در کمتر از یک ماه، دونالد ترامپ به‌عنوان چهل‌و‌هفتمین رئیس‌جمهوری آمریکا سوگند یاد خواهد کرد و بنابراین، ملانیا ترامپ نیز بار دیگر زیر ذره‌بین مطبوعات مد آمریکا قرار خواهد گرفت.

به نوشته دیلی‌میل، همه نگاه‌ها معطوف به این خواهد بود که ملانیا چه خواهد پوشید، چقدر برایش هزینه‌ کرده است و لباس او ممکن است حاوی چه پیام‌هایی باشد. 

حتی جکی کندی، که خوش‌پوش‌ترین بانوی اول آمریکا در قرن بیستم تلقی می شود، تا این اندازه زیر ذره‌بین قرار نداشت. شاید بتوان گفت عامل این باری که اکنون روی دوش همسران روسای جمهوری قرار گرفته میشل اوباما است.

کمد لباس میشل اوباما ترکیبی از نام‌های تجاری معمولی و لوکس بود که در مدت هشت سال حضور او در کاخ سفید استاندارد جدیدی برای ارسال پیام سیاسی از طریق لباس ایجاد کرد.

میشل اوباما در مراسم تحلیف همسرش لباس زرد لیمویی سفارشی‌دوز از ایزابل تولدو به تن داشت که احتمالا هزاران دلار قیمت داشت. با این حال، یک جفت دستکش چرمی جی. کرو نیز پوشیده بود که شاید ۱۰۰ دلار هم قیمت نداشت و این تصویر از میشل اوبامای ۴۴ ساله را جا انداخت که ترکیبی از لباس‌های لوکس و مقرون‌به‌صرفه را انتخاب می‌کند.

این انتخاب میشل اوباما را در قامت یک زن میانسال معمولی ترسیم کرد که فارغ از جایگاه جدیدش در کاخ سفید، همچنان به خرید آنلاین علاقه داشت.

او در اکتبر، چند هفته پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، در برنامه جی لنو حضور پیدا کرد و لباس‌هایش را از نام تجاری جی. کرو انتخاب کرده بود. لباس میشل اوباما در واقع پاسخی نه‌چندان غیرمستقیم به این خبر بود که سارا پیلین، نامزد معاونت ریاست‌جمهوری که مادری معمولی از آلاسکا معرفی می‌شد، در یک ولخرجی با هزینه کارزار انتخاباتی بیش از ۱۵۰ هزار دلار لباس از طراحان مد برای خود و خانواده‌اش خریده بود.

جی لنو با حالتی که به نظر می‌رسید از پیش هماهنگ‌شده بود، از میشل اوباما پرسید: «می‌خواهم درباره لباس‌هایتان بپرسم. حدس می‌زنم حدود ۶۰ هزار تا برای این لباس خرج کرده باشید؟ ۶۰ یا ۷۰ هزار تا؟»

میشل اوباما با افتخار پاسخ داد: «جی. کرو.» و سپس رو به حضار در استودیو گفت: «خانم‌ها، ما جی. کرو را می‌شناسیم. می‌توانید چیزهای خوبی آنلاین پیدا کنید.»

ترکیب لباس ۴۱۴ دلاری‌ میشل اوباما متشکل از دامن تنگ، تاپ و ژاکت بافتنی در اینترنت فراگیر شد و وب‌سایت جی. کرو به‌دلیل ترافیک بازدید از کار افتاد.

او که همراه همسرش شاید سالانه یک میلیون دلار درآمد داشت، ناگهان بسیار «عادی» به نظر رسید. بانوی اول آینده میان تشویق‌های پرشور حضار گفت: «وقتی فرصت نداری، باید کلیک کنی.» 

شاید می‌توانست انتخاب‌های بهتر و آشکارا شیک‌تری داشته باشد، اما در آن لحظه که همسرش در آستانه ورود به کاخ سفید بود، لباس فقط مسئله ظاهر نبود بلکه نمودی بود از آنچه قرار بود نمایندگی کند.

این اولین بار نبود که او از نام‌های تجاری معمولی لباس انتخاب می‌کرد اما حضور در برنامه جی لنو همان لحظه‌ای بود که میشل اوباما قدرت راهبردی لباس‌های مقرون‌به‌صرفه را به‌وضوح نشان داد و به کار گرفت.

هرچند به‌مرور زمان، تعداد لباس‌های فاخر و سفارشی‌دوز کمد لباسش بیشتر شد، او همچنان از نام‌های تجاری متوسط و ارزان آمریکایی استفاده می‌کرد.

میشل اوباما در حضور در دفتر نخست‌وزیر بریتانیا در سال ۲۰۰۹ نیز یک دامن سبز نعنایی ابریشم و ژاکت کرم‌رنگ مهره‌دوزی‌شده از جی. کرو به تن داشت. صبح آن روز نیز در دیدار با ملکه الیزابت دوم در کاخ وینزر هرچند لباسی فاخر از تولدو بر تن داشت، اقدامی غیرمنتظره و خلاف پروتکل رسمی انجام داد. او در حرکتی بی‌تکلف دستش را باملایمت پشت ملکه الیزابت دوم قرار داد. 

میشل اوباما بعدا توضیح داد: «ما فقط دو خانم خسته بودیم که کفش‌ها اذیتمان می‌کرد.»  

در واقع، رویکرد خانواده اوباما به‌دقت طراحی شده بود تا حسی از اصالت و عادی بودن را به یکی از عناصر اصلی نام سیاسی و فرهنگی‌شان تبدیل کنند.

الگوی ترکیب لباس‌های لوکس و مقرون‌به‌صرفه چنان موثر بود که در ایجاد تصویر دوشس جدید کمبریج نیز به کار گرفته شد. زنی که زمانی با نام ساده کیت میدلتون شناخته می‌شد و در محله‌ای در غرب لندن زندگی می‌کرد، به‌جای اینکه لباس‌های نام تجاری ویسلز و جیگ‌ساو را کنار بگذارد، از آن‌ها استفاده کرد تا افکار عمومی را متقاعد کند که در اصل همچنان یک دختر عادی بریتانیایی باقی مانده است که کفش‌های ال کی بنت به پا می‌کند.

کیت لباس عروسی فاخر الکساندر مک‌کویین به تن کرد اما صبح روز بعد، وقتی دست در دست همسرش در محوطه چمن کاخ باکینگام قدم می‌زد، یک پیراهن آبی ۶۰ دلاری از زارا پوشیده بود.

او یک سال بعد در اولین سخنرانی عمومی‌اش در مراسم افتتاحیه آسایشگاهی در ایپسویچ در شرق انگلستان، یک پیراهن آبی تیره از نام تجاری ریس به تن داشت که از مادرش قرض گرفته بود، پیراهنی که کرول میدلتون چهار سال قبل خریده بود. 

این لباس اندکی گشاد، کهنه و نامتناسب یادآوری ظریف اما موثر بود که او همچنان تازه‌واردی بی‌تجربه است که در قضاوت سخنرانی‌اش نباید زیاد سخت‌گیری کرد.

هرچند کیت نیز اکنون تا حدی از نام‌های تجاری معمولی فاصله گرفته است اما گاه‌و‌بی‌گاه از لوازم جانبی ارزان استفاده می‌کند مانند مراسم کریسمس هفته گذشته که گیره پاپیونی مخمل ۲۵ دلاری جیگ‌ساو را روی کت چند هزار دلاری الکساندر مک‌کویین زد. در هر صورت، تصویر اولیه‌ای که کیت ترسیم کرد همچنان بخشی کلیدی در برداشت مردم از او و نوع سلطنتی است که در نهایت همسرش و او مظهر آن خواهند بود.

اما در مورد ملانیا، شاید تعجب‌آور نباشد که او به این موج خاص سبک لباس نپیوسته است. بانوی اول آینده به شیک‌پوشی بی‌نقصش می‌بالد و قصد ندارد برای کسب سرمایه سیاسی یا فرهنگی، از ظاهری خوب و برازنده چشم‌پوشی کند.

وقتی مراسم تحلیف در نهایت در ۲۰ ژانویه برگزار شود، بی‌تردید می‌توان انتظار داشت که ملانیا با ظاهری حضور پیدا کند که کمتر از «بی‌نقص» نباشد.

ملانیا تصمیم گرفته است وارد بازی مدی نشود که بیش از یک دهه است به همسران شخصیت‌های سیاسی و سلطنتی توصیه شده است. در عوض، او به سبک دلخواهش‌ــ بدون توجه به نام تجاری، هزینه، یا وابستگی‌ــ لباس می‌پوشد.

برخی ممکن است این رفتار را بازتابی از زندگی سطحی و مانکن‌مانند تعبیر کنند، اما ملانیا ترامپ با امتناع از پایبندی به انتظارات و قواعدی که دیگران تعیین کرده‌اند، یکی از مستقل‌ترین بانوان اول معاصر است.