مطالعهای جدید نشان داده است که مردم وقتی ببینند کسی در خیابان مورد آزار یا حمله قرارگرفته است، به جای آن که راه خودشان را بروند و کاری به آنچه میگذرد نداشته باشند، به احتمال زیاد مداخله میکنند.
پژوهشگرانی که ویدیوهای ضبط شده با دوربینهای مخفی از درگیریها و بگومگوها در سه کشور را بررسی میکنند، متوجه شدهاند که در ۹۰ درصد از موارد، رهگذران پیشنهاد کمک میکنند.
پژوهشگران مذکور در روند تجزیه و تحلیل ۲۱۹ کلیپ ویدیویی از لنکستر، امسترپ و کیپ تاون، دریافتند که هر قدر تعداد مردم در جریان مناقشات بیشتر باشد، احتمال مداخله افراد بیشتر خواهد بود.
سرپرست پژوهش، دکتر ریچارد فیلپات، استاد دانشگاه لنکستر و دانشگاه کپنهاگ، گفت: «بر اساس منطق متعارف، درگیر نشدن، پاسخ بیدردسر رهگذران در جریان فوریتهای عمومی است».
وی افزود: «در نتیجه، برای هر کس این سوال پیش میآید که اگر خودش کمک لازم داشته باشد، کسی به یاریاش خواهد شتافت؟»
او گفت: «این مطالعه چندملیتی درباره دادههای ویدیویی، با به چالش گرفتن آن منطق، نشان میدهد که مداخله کردن افراد در درگیریهای تهاجمی، امری عادی است. این واقعیت که رهگذران بیش از تصور ما مداخله میکنند، برای قربانیان بالقوه خشونت و به طور کلی برای عموم مردم، مثبت و اطمینانبخش است. برای جلوگیری از وقوع جرم و جنایت، می بایست تلاشها و فعالیتهایی را با اتکا به تمایل رهگذران به مداخله، سازمان دهیم».
کمکهای پیشنهادی رهگذرانی که در درگیریها مداخله میکنند، انواع مختلفی، از جمله تلاش برای آرام ساختن مهاجم یا مسدود کردن مسیر وی، جدا کردن دوطرف از یکدیگر، و دلداری دادن قربانی را در بر میگیرد.
دکتر فیلپات افزود: «اگرچه حضور افراد بیشتر در اطراف حادثه ممکن است احتمال کمک انفرادی را کاهش دهد (با ایجاد بهاصطلاح «پدیده رهگذر»، بهاین معنا که هر فرد، در انتظار اقدام دیگران بماند) اما در عین حال، میتواند بهمعنای شمار بیشتری از افرادی باشد که آمادگی و تمایل به مداخله و کمک داشته باشند».
© The Independent