یکی از مهمانان‌ــ در ساحل پیدا می‌شود. و هیچ‌چیز مانند یک جسد اولا، روز بزرگتان را خراب نمی‌کند و دوما، رازهای قدیمی را برملا نمی‌کند.

«زوج ایده‌آل» بر اساس رمان الین هیلدربرند‌ــ که با عنوان «ملکه رمان‌های ساحلی» شناخته شده است‌ــ  فریبنده و آبگوشتی است. برق ستاره‌‌های گروه بازیگران و سوابق خلاقانه‌شان را باید از منظری محتاطانه دید: این سریال در واقع نمایی شسته‌رفته از بی‌سلیقگی محض است. بنجی در سخنرانی عروسی‌اش اعلام می‌کند: «من این زن را دوست دارم، تا پای مرگ.» پس از این نوع بیانیه توام با حسی شوم و تهدیدآمیز، می‌توانی آهنگ «دا دا دااان!» را بشنوی. اما به نظر می‌رسد جنا لامیای نویسنده (که تازه‌ترین افتخار نویسندگی‌اش بازنویسی ناموفق «رزیدنت اویل» (Resident Evil) بود) از این بابت نگرانی ندارد. گذشته از این‌ها، «زوج ایده‌آل» کتابی بود که برای خواندن کنار استخرهای کابو همراه نوشیدن پینا کولادا نوشته شده است‌ــ و اقتباس تلویزیونی آن را قرار است مسافران خمار قطارهای شلوغ ببینند.

رمان‌های ساحلی به یک فرمول ساده متکی‌اند‌ــ شخصیت‌های کلیشه‌ای و مجموعه‌ای از روایت‌های از‌پیش‌آماده‌ــ اما تلویزیون دیگر بکر و نوآور نیست. اگر داستان «زوج ایده‌آل» یادآور «دروغ‌های کوچک بزرگ» (عوض کردن مونتری با نانتاکت) یا «نه غریبه کامل» یا «نیلوفر سفید» است، دلیلش یک تقلید آشکار بدبینانه است. این موضوع که در دو پروژه از سه پروژه منبع الهام «زوج ایده‌آل» نیز کیدمن نقش‌آفرینی کرده است نشان می‌دهد این بازیگر برنده جایزه اسکار مایل است در این نوع محتوای پرزرق‌و‌برق بسترهای پخش آنلاین شیرجه بزند. کیدمن در قالب ملکه یخی شاید در راس و کانون توجه تبلیغات قرار داشته باشد، اما هیوسون و فیهی (در پی درخشش در «خواهران بد» وــ همان‌طور که حدس زدید‌ــ «نیلوفر سفید») بار درام «زوج ایده‌آل» را به دوش می‌کشند. در داستانی درباره خانواده‌ای ثروتمند (چقدر ثروتمند؟ به گفته برنامه‌ریز عروسی، «آن‌قدر ثروتمند که کسی را بکشی و قسر در بروی»‌ـــ دا دا داااان!) آن‌ها به داستان عمق می‌بخشند، چیزی فراتر از تقلید کلیشه‌‌ ارائه می‌دهند.   

اما به‌طور کلی، «زوج ایده‌آل» به همان اندازه که تقلیدی است احمقانه است. به ابتذال سبک زندگی «دروغ‌های کوچک بزرگ» رنگ‌و‌لعاب نتفلیکس داده شده است‌ــ با رنگ‌های جسورانه‌تر و نورپردازی‌های کاتالوگی‌ــ که سبب شده است نانتاکت کمتر از آنچه باید و شاید الهام‌بخش باشد. این سریالی است که با سکوت‌ها یا سیر تحول آهسته شخصیت‌ها راحت نیست، و ریتم شتاب‌زده آن باعث می‌شود که سیر زمانی غیرخطی آن اندکی مغشوش به نظر برسد. آیا در زمان پیش از مرگ هستیم یا پس از مرگ؟ کسانی که سریال را روی صفحه آیفون شش اینچی تماشا می‌کنند ممکن است احساس کنند که خط روایت دارد از دستشان در می‌‌رود. رقص هماهنگ به سبک بالیوودی تیتراژ بی‌تردید سرگرم‌کننده‌ترین بخش برنامه بوده است‌ــ اما با اثری که از پذیرش جنبه‌های احمقانه‌اش سر باز می‌زند ناهماهنگ به نظر می‌رسد. حتی فریاد کیدمن که می‌گوید «صدف‌ها دم در حیاط‌ هستند!» گویی دارد از دیوارهای رم دفاع می‌کند، به پوچی و مضحکی داستان کاملا مقید و پایبند نیست. این باعث می‌شود که «زوج ایده‌آل» مردد به نظر برسد، در حالی که به‌راحتی می‌توانست هجوی گزنده‌تر باشد.

و اجازه ندهید که حضور سوزان بیر، کارگردان دانمارکی برنده جایزه اسکار، گمراهتان کند: «زوج ایده‌آل» از هر لحاظ دقیقا همان خمیره نتفلیکس را دارد. در فقدان ابتکار و نوآوری به «دروغ‌های کوچک بزرگ» تنه می‌زند، اما بدون تنش و هیجان آن سریال درام، تنها چیزی که برایمان باقی می‌ماند اثری سطحی و ناتمام مانند همان خانواده‌ای است که به تصویر می‌کشد. زندگی‌های ناقص که ناقص به تصویر کشیده می‌شوند.

«زوج ایده‌آل» در نتفلیکس در دسترس است