یک دانشمند تصویری «غمگین، تنها و سرد» از کیهان منتشر کرده است که گویی به پایان خود رسیده است.

البته که در دل پایان این کیهان سرد و خاموش، احتمالا آتش‌بازی‌های ساکتی وجود خواهد داشت، زیرا ستاره‌هایی که هرگز قرار نبود منفجر شوند، به ابرنواختران دیدنی تبدیل می‌شوند.

این تصاویر بر اساس یک تحقیق جدید از«مت کالپن» از دانشگاه ایالتی النویز است که برای انتشار در اطلاعیه‌های ماهانه انجمن نجوم سلطنتی پذیرفته شده است.

با به پایان رسیدن جهان، کیهان نسبت به آنچه امروز هست قابل شناسایی نخواهد بود و البته نسل بشر بسیار پیشتر از آن منقرض خواهد شد. این کیهان تقریبا به طور کل تاریک، پوشیده از سیاه ‌چاله‌ها و بقایای ستارگانی خواهد بود که مدت زمان طولانی سوخته‌اند.

پروفسور کاپلان در شرحی می‌گوید:«این جهان، جایی کوچک و سرد و تنها و اندوهناک خواهد بود.»

اما همزمان با این تاریکی، «کوتوله های سیاه» (black dwarfs) هم وجود خواهند داشت؛ ستاره‌هایی که فعل و انفعال جدید کیهان روی آنها تمرکز دارد. امروزه ستاره‌های کوچکتری که نمی‌توانند منفجر شوند و به ابرنواختر تبدیل شوند، به شکل«کوتوله‌های سفید» منقبض می‌شوند تا تریلیون‌ها سال باقی بمانند و پیش از نابودی، کیهان را تغییر دهند.

پروفسور کاپلان می‌گوید: «ستارگانی که جِرمشان ۱۰ بار کمتر از خورشید است، جاذبه و چگالی لازم برای تولید آهن به شیوه‌ ستارگان عظیم ندارند و به همین دلیل، در حال حاضر نمی‌توانند منفجر شوند و به ابرنواختر تبدیل شوند. با سرد شدن کوتوله‌های سفید طی چند تریلیون سال آینده، آن‌ها تاریکتر می‌ؤوند و سرانجام به ماده جامد منجمد تبدیل می‌شوند و بدین ترتیب ستاره‌های کوتوله سیاهی می‌شوند که دیگر درخششی ندارند.»

اگرچه آن ستارگان سرد خواهند شد و به شکل مجموعه‌های فوق‌العاده متراکم از عناصر نور منقبض می‌شوند (به اندازه زمین اما با جرم خورشید) اما واکنش‌های اتمی ادامه خواهد یافت. آن واکنش‌ها آهسته و سرد خواهد بود، اما در نهایت این کوتوله‌های سیاه را به آهن تبدیل می‌کنند و یک ابرنواختر را به وجود می‌آورند.

این روند مدت زیادی پس از این که کل کیهان در تاریکی فرو برود، طول خواهد کشید و حتی اگر همه چیز ناپدید شده باشد، این کوتوله‌های سیاه به ابرنواختر تبدیل می‌شوند و جهان را روشن می‌کنند.

این راه مانند پایان گرفتن جهان، راهی بسیار طولانی است. پیشبینی می‌شود که اولین تبدیل این کوتوله‌های سیاه به ابرنواختران در۱۰ به توان ۱۱۰۰سال بعدتر رخ بدهد؛ که چیزی ۱۰۰ برابر بزرگتر از«تریلیون» است.

البته این پدیده برای بسیاری از کوتوله‌های سیاه رخ نخواهد داد. تنها حدود یک درصد از ستارگانی که امروز وجود دارند (در مجموع تقریبا یک میلیارد تریلیون ) به این شکل منفجر می‌شوند و سایر ستارگان نظیر خورشید ما،  جِرم کافی برای ایجاد انفجار ابرنواختری را ندارند.

به گفته پروفسور کاپلان، ابتدا کوتوله‌های سیاه عظیم منفجر می‌شوند و به دنبال آن همین اتفاق برای کوچکترها هم رخ خواهد داد. درنهایت دیگر پدیده‌ای برای خاموش شدن نمی‌ماند و کیهان در سکوت فرو می‌رود و هیچ حادثه دیگری رخ نخواهد داد.

او گفت:«سخت بتوان تصور کرد که بعد از این روند، اتفاق دیگری از راه برسد. ابرنواختر کوتوله سیاه شاید آخرین حادثه‌ای باشد که در کیهان رخ دهد. آن‌ها حتی ممکن است آخرین ابرنواختران باشند.»

«کهکشان‌ها پراکنده خواهند شد و سیاه‌چاله‌ها تبخیر می‌شوند و این انبساط کیهانی بقایای اجرام را بسیار دور خواهد کرد؛ آنقدر که کسی قادر نخواهد بود انفجار سایر اجرام را ببیند و این که نور این فاصله طولانی را طی کند، از لحاظ فیزیکی امکان‌پذیر نخواهد بود»