با انتشار ویروس کرونا درجهان، میلیون‌ها نفر در تلاش جهانی برای مهار بیماری، خود را در خانه‌هایشان حبس کرده‌اند.
برای بسیاری، قرنطینه خودخواسته یا اجباری از سوی دولت، مثل سپری کردن دوران محکومیت در زندان است.
یک زندانی سابق که حالا مشاور زندان است، میگوید این مقایسه چندان هم بی‌راه نیست.
جاستین پیپرنی، نویسنده کتاب درس‌های زندان و شریک بنیانگذار مشاوره یقه‌سفید، به ایندیپندنت گفت: «تفاوت چندانی میان زندان فدرال و قرنطینه نیست.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
از نظر بنیادین، معنی این حرف این است که برخی رو‌ش‌هایی که او و تیمش به مجرمان یاد‌می‌دهند تا دوران محکومیت خود را با موفقیت در زندان سپری کنند، میتواند با شرایط قرنطینه مشابه باشد.
از تمرکز بر تصویر بزرگتر تا دنبال کردن برنامه منظم، با این روش‌ها می‌توان ماه‌ها قرنطینه را تحمل کرد.
آنچه که تحت کنترل شماست و آنچه که نیست را برای خود حل وفصل کنید
پیپرنی به ما گفت: «اولین کاری که باید بکنید این است که با خودتان فکر کنید چه چیزی را می‌توانید و چه چیزی را نمی‌توانید کنترل کنید. با این کار، می‌توانید از ماندن بر سر مسائلی که به جایی نمی‌رسند پرهیز کنید.»
پیپرنی به زندانیان میگوید که معنی این اقدام، اجتناب از شکایت کردن است، چرا که هر چقدر هم که گله و شکایت کنید تغییری در شرایط شما به وجود نمی‌آید.
او گفت بخشی از این رویکرد به معنای این است که واقعیت خود را بپذیرید و «مثل کبک سرتان را در برف فرو نکنید، به طوری که انگار نه انگار اتفاقی افتاده است.»
برای کسانی که در قرنطینه‌اند، آگاهی از وضعیت کلی و دلایل اقدامات پیشگیرانه احتیاطی، تاثیر بسیار بزرگی در این دارد که دریابید کجا را می‌توانید بهبود دهید و با کدام قسمت مجبورید کنار بیایید.
در نظم شخصی استاد شوید تا حواستان پرت نشود
بسیاری از افراد در نتیجه شرایط قرنطینه ناگهان می‌بینند که بیکار شده‌اند، اما افراد بیشماری نیز در این میان استراتژی کار کردن از خانه را در پیش می‌گیرند.
پیپرنی به آن دسته از کسانی که از خانه کار می‌کنند توصیه می‌کند که نگذارند حواسشان پرت شود.
PETRAS MALUKAS / AFP
پیپرنی به ما گفت: «درست مثل زندان، مسائل زیادی هست که میتواند شما را از مسیرتان خارج کند. در زندان موضوعاتی مثل تماشای مسابقه، تماشای تلویزیون، خواب روزانه، شکایت و انتخاب‌های غلط از جمله مسائلی است که موجب پرت شدن حواس می‌شود.»
او گفت: «وضع در قرنطینه هم همین طور است و مهم است که این را درک کنیم.»
پیپرنی میگوید برای جلوگیری از قربانی شدن در این شرایط، که میتواند کار کردن از خانه را به مراتب دشوارتر کند، افراد باید در «نظم شخصی سرآمد شوند.»
او به ما گفت: «همه چیز از همین جا شروع می‌شود» و افزود: «تقسیم‌بندی زمان روزانه و دنبال کردن برنامه منظم میتواند اولین گام مفید باشد.»
پیپرنی میگوید هنگامی که زندانی بود، وقتی وانمود می‌کرد که آماده رفتن سر کار می‌شود از همیشه موفقیت آمیزتر بود: «بیدار می‌شدم و یک سری کارهای همیشگی را انجام می‌دادم. دوش می‌گرفتم، اصلاح می‌کردم، لباس می‌پوشیدم و حاضر می‌شدم. وقتی که لباس رسمی می‌پوشم احساس مفید بودن می‌کنم و متوجه شدم بسیاری که در همین وضع هستند نیز احساس مشابهی دارند.»
متاسفانه این به معنای این است که تمام روز نمی‌توانید لباس راحت بپوشید، حتی اگر تنها کسانی که شما را می‌بینند هم‌بندی‌ها و خانواده‌تان باشند.
پیپرنی با تاکید بر این که نتیجه این کار ارزشش را دارد گفت: «باید در ایجاد نظم معمول استاد شوید و به آن پایبند بمانید.»
او اضافه کرد: «برای سازنده بودن حقیقتا باید منظم باشید و کسانی که این کار را خوب بلدند می‌توانند از نظر حرفه‌ای خود را ارتقا دهند و نشان دهند که می‌توانند نقش رهبری داشته باشند. بایسیتد و در کارتان بهتر شوید و وقتی که این دوران بالاخره تمام شود، کسانی که بر سرپا ایستادن تمرکز کرده‌اند، قوی‌تر از پیش بروز می‌کنند.»
ذهنتان را باز کنید و هر روز بر همان روز تمرکز کنید
برای بسیاری از افراد یکی از دشوارترین بخش‌های قرنطینه بر اثر همه‌گیری بیماری، نامشخص بودن زمانی است که همه چیز به حال عادی بازمی‌گردد.
به گفته پیپرنی، این ندانستن کمی با وضعیت زندانیان متفاوت است چرا که آنان اغلب تاریخ آزادی خود را می‌دانند.
پیپرنی گفت: «مزیت زندان، اگر بتوانیم چنین مقایسه‌ای کنیم، این است که روز آزادی‌تان را به روشنی می‌دانید. می‌دانید که این وضع کی به پایان می‌رسد و می‌توانید بر اساس آن برنامه‌ریزی کنید.»
در حالی که ما در حال حاضر نمی‌دانیم قوانین اعمال شده قرنطینه کی لغو می‌شود، آقای پیپرنی توصیه می‌کند که آزاد کردن ذهن و این که هر روز فقط به همان روز فکر کنیم، میتواند موثر باشد.
او گفت: «در این مورد چون نمی‌دانیم کی اوضاع عادی می‌شود، به مردم توصیه می‌کنم به این فکر نکنند که این وضع کی تمام می‌شود یا این که چقدر وقت تلف شده است، بلکه به این فکر کنند که امروز چقدر می‌توانند سازنده باشند. بالاخره این اوضاع روزی تمام می‌شود و می‌توانید آزادانه حرکت کنید.»
به جای این که بپرسیم این وضع کی تمام می‌شود، به گفته او بهتر است از خود بپرسیم: «در این دوران چقدر می‌توانم دستاورد داشته باشم؟»
اگر ذهنتان باز نباشد و یا باور داشته باشید که از عهده‌اش بر نمی‌آیید - چه مقصودتان موفقیت کار از خانه باشد و چه صرفا ماندن در خانه - دوره زمانی به نظرتان ممکن است طولانی‌تر و دشوارتر برسد.
پیپرنی گفت: «شما می‌توانید. باور کنید. حتی اگر در مقایسه با آنچه در گذشته انجام داده‌اید، کاملا متفاوت به نظر برسد.»
برای مقابله با وقتی حوصله‌تان سرمی‌رود برنامه داشته باشید و تصویر بزرگتر را به خود یادآوری کنید.
چه سر خودتان را با کار گرم کنید و چه نه، در نهایت، ارتباط نداشتن و ایزوله کردن خود در خانه میتواند شبیه مجازات به نظر برسد.
اما به گفته پیپرنی، افراد برای آن که در دوران قرنطینه حوصله‌شان سر نرود می‌توانند کارهای زیادی بکنند، که به گفته او اول از همه با فهم این سئوال شروع می‌شود که «اختیار چه چیزی در دست من است؟»
او گفت: «اگر افراد مدام به این واقعیت فکر کنند که نمی‌توانند خانه را ترک کنند و یا این که حوصله‌شان سررفته، این تجربه بسیار دردناک خواهد بود و یک هفته و یک ماه مثل یک سال به نظر خواهد آمد. بدانید که درد و رنج بخشی از زندگی است. همه ما با آن مواجه می‌شویم و همه ما اکنون با آن دست به گریبانیم. پرسش اینجاست که چه جوابی به آن می‌دهیم.»
حوصله سررفتن، چه برای زندانیان و چه کسانی که در قرنطینه هستند، میتواند با شروع یک سرگرمی جدید یا انجام کارهایی که پشت گوش انداخته‌اید، مانند خواندن یا نوشتن درمان شود. می‌توانید یک کلاس آنلاین شروع کنید، پیرامونتان را مرتب کنید و یا یک گروه آنلاین جدید پیدا کنید.
به گفته پیپرنی، در نهایت همه چیز به ارزش‌های شما بازمی‌گردد. او میگوید: در حال حاضر آنچه که برای بیشتر مردم ارزشمند است سلامت خود و خانواده‌شان است یعنی تصمیماتشان را بر این اساس می‌گیرند.
او گفت: «اگر بزرگترین ارزششان خانواده و سلامتی باشد، می‌توانند تصمیم‌های درست گرفته و خوش‌فکر و خلاق شوند. زندانیان فدرال مبتکر می‌شوند.»
«به رسمیت شناختن بزرگترین ارزش‌تان، شما را به اتخاذ تصمیم‌های درست می‌راند. اگر حوصله‌تان سررفته، همواره کار جدیدی هست که انجام دهید اما باید ذهنتان به این ایده باز باشد.»
برای بسیاری از افراد در دوران قرنطینه، یادآوری آنچه که برایش شکرگزارند و هنوز هم آنها را دارند، راهگشا است، مانند سلامتی.
پیپرنی گفت: «جوانی، ذهن و سلامتتان را دارید. همه را در چشم انداز خود ببینید. برای آنچه که باقیمانده شکرگزار باشید.»
دیکتر سایمون کلارک، پرفسور میکروبیولوژی سلولی در دانشگاه ریدینگ، در مورد این که مردم کی می‌توانند انتظار همه‌گیری را داشته باشند، پیشتر به ایندیپندنت گفته بود: «تاریخ گذاشتن برایش غیرممکن است. اگر کسی به شما تاریخ بدهد لابد در جام جهان‌نما نگاه کرده است. واقعیت این است که همیشه با ما خواهد بود چرا که حالا دیگر در همه جا منتشر شده است.»
طبق تازه‌ترین آمار، شمار موارد ابتلا به ویروس کرونا در جهان به بیش از ۲۶۶ هزار مورد رسیده است.
© The Independent
