بر اساس گزارش موسسه محیط زیست استکهلم تغییر اقلیم به طور جدی برای تجارت جهانی اقلام اصلی کشاورزی چالش جهانی ایجاد کرده است.

بنا به یافته‌های پژوهشگران ممکن است به طور کلی تولید شکر در جهان تا ۵۸.۵ درصد و تولید قهوه تا ۴۵.۲ درصد کاهش یابد.

در عوض گمان می‌رود گرم‌تر شدن هوا موجب خواهد شد تولید گندم تا ۱۳.۹ درصد در جهان افزایش یابد.

بر اساس نتایج این پژوهش تمام کشورها جدااز وضعیت توسعه، قدرت و ثروتشان در معرض خطرات اقلیمی فرامرزی (تی‌سی‌آر) قرار خواهند گرفت. کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی نیز به علت واردات خارجی به شدت در معرض این خطرات فرامرزی قرار خواهند گرفت و خود نیز می‌توانند منشأ خطرآفرینی برای کشورهای دیگری باشند که حیاتشان به صادرات مواد غذایی به این کشورها وابسته است.

کوین ام آدامز، نویسنده اصلی این پژوهش، گفت: «وقتی تولیدات کشاورزی سراسر جهان در معرض خطرات اقلیمی قرار دارد، کشورها ممکن است ناخودآگاه این خطرات را از راه صادرات و واردات به شرکای تجاری خود منتقل کنند.»

او افزود: «همچنان که در ماجرای کووید‌ـ۱۹ دیدیم،‌ تجارت جهانی و زنجیره‌های تامین مواد مصرفی، چه خوب چه بد، کشورها و جوامع دور از هم را نیز به هم متصل می‌کند.»

این پژوهشگر گفت: «پیش‌بینی می‌کنیم اثرات تغییر اقلیم افزایش یابد، پس جامعه جهانی باید گرد هم بیاید و فکری برای ثبات بازار کند تا قیمت مواد غذایی در حد معقولی بماند، وگرنه خطر بروز شورش اجتماعی و چالش‌های جدید جغرافیایی و سیاسی وجود دارد.»

بنا به یافته‌های این تحقیق، کشورهای ایالات متحده، چین و برزیل عامل عمده ایجاد خطرات اقلیمی در بازار جهانی اقلام اصلی‌اند. این خطر به خصوص متوجه کشورهایی است که این مواد غذایی را از این سه کشور وارد می‌کنند و برای تامین غذا و سایر فعالیت‌های اقتصادی به این کشورها وابسته‌اند.

برای مثال کشورهای آمریکای مرکزی، آمریکای لاتین و حوزه دریای کارائیب از جمله کشورهایی‌اند که به واردات از ایالات متحده وابسته‌اند و کشورهای آسیایی و آفریقایی به واردات از چین. به خصوص «جزیره‌های کوچک در حال توسعه» و کشورهای کوچکی که تاروپودشان در جامعه جهانی تنیده مانند سنگاپور و سوئد نیز آسیب‌پذیرند.

برعکس، ممکن است تغییر اقلیم باعث شود در روسیه که خود از صادرکنندگان بزرگ اقلام اصلی است تولیدات کشاورزی از جمله ذرت، سویا و برنج افزایش یابد. البته این افزایش اغلب در حدی نخواهد بود که آثار کاهش تولید در جاهای دیگر دنیا را پوشش دهد.