دولت افغانستان یک‌ بار دیگر گروه طالبان را به فرار از میز مذاکره متهم کرد و اعلام کرد که این گروه به هیچ عنوان قصد ندارد به جنگ پایان دهد و صلح را برای افغانستان تامین کند.

روز سه‌شنبه ۲۹ تیر، هنگام ادای نماز عید قربان در ارگ ریاست‌جمهوری افغانستان، چند خمپاره به سوی نمازگزاران شلیک شد که البته به کسی آسیب نزد. با وجود اینکه شماری از نمازگزاران ترسیده بود اما هیچ‌یک نماز را ترک نکردند و آن را تا پایان ادامه دادند. از روز گذشته تاکنون هیچ گروهی از جمله طالبان، مسئولیت شلیک این خمپاره‌‌ها را به عهده نگرفته‌ اما دولت افغانستان به صراحت اعلام کرده که این شلیک‌ها کار طالبان بوده است.

پس از ادای نماز عید قربان که دولت افغانستان آن را «عید سرباز» نامگذاری کرده است، محمد اشرف غنی، رئیس‌جمهور این کشور، سخنرانی کرد. او طالبان را به تداوم جنگ و نداشتن نیت برای صلح متهم کرد.

آقای غنی گفت: «چند لحظه پیش با عبدالله عبدالله صحبت کردم. او گفت که طالبان هیچ اراده‌‌ای برای صلح ندارد.» رئیس‌جمهور افغانستان تاکید کرد که از این پس، تصمیم‌گیری‌ها بر این اساس خواهد بود.

این نتیجه‌گیری عبدالله عبدالله، رئیس شورای عالی مصالحه ملی افغانستان، که آن را به رئیس‌جمهور افغانستان هم منتقل کرده، در زمانی حاصل شده که وی از گفت‌وگوی اخیرش با هیئت طالبان در دوحه قطر بازگشته است. هیئت دو طرف (دولت افغانستان و طالبان) به مدت دو روز در دوحه با هم مذاکره کردند و امید آن می‌رفت که در پایان این دیدار، نمایندگان هر دو جناح بر آتش‌بسی چند ماهه یا حداقل سه روزه به مناسبت عید قربان توافق کنند؛ اما در پایان، هیچ تصمیم سرنوشت‌سازی گرفته نشد تا دست‌کم برای مدتی کوتاه، جنگ، کشتار و ویرانی در افغانستان متوقف شود و عید افغان‌ها را دو چندان کند.

رئیس شورای مصالحه ملی افغانستان در گذشته هیچ‌گاه نگفته بود که طالبان اراده‌‌ای برای پایان جنگ و تامین صلح ندارد؛ برعکس، همواره تاکید داشت که مشکلات موجود افغانستان راه‌حل نظامی ندارد و تلاش می‌کرد با طالبان برای رفع این مشکلات به توافق برسد. حالا پس از دو دیدار با رهبری هیئت طالبان در دوحه و تلاش‌های که تاکنون شده، آقای عبدالله به این نتیجه رسیده است که طالبان نمی‌خواهد صلح در افغانستان تامین شود و جنگ پایان یابد.

محمد اشرف غنی، رئیس‌جمهور افغانستان، پیش از گفته‌های عبدالله عبدالله هم بارها تاکید کرده بود که طالبان یک گروه مستقل و صلح‌خواه نیست. به گفته وی، آنان به دستور خارجی‌ها به‌ویژه پاکستان می‌جنگند و هر چقدر با طالبان صحبت شود، تا زمانی‌ که خود را از پاکستان مستقل نکنند، بی‌نتیجه خواهد بود.

آقای غنی چندین بار از طالبان خواسته است که اگر خود را افغان می‌دانند، از زیر چتر حمایت پاکستان خارج شوند و به طور مستقل سر میز مذاکره بیایند. او به پاکستان نیز هشدار داده است که دست از حمایت این گروه (طالبان) بردارد و برای منافع خود افغانستان را ویران نکند و افغان‌ها را نکشد؛ اتهام‌هایی که پاکستان هیچ‌گاه نپذیرفته و حتی خود را حامی صلح در افغانستان خوانده است.

بیش از دو سال مذاکرات صلح میان هیئت افغانی و طالبان در دوحه و شماری دیگر از کشورهای خارجی برای یافتن راه‌حل سیاسی پایان جنگ و تامین صلح در افغانستان، ذره‌ای هم برای افغان‌ها فایده نداشته و نتوانسته است به توقف جنگ و چراغ سبز آمدن صلح منجر شود؛ بلکه طالبان را نسبت به چند سال پیش تقویت کرده و به آن‌ها معافیت جهانی نیز داده است.

طالبان در این مدت با بهانه‌جویی‌های مختلف از میز مذاکره فرار کردند و منتظر خروج نظامیان خارجی از افغانستان ماندند. حالا هم که خارجی‌ها سربازانشان را از افغانستان خارج کردند، آن‌ها جنگ را شدت بخشیدند و با تصرف شماری از شهرستان‌ها تلاش دارند به قدرت برسند یا سر میز مذاکره خواسته‌هایشان را بقبولانند و امتیازات بیشتر به دست آورند.

پافشاری طالبان بر دوام جنگ و بهانه‌تراشی برای فرار از میز مذاکره، انتقاد‌ دولت افغانستان، مردم این کشور و حتی جامعه جهانی به آنان را از گذشته بیشتر کرده است. آن‌ها از طالبان خواسته‌اند که بیش از این بر جنگ و کشتار پافشاری نکند و سر میز مذاکره بنشیند و خواسته‌های خود را مطرح کند؛ هشدارها و خواسته‌هایی که طالبان هنوز هم از آن تمکین نکرده، بلکه اعلام کرده‌اند که خواستار صلح و ثبات در افغانستان‌اند اما دولتمردان افغان را نمی‌خواهند.

تشدید جنگ در افغانستان از سوی طالبان و پیشروی آنان در شماری از استان‌های این کشور، افغان‌ها و کشورهای جهان را بیش از پیش نگران کرده است. باورها بر این است که اگر طالبان به جنگ ادامه دهد و راه صلح را انتخاب نکند، افغانستان دوباره به ویرانه مبدل می‌شود و مانند سال‌های دهه ۹۰، جنگ‌ داخلی و خانه به خانه در این کشور آغاز خواهد یافت.

قابل ذکر است که روند صلح بین‌افغانی شهروندان افغانستان را ناامید کرده است. آنان معتقدند که طالب اراده‌ای برای صلح ندارد و دولت نباید بیش از این وقت ملت را تلف کند و اجازه دهد که این گروه بیشتر تقویت شود؛ بلکه باید همه بسیج شوند و در برابر طالبان ایستادگی کنند.