بیش از یک ماه از دستگیری ارسلان یزدانی در تاریخ ١٠ شهریور می‌گذرد. اتهام این شهروند بهایی، «تشکیل اجتماعات به‌قصد اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام»، «اقدام علیه امنیت ملی» و «برخی موارد دیگر» عنوان شده است.
با اینکه حکم جلب به رویت خود ارسالان یزدانی و همسرش نرسیده است، اما در زمان دستگیری او در مقابل چشمان فرزندانش، مأموران این اتهامات را اعلام کردند. پس از دستگیری، مأموران به محل کار وی مراجعه و آنجا را نیز تفتیش کرده‌اند.
با این حال به نظر می‌رسد منظور از «برخی موارد دیگر» همان اعتقادات دینی آقای یزدانی است.
پس از دستگیری، هیچ ارتباطی بین ارسلان یزدانی و خانواده برقرار نشد و خانواده وی هیچ اطلاعی از محل نگهداری او نداشتند. در نهایت، سمیرا ابراهیمی (همسر ارسلان) بعد از چندین بار مراجعه دریافت که ارسلان به زندان اوین منتقل شده است. به همسر ارسلان یزدانی اعلام شده که ارسلان یزدانی در بند ۲۴۱ زندان اوین تحت نظر حفاظت اطلاعات قوه قضاییه نگهداری می‌شود.
اگرچه از آن به بعد امکان ارتباط تلفنی برای ارسلان فراهم شده است.
همسر ارسلان یزدانی می‌گوید که ارسلان از بیماری ریوی رنج می‌برد و به داروهایش نیاز دارد. با این حال، مأموران زندان داروها را به ارسلان منتقل نمی‌کنند و می‌گویند که در صورت لزوم پزشکان زندان به وضعیت سلامتی او رسیدگی خواهند کرد.
از سوی دیگر وکیل ارسلان یزدانی امکان دسترسی به پرونده او را ندارد.
طی روزهای گذشته مأموران به خانه سعیده خضوعی، مادر ارسلان یزدانی یورش می‌برند و موبایل، لپ‌تاپ، بعضی اوراق، قاب عکس و وسایل الکترونیکی را ضبط می‌کنند. آنها از مادر ارسلان یزدانی می‌خواهند که در روزهای آتی خود را به دادسرای شهید مقدس معرفی کند.
نیلوفر بیضایی، کارگردان تئاتر و از بستگان ارسلان یزدانی، در این مورد نوشته است: «رنج‌هایی که بهاییان در این سال‌ها کشیده‌اند و می‌کشند، تمامی ندارند. از همان دهه شصت که دخترعمه‌هایم به جرم بهایی بودن از ادامه تحصیل محروم ماندند و عمه‌ام بهین دخت بیضائی که سالیان دراز دبیر ادبیات دبیرستان و یکی از محبوب‌ترین دبیران در میان دانش‌آموزان بود، از کار اخراج شد، تا دفن پدربزرگ و مادر بزرگم در محدوده‌ای که لعنت آباد خوانده می‌شد، و رنج هزاران خانواده بهایی دیگر ... تا اینک و داستان رنج نسل‌های بعدی، از ارسلان پدر تا فرزندانش که تصاویری را که در روز دستگیری پدرشان دیدند، هرگز فراموش نخواهند کرد.»
بر اساس منابع غیررسمی بیش از سیصد هزار شهروند بهائی در ایران زندگی می‌کند. اما قانون اساسی جمهوری اسلامی فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و دین زرتشتی را به رسمیت می‌شناسد. به همین دلیل از ابتدای انقلاب ٥٧ همواره حقوق بهائیان در ایران به‌صورت سیستماتیک نقض شده است.
