چین در حال ارزیابی این موضوع است که پرسنل نظامی و مقامات برنامه توسعه اقتصادی خود را در پایگاه هوایی بگرام مستقر کند. این پایگاه، مهمترین نماد حضور نظامی ۲۰ ساله آمریکا در افغانستان به شمار میآید.
یک منبع مطلع که نخواسته نامش فاش شود، به شبکه خبری یو اس نیوز گفته است که ارتش چین در حال حاضر مشغول مطالعه این موضوع است که اعزام کارگران، سربازان و دیگر کارکنان مرتبط به برنامه سرمایهگذاری اقتصادی خارجی این کشور در سالهای آینده به بگرام چه پیامدهایی خواهد داشت.
پایگاه هوایی بگرام که در فاصله یک ساعتی کابل است، ابتدا توسط اتحاد جماهیر شوروی سابق، در زمان اشغال افغانستان احداث شد و آمریکا پس از حمله به افغانستان آن را در اختیار گرفت و توسعه داد.
یک سخنگوی وزارت امور خارجه چین روز سهشنبه بیانیهای منتشر کرد که در آن محتاطانه برنامه این کشور برای تصرف حتمی پایگاه هوایی بگرام را تکذیب کرد.
وانگ ون بین، روز سهشنبه به خبرنگاران گفت: «آنچه میتوانم به همه بگویم این است که این اخبار، کذب محض هستند.»
چین بارها اعزام نیروهای نظامی خود به ورای مرزهایش را تکذیب کرده است.
این منبع آگاه گفته است چین در حال بررسی این موضوع است که نیروهای خود را ظرف دو سال آینده در بگرام مستقر کند و این کار را پس از استقرار دولت طالبان و دعوت حکومت جدید افغانستان، نه در قالب تصرف پایگاه بگرام، بلکه به شکل اعزام پرسنل و تجهیزات انجام دهد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
علاوه بر گسترش نفوذ منطقهای، برنامه چین برای بگرام همچنین خدشهای مهم به تصویر آمریکاست که به شکل فزایندهای چین را بزرگترین تهدید جهانی علیه خود میبیند.
یون سون، مدیر برنامه چین در اندیشکده استیمسون میگوید: «با توجه به تجارت گذشته، چین باید مشتاق باشد که به هرآنچه از آمریکا در پایگاه هوایی بگرام باقی مانده است، دست یابد.»
پکن پیش از این نیز به اهمیت استراتژیک پایگاه هوایی بگرام اذعان کرده بود. رسانه دولتی این کشور، تقریبا بلافاصله پس از ترک ناگهانی و تعجببرانگیز این پایگاه کلیدی در ماه جولای، تیمی از فیلمبرداران به بگرام اعزام کرد. آنها به آسانی اجازه دسترسی به این پایگاه را یافتند تا وضعیت آنجا را پس از آنچه که «عقبنشینی عجولانه» و «شکست تحقیرآمیز» توصیف کردند، مستند کنند.
برنامه چین برای حضور در این پایگاه، کاملا با روشی که این کشور در سالهای اخیر در پیش گرفته تا نفوذ اقتصادی و نظامی خود ورای مرزهایش را به آرامی و تحت پوشش پروژههای سرمایهگذاری برای احداث زیرساختها افزایش دهد، همخوانی دارد.
به عنوان نمونه، براساس گزارشها ارتش آزادیبخش خلق، نام رسمی برای کل نیروهای مسلح چین، در سالهخای اخیر توانسته است حق انحصاری برای در اختیار داشتن تقریبا یک شوم پایگاه دریایی رئام در کامبوج را به دست آورد.
در میانمار، چین رادیو، رادار و تجهیزات نظامی در اختیار حاکمان نظامی این کشور قرار داده است تا در جزایر کوکو مستقر کنند، جایی که در سه دهه گذشته در اختیار پکن بوده است.
چین همین رفتار را در کشور همسایه خود پاکستان انجام داده و با این کشور در سالهای اخیر یک قرارداد جدید همکاریهای امنیتی و اطلاعاتی را به امضا رسانده است.
یون سون میگوید: «چین احتمالا از طریق پاکستان خواهد توانست به جاهطلبیهای خود در افغانستان و بگرام دست پیدا کند، هرچند مطمئن هستم اگر بتوانند هر واسطهای را حذف خواهند کرد.»
همزمان با انتظار فروپاشی حکومت مورد حمایت آمریکا در افغانستان، چین خود را برای برقراری روابط با طالبان، به عنوان گروه مستحق حکومت آماده کرد و مناسباتی دوستانه با این گروه برقرار ساخت.