با این که گروه طالبان عملا توافق صلح با آمریکا را نقض کرده‌اند، اما دولت آمریکا تلاش دارد تا سقف نیرو‌هایش را به کمتر از معیار توافق شده برساند.

پس از این که شمار نیرو‌های آمریکایی در افغانستان بر اساس توافق صورت گرفته شده با گروه طالبان به ۸۶۰۰ تن رسید، حالا دولت آمریکا در پی نهایی‌سازی روند خروج ۴۱۰۰ تن دیگر از نیرو‌هایش از افغانستان است.

تلویزیون سی‌ان‌ان آمریکا گزارش داده است که مقام‌های نظامی‌‌آمریکا در حال نهایی‌سازی روند خروج بیش از چهار هزار نیروی دیگر آمریکا از افغانستان‌اند. البته سی‌ان‌ان این قید را نیز اضافه کرده است که به دلیل افزایش حملات طالبان، هنوز این روند نهایی و اجرایی نشده است.

خبر خروج چهار هزار نیروی دیگر آمریکایی از افغانستان در حالی به نشر می‌رسد که حملات طالبان در یک ماه گذشته به صورت بی‌سابقه ای افزایش یافته است. شورای امنیت افغانستان گفته است که در این اواخر سطح حملات طالبان بر نیرو‌های دولتی به حدی افزایش یافته که روزانه ۴۱ سرباز امنیتی افغانستان توسط حملات طالبان کشته می‌شوند.

افزایش حملات طالبان عملا مواد توافق صلح این گروه با آمریکا را نقض کرده است. یکی از ماده‌های اصلی توافق صلح این بود که طالبان مکلف‌اند در مقابل خروج نیرو‌های آمریکایی از افغانستان، خشونت‌ها را عملا کاهش دهند. اما این کاهش خشونت نه تنها صورت نگرفت، که طالبان برعکس حملات خود را افزایش نیز داده‌اند. در چنین وضعیتی، عملا دولت آمریکا مکلف به خروج از افغانستان نیست. اما چه چیزی باعث شده است تا دونالد ترامپ همچنان بر دیدگاهش مبنی بر خروج کامل از افغانستان تاکید کند؟

پاسخ این سوال را نه در داخل افغانستان، که بیشتر در آمریکا باید جستجو کرد. دونالد ترامپ برای کارزار‌های انتخابی نیاز به سوژه‌های عامه‌پسند دارد. حوادث اخیر در آمریکا از جمله قتل جورج فلوید و اعتراض‌های گسترده پس از آن، برخورد سهل‌انگارانه با شیوع ویروس کرونا که باعث شده تا سطح تلفات در آمریکا به شدت بلند برود و افزایش بیکاری، باعث شده تا محبوبیت دونالد ترامپ در این کشور کاهش پیدا کند.

تمامی ‌‌نظرسنجی‌ها در حال حاضر نشان از افزایش محبوبیت جو بایدن رقیب انتخاباتی ترامپ دارد. بنابراین ترامپ در هر صورت ممکن نیاز به ابزار‌های محکم انتخاباتی برای مقابله با این کاهش محبوبیت دارد.

خروج نیرو‌های آمریکایی از گوشه و کنار جهان برای ترامپ می‌تواند دو مزیت همراه داشته باشد. یکی این که با توجه به افزایش ناخشنودی از حضور آمریکا در بیشتر نقاط جهان و حضور در جنگ‌های فرسایشی که تا حد زیادی بر اقتصاد آمریکا تاثیر گذاشته است، برگشت سربازان آمریکا به نزد خانواده‌های شان تا حدی می‌تواند رضایت مردم از از ترامپ را بالا ببرد.

در قدم دوم تحولاتی که خروج نیرو‌های آمریکایی از کشور‌ها ایجاد می‌کند می‌تواند تا حد زیادی افکار عامه در آمریکا را از چالش‌های موجود در داخل خاک این کشور منحرف بسازد.

با این حال این خروج در افغانستان می‌تواند اثرات مخرب و بدی داشته باشد. در حال حاضر نیرو‌های ناتو در افغانستان سالیان درازی است که به صورت مستقیم در عملیات جنگی شرکت نمی‌کنند. به جز نیروی هوایی ناتو که هرازگاهی حملاتی را علیه تروریست‌ها انجام می‌دهند یا هم نیرو‌های امنیتی افغان را حمایت می‌کنند. اما نقش اساسی ناتو در افغانستان آموزش نیرو‌های نظامی‌‌افغان است. این آموزش، نیرو‌های امنیتی افغان را با جدیدترین شیوه‌های جنگ به خصوص جنگ‌های چریکی آشنا می‌سازد. موفقیت روزافزون نیرو‌های امنیتی افغان در مقابل طالبان مرهون همین آموزش‌های پیشرفته نظامی ‌‌است.

اما در صورت رسیدن شمار نیرو‌های ناتو به ۴۵۰۰ تن عملا روند آموزش نیرو‌های امنیتی صدمه می‌بیند. کمبود دانش نظامی‌‌می‌تواند اثرات فاجعه‌بار به نیرو‌های امنیتی افغان وارد کند. از سوی دیگر در صورت خروج نیرو‌های ناتو از افغانستان، مسلما نیروی هوایی ناتو که مهم‌ترین حامی ‌‌نیرو‌های افغان بوده‌اند، هم از صف مبارزه خارج می‌شوند. در این صورت نقش حمایتی نیرو‌های زمینی افغان روی شانه نیرو‌های هوایی افغانستان قرار خواهد گرفت که با توجه به جوان بودن این نیرو‌ها، می‌تواند کم‌اثرتر باشد.

بنابراین به احتمال زیاد رسیدن شمار نیرو‌های آمریکایی در افغانستان به حد ۴۵۰۰ تن، اثرات مخرب زیادی را بر نیرو‌های دولتی افغان خواهد گذاشت. مهم تر از همه این که طالبان نیز نسبت به گذشته امیدوارتر به  فعالیت‌های تروریستی خود ادامه خواهند داد و از خیر رسیدن به توافق از مسیر مذاکرات خواهند گذشت. چنان چه فرماندهان ناتو قبل از این هم اعلام کرده بودند که طالبان هرگز به روند صلح باور ندارند و مواد توافق صلح را نیز اجرایی نکرده‌اند.