داده‌های جدید نشان می‌دهد که این احتمال که زنان امروزی پیش از۳۰ سالگی فرزندی نداشته باشند، دو برابر بیش از مادربزرگ‌های آنان است.

داده‌هایی که اداره ملی آمار منتشر کرده است، نشان می‌دهد که حدود نیمی از زنان متولد سال ۱۹۸۹ هنوز مادر نشده‌اند و شمار روزافزونی از زنان دیرتر تشکیل خانواده می‌دهند. در مقایسه با این آمار، ۳۸ درصد زنان متولد ۱۹۶۱ و فقط یک‌پنجم زنان متولد ۱۹۳۴ تا پیش از تولد ۳۰ سالگی خود بچه نداشتند. سن بچه‌دار شدن اکثر زنان متولد ۱۹۷۴، ۳۱سالگی بوده است که از سن بچه‌دار شدن مادران اکثر آنها (متولدین ۱۹۴۸) یعنی۲۳ سالگی بیشتر بوده است.

دکتر مری‌آن استفنسون، مدیر «گروه بودجه زنان»، در مصاحبه با ایندیپندنت گفت که دیرتر بچه‌دار شدن زنان علل بسیاری دارد. این گروه شبکه‌ای متشکل از محققان دانشگاهی و متخصصان سیاستگذاری است که راهبرد دولت را از دیدگاه جنسیتی تحلیل می‌کنند. به اعتقاد وی ازجمله این علت‌ها، افزایش حق انتخاب و استقلال زنان، و البته نگرانی‌های اقتصادی است.

دکتر استفنسون می‌گوید: «از این گذشته، این حد از تنوع در راه‌های جلوگیری در اختیار نسل‌های قبل نبوده است. امروزه عرف اجتماعی به‌گونه‌ای است که زنان راحت‌تر می‌توانند دیرتر بچه‌دار شوند و فشار کمتری برای تشکیل خانواده روی آن‌ها وجود دارد؛ ضمن این ‌که انتخاب عده چشمگیری از زنان، بچه‌دار نشدن است.»

او می‌گوید: «امروزه دیگر ازدواج و بچه‌دار شدن تنها راه زنان برای تامین معاش نیست و راه‌های بیشتری پیش روی آنان است. آنها همچنین می‌توانند در انتخاب شریک خود برای زندگی درازمدت، سختگیرتر باشند. زنانی که استقلال اقتصادی دارند، ممکن است اگر در رابطه دلخواه نباشند، خود را ملزم به ادامه رابطه نبینند. [در عین حال] عده زیادی از زنان حس می‌کنند وسعشان به بچه‌دار شدن نمی‌رسد. بخش قابل‌توجهی از زنان در دهه سوم زندگی در تلاش هستند مسکن مناسبی برای خود دست‌وپا کنند و به این نتیجه می‌رسند که بچه‌دار شدن عوارض جانبی زیادی دارد و به نظرشان امکان‌پذیر نیست.»

وی تاکید می‌کند: «از لحاظ هزینه‌های مراقبت از فرزند، کشور ما یکی از گرانترین کشورهای دنیا است و زنان این را هم در محاسبات خود در نظر می‌گیرند. برخی زنان به اختیار خود و فعالانه تصمیم می‌گیرند بچه‌دار نشوند، اما بعضی نیز به دلیل شرایط اقتصادی مجبور می‌شوند چنین تصمیمی بگیرند.»

داده‌های اداره ملی آمار نشان می‌دهد که ۳۶ درصد زنان متولد ۱۹۷۴ یا بچه ندارند یا تنها یک فرزند دارند.

آماندا شارفمن، از مرکز پیری و جمعیت‌شناسی اداره ملی آمار، می‌گوید: «سن فرزندآوری همچنان بالا است. الگوهای باروری زنان نسل‌های جدیدتر نشان می‌دهد احتمالا این روند همچنان ادامه خواهد داشت. میزان باروری زنان متولد ۱۹۹۵ در دهه دوم زندگی کمتر از زنان نسل‌های قبلی است.»

این تحقیق نشان می‌دهد زنانی که ازدواج نکرده‌اند و فرزند ندارند، شادترین افراد جامعه‌اند و زنانی که ازدواج کرده‌اند اما بچه‌دار نشده‌اند، بیش از مادران شوهردار عمر می‌کنند.

پل دلان، استاد علوم رفتاری دانشکده اقتصاد لندن، پارسال در سخنرانی‌ خود در «جشنواره ادبیات هِی» گفت که مردان نسبت به زنان بیشتر از ازدواج بهره می‌برند، زیرا «به آرامش می‌رسند.» او گفت: «خطرات کمتری متوجه مردان است، درآمدشان بیشتر می‌شود، و عمرشان هم کمی بیشتر می‌شود. از آن طرف زن‌ها باید بیشتر شرایط را تحمل کنند و زودتر از وقتی ‌که اصلا ازدواج نکنند، می‌میرند. شادترین و سالم‌ترین زیرگروه جامعه، زنانی هستند که هرگز ازدواج نمی‌کنند و فرزندی ندارند.»