در یک گزارش مطالعاتی جدید گفته می‌شود جمعیت جاگوار، پلنگ، فیل و کرگدن در ۴۰ سال گذشته ۴۰ درصد کاهش یافته است. گزارش هشدار می‌دهد شکار– که نیمی از آن به شکل غیر قانونی صورت می‌گیرد- بسیاری از جنگل‌های حاره‌ای را از حیات وحش خالی کرده است.
مطالعه که توسط یک تیم بین المللی از پژوهشگران به سرپرستی دانشگاه رادبود در هلند انجام شده است می‌گوید حتی دست نخورده‌ترین جنگل‌های جهان، در حالی‌که گونه‌های اصلی حیوانات توسط شکارچیانی که در جستجوی شاخ‌ها و استخوان‌های ارزشمند هستند منقرض می‌شوند، شاهد آسیب دیدن اکوسیستم‌هایشان بوده اند.
در داخل مناطق حاره‌ای، فقط ۲۰ درصد باقیمانده حیوانات دست نخورده تلقی می‌شوند.
دکتر بنیتز- لوپز، پژوهشگر ارشد به ایندیپندنت گفت «بدون اقدامات کافی شکار حیات وحش در آینده افزایش خواهد یافت».
وی گفت: «محاسبات ما نشان می‌دهد که حتی در نواحی حفاظت شده، جمعیت حیوانات پستاندار می‌تواند زیر فشار شکار قرار گیرند، به ویژه در غرب و مرکز آفریقا، و جنوب شرقی آسیا. اگر پیش‌بینی‌های رشد جمعیت انسانی برای آفریقا درست باشد، افزایش تقاضا ادامه خواهد یافت. بعلاوه، قرار است جاده‌های زیادی ساخته شود که از جنگل‌های حاره‌ای عبور خواهند کرد».
بنا به مطالعه که درنشریه Plos Biology منتشر شده، تا کنون، نواحی مطالعه نشده گسترده‌ای وجود داشت که در آنجا تأثیرات شکار بر جوامع حیوانات پستاندار نامعلوم بود.
بزرگترین میزان تنزل در آفریقای غربی، با بیش از ۷۰ درصد کاهش دیده شد.
پژوهشگران پی بردند که پستانداران و مورچه خواران بیش از همه در خطر هستند.
کاهش ها بیشتر از افزایش دسترسی انسان به نواحی دورافتاده ناشی شده است.
دکتر بنیتژ لوپز گفت: «شکارچیان بیشتر گونه‌های بزرگ و عظیم الجثه را هدف می گیرند زیرا گوشت نسبتا زیاد و نیز فراورده‌های جنبی پرارزش مانند خرطوم و استخوان فراهم می‌کنند. افزون بر این، پستانداران بزرگ به کندی تولید مثل می‌کنند، معنایش این است که جایگزینی جمعیت آنها زیادتر طول می‌کشد».
مطالعه تاثیر شکار بر ۴ هزار گونه پستانداران در مناطق حاره‌ای را تخمین زد. بیش از نیمی از جنگل‌های حاره‌ای زیر فشار شکار قرار دارند.
دکتر بنیتز لوپز گفت: «شکار جانوران گوشتخوار ممکن است به افزایش جانوران گیاهخوار منجر شود، با پیامدهای منفی برای گیاهان در حالی که شکار گونه‌هایی که میوه می‌خورند و دانه‌های آنرا پخش می‌کنند می‌تواند پیامدهای منفی برای احیای جنگل داشته باشد».
کاهش شمار پستانداران ممکن است پیچیدگی‌های عمیقی برای کار اکوسیستم داشته باشد. دکتر بنیتز لوپز گفت: «تلفات در زیستبوم‌های حاره‌ای به دلیل تغییر شیوه استفاده از زمین (جنگل زدائی و تبدیل به کشتزار یا چراگاه) هنوز علت اصلی خالی شدن اکوسیستم از جمعیت‌های حیوانات و گونه‌های حیوانی است، اما شکار تأثیرات قابل مقایسه‌ای دارد و، مهم‌تر، مسئول کاهش‌های عظیم در جمعیت‌های حیوانات در جنگل‌های به ظاهر دست نخورده است.
«حتی جنگل‌هایی که بر اساس تصویرهای ماهواره‌ای دست نخورده تلقی می‌شوند- و در آنها علائم آشکاری از جنگل زدائی و قطع درختان وجود ندارد- می‌توانند تا حدودی آسیب ببینند».
جوامع روستائی که برای تغذیه به گوشت حیوانات وحشی متکی هستند ممکن است شاهد ناپدید شدن منبع اصلی پروتئین باشند.
او گفت:«تا این مرحله آثار شکار بر ارزیابی‌های تنوع زیستی بزرگ نبوده است و نتیجه گیری‌های ما ممکن است به پر کردن این شکاف کمک کند و سرانجام ارزیابی‌های جامع‌تری در مورد ضایعات تنوع زیستی در اثر عملیات انسانی صورت گیرد.»
مطالعه به بیش از ۳۲۰۰ ارزیابی داده‌های ۴۰ سال گذشته نگاه کرد. از جمله بیش از ۱۶۰ مطالعه و صدها تالیف در باره حدود ۳۰۰ پستاندار در سراسر نواحی حاره‌ای.
پژوهشگران می‌گویند این مطالعه جدید باید به آگاهی از ارزیابی‌های خطر انقراض گونه‌های حیوانی و برنامه ریزی جهت حفظ آنها کمک کند.
© The Independent
