سازمان غذا و داروی ایالات متحده روز پنجشنبه پس از حدود دو دهه، نوع جدیدی از مسکن را تایید کرد. 

این دارو که سوزتریژین (suzetrigine) نام دارد، قرصی ۵۰ میلی‌گرمی است که با نسخه فروخته می‌شود و باید هر ۱۲ ساعت یک بار مصرف شود. نام تجاری این دارو «جورناکس» (‌Journavx) اعلام شده است. 

دکتر ژاکلین کوریگان-کوری، مدیر موقت مرکز ارزیابی و تحقیق داروهای سازمان غذا و داروی ایالات متحده، در بیانیه خبری گفت: «این مسکن فاقد مواد مخدر است و در عین کاهش دردهای حاد، برخی خطرات مرتبط با وابستگی به مخدرها را ندارد و یک گزینه جایگزین در اختیار بیماران قرار می‌دهد.»

طبق بررسی‌های دولتی در ایالات متحده مسکن‌ها یا داروهای ضد درد رایج‌ترین داروهای تجویزی در بیمارستان‌ها به شمار می‌روند، اما تقریبا نیمی از این داروها مسکن‌های کدئین‌دارند که می‌توانند به وابستگی و اعتیاد منجر شوند.

سوزتریژین اولین مسکنی است که در آمریکا از زمان تایید سلبرکس (Celebrex) در سال ۱۹۹۸ به بازار آمده است؛ سلبرکس یک نوع داروی ضدالتهابی غیراستروییدی (مانند ایبوپروفن و دیکلوفناک) است که به‌طور خاص آنزیم کوکس‌ــ۲ (Cox-2) را مهار می‌کند. 

دکتر سرجیو برگس، متخصص بیهوشی، می‌گوید چندین قسمت بدن در درک درد نقش دارند. سلول‌های عصبی سیگنال الکتریکی را از محل آسیب‌دیدگی بافت به مغز منتقل می‌کنند و مغز این سیگنال را به‌عنوان درد درک می‌کند. برخلاف داروهای مخدر که احساس درد را در مغز کاهش می‌دهند، سوزتریژین با جلوگیری از فعال شدن اعصاب انتقال‌دهنده درد در سراسر بدن، در وهله اول از ارسال سیگنال درد جلوگیری می‌کند.

برگرس توضیح داد: «این دارو مسیر انتقال سیگنال درد را قطع می‌کند، بنابراین حتی اگر آسیب بافتی وجود داشته باشد، مغز از آن مطلع نمی‌شود.»

از طرفی سوزتریژین مانند داروهای حاوی مخدر احساس سرخوشی یا نشئگی ایجاد نمی‌کند، بنابراین پزشکان معتقدند که برای ایجاد اعتیاد یا وابستگی در مصرف‌کنندگان هیچ پتانسیلی ندارد.

این دارو پس از آن کشف شد که محققان با مطالعه خانواده‌ای در پاکستان که می‌توانستند روی آتش راه بروند، متوجه شدند آن‌ها فاقد ژنی‌اند که امکان ارسال سیگنال‌های درد در پوست را فراهم می‌کند. اعضای این خانواده می‌توانستند به‌راحتی روی زغال داغ راه بروند. آن‌ها می‌دانستند که روی چیزی داغ ایستاده‌اند و داغی زغال‌ها را حس می‌کردند و بنابراین این موضوع بر اعصابی که حس گرما، لمس و چیزهای مشابه را کنترل می‌کنند، تاثیری نداشت و فقط اعصاب انتقال‌دهنده درد را تحت تاثیر قرار می‌داد. با این حال ۲۵ سال طول کشید تا دانشمندان بتوانند از این سازوکار انتقال درد برای تولید دارو بهره‌برداری کنند.

سوزتریژین از طریق بستن یک کانال سدیمی که فقط سیگنال‌های درد را منتقل می‌کند، عمل می‌کند.

سوزتریژین قرصی است که در دو دوز تجویز می‌شود. در مطالعات، شرکت‌کنندگان ابتدا دوز ۱۰۰ میلی‌گرمی و سپس هر ۱۲ ساعت دوز ۵۰ میلی‌گرمی مصرف کردند. پزشکان خاطرنشان می‌کنند که این دارو ممکن است برای همه افراد یا همه انواع درد مناسب نباشد.

دو کارآزمایی بالینی که تقریبا ۶۰۰ شرکت‌کننده داشتند، سوزتریژین توانست درد پس از جراحی‌های شکم و پا را بهتر از دارونما (پلاسیبو) کنترل کند. البته این دارو درد را کاملا از بین نمی‌برد، بلکه آن را حدود ۵۰ درصد کاهش می‌دهد.

پزشکان و متخصصانی که در حوزه کاهش و کنترل درد بیماران کار می‌کنند، از ورود یک مسکن جایگزین ابراز خوشحالی می‌کنند و می‌گویند هرچه گزینه‌های بیشتری داشته باشیم، بهتر می‌توانیم هر بیمار را به‌صورت فردی درمان کنیم.