آدم‌ربایان منتظر و در کمین بودند. دام‌ها پهن شده بود. آنها می‌دانستند سرانجام حاجی نبی ناچار خواهد شد که تنها پسر ۹ ساله‌ خود را که از ترس آدم‌ربایی به ترکیه فرستاده بود، به دلیل شیوع ویروس کرونا دوباره به زادگاهش، مزارشریف باز‌می‌گرداند. این اتفاق افتاد و بعد از چند ماه خانواده‌ حاجی نبی به مزارشریف بازگشت.

در محفل آدم‌ربایان جشن برپا شد. چند روز طول نکشید که جلسه‌ای میان یک گروه مافیایی، در مزارشریف برگزار شد. در این جلسه، تصمیم گرفته‌ شد که عبدالرووف ۹ ساله، فرزند حاجی نبی را بربایند. عبدالرووف سوار اتوبوس مدرسه بود که چهار مرد مسلح در یونیفرم نظامی اتوبوس را متوقف کردند.

حاجی نبی به ایندیپندنت فارسی می‌گوید: ‌«ساعت شش و نیم صبح در ماشین مکتب خانه نور به سوی مدرسه می‌رفت که ده دقیقه بعد، در چهارراه نیازی موتور وی متوقف شد. چهار نفر مسلح با یونیفرم نظامی آمدند. گفتند که در ماشین بمب است و پسر حاجی نبی کیست، چون می‌خواهیم نجاتش دهیم و پیش پدرش ببریم. گفته بودند که برای کمکش آمده‌ایم. پسرم گفته من عبالرووف هستم. از دستش کشیده و سوار موتور خود کرده و برده ‌است.»

از این آدم‌ربایی ۵۸ روز می‌گذرد.

هفته‌ای یک بار در این هشت هفته، ویدیویی از عبدالرووف ضبط به پدرش فرستاده می‌شود.

در ویدیوهای تازه‌ای، عبدالرووف ۹ ساله، از پدرش کمک می‌خواهد که به آدم‌ربایان پول بدهد و او را آزاد کند. رووف در این ویدیوها لباس بر تن ندارد، چشمانش پوشیده‌ و دست‌هایش با زنجیر کلفت بسته‌ شده ‌است. او در اتاق تاریک که پشتش پرده‌ کشیده شده، قرار داده‌ شده ‌است و از سرما و گرسنگی شکایت دارد.

حاجی نبی پمپ بنزین دارد. کارش خرید و فروش تجهیزات ماشین است. با اوج‌گیری آدم‌ربایی گروه‌های مافیایی، این ترس همواره در او وجود داشت که ممکن است سر خانواده‌ او هم بلایی بیایید. به همین خاطر خودش در مزارشریف مانده بود و خانواده کوچکش را به ترکیه فرستاده بود. اما در این شب‌های سخت، سرانجام به تقدیر تن داد و خانواده را به مزار فراخواند تا زمستان و همه‌گیری کرونا را یکجا سپری کنند. او نگران بود فرزندش در تنهایی در ترکیه بیمار شود. حاجی نبی حدود ۳۰ هزار دلار پس‌انداز برای روز مبادا هم ذخیره کرده بود، اما تقاضای آدم‌ربایان از توانش خارج بود.

گروه آدم‌ربایی ابتدا یک میلیون و پانصد هزار دلار در ازای آزادی عبدالرووف درخواست کردند.

حاجی نبی توان پرداخت این مبلغ را نداشت. او وارد مذاکره با آدم‌ربایان شد اما بی‌نتیجه بود. پلیس را خبر کرد اما بازهم روزها گذشت و نتیجه نداد.

حاجی نبی می‌گوید ۲۰ روز بعد از حادثه، آدم‌ربایان شب به خانه من آمدند و دو نارنجک داخل خانه انداختند و رفتند. تلفات جانی نداشت اما خیلی خسارت گذاشت. هیچ کس هم مانع آنها نشد.

سرانجام حاجی نبی قوم خود را فراخواند و تظاهراتی برپا کرد. خیمه تحصن برپا کرد و اعتراض‌هایی شروع شد که تاکنون ادامه دارد.

زنان و مردان قومش در کنار او ایستادند. او راه‌‌های بندر حیرتان و آقینه را که در منطقه عمدتا ترکمن‌نشین قومش قرار دارد، به کمک معترضان بست. اعتراض‌ها تا دفتر والی بلخ کشیده شد. اما مقام‌های محلی ماشین آب‌پاش آوردند و معترضان را پراکنده کردند. این در حالی است که آنها تظاهرات مسالمت‌آمیز برگزار کرده بودند.  

در حالیکه‌ موارد آدم‌ربایی در شهر ۵۰۰ هزار نفری مزارشریف در شمال کشور، افزایش چشمگیری داشته ‌است و خانواده‌ها برای نجات فرزندانشان بی‌صدا به درخواست باج‌‌گیرها پاسخ مثبت داده‌اند، حاجی نبی، پدر عبدالرووف که نتوانست باج بدهد و راه دیگری جست‌وجو کرد، حالا هزینه سنگینی می‌پردازد. 

آدم‌ربایان ویدیوی‌هایی خشن‌ و خشن‌تر فرستادند. هر بار که ویدیوی تازه‌ای از عبدالرووف به واتس‌آپ پدرش می‌رسد، جگر حاجی نبی پاره می‌شود. اما در عین حال عزم او برای دادخواهی و آزادی فرزندش، جزم‌تر می‌شود.

ایندیپندنت فارسی چندین ویدیو از این کودک بسته به زنجیر را دیده ‌است که نمی‌تواند آن را منتشر کند.

آدم‌ربایان حالا مبلغ را بالا برده‌اند. آنها از حاجی نبی می‌خواهند برای آزادی پسرش یک میلیون و ۷۰۰ هزار دلار بپردازد.

حاجی نبی به ایندیپندنت فارسی گفت:‌ «این مبلغ در هیچ بانکی در افغانستان وجود ندارد. آیا در لندن کسی هست که این قدر پول داشته باشد؟»

او که می‌گوید با کسی خصومت شخصی ندارد، از ناتوانی دولت هم دلخور است. از دولت انتقاد می‌کند که مافیایی شده ‌است و هیچ کس نمی‌تواند بدون همکاری با مافیا در دولت بماند. پدر رووف می‌گوید: ‌«دولت مساله ما را پیگیری نمی‌کند. زور دولت به آدم‌ربایان نمی‌رسد. افغانستان حالتش به شما معلوم است. همه اینها وابسته به یک مافیا است. مدیر یک شعبه هم بدون وابستگی به مافیا نمی‌تواند در جایش باشد. حکومت بالعموم مافیایی شده ‌است. آدم‌ربایان را می‌گیرند و آزاد می‌کنند. آیا واقعا در دو ماه اینها نمی‌توانند پسرم را پیدا کنند؟ آنهم در حالی که هر هفته ویدیویی از او در واتس‌اپ به من فرستاده می‌شود؟»

حاجی نبی از معادله قدرت در بلخ هم سرخورده ‌شده ‌است. او بیم دارد که دست‌به‌دست شدن قدرت در بلخ، بستر رقابت مافیایی را فراهم کرده ‌باشد. این گروه‌های مافیایی به جناح‌های سیاسی در بلخ نزدیک اند. تفاوت ناامنی مزارشریف با دیگر شهرهای بزرگ افغانستان در این است که این شهر را نه طالبان و داعش بلکه گروه‌های مافیایی وابسته به جناح‌های سیاسی مرتبط با حکومت ناامن کرده‌اند. این گروه‌ها به رقابت و باج‌گیری مشغولند و در این میان از مردم قربانی می‌گیرند. 

مقام‌های محلی می‌گویند تلاش برای آزادی عبدالرووف در جریان است. یک نفر هم در ارتباط با این قضیه بازداشت شده ‌است. به گفته مقام‌های محلی، آدم‌ربایان با این اقدام می‌خواهند اوضاع را آشفته کنند و ثبات کشور را بر هم زنند.

حاجی نبی آهی می‌کشد و می‌گوید این خانه‌خراب‌ها تمام زندگی ما را خراب کردند. زندگی‌ام فدای عبدالرووف جان. دعا می‌کنیم هرچه زودتر از این شکنجه آزاد شود. اما من یک میلیون و هفتصد هزار دلار ندارم که بدهم تا از این شر خلاص شوم.