قارچ مرگباری که احتمالا ناشی از فعالیت‌های بشر در خشکی بوده است، در اوایل دهه ۲۰۰۰ باعث مرگ بیش از ۴۰ دلفین در دریای سِیلیش (میان ایالت شمالی واشنگتن آمریکا و ایالت بریتیش کلمبیای کانادا) شد.

بر اساس یک پژوهش جدید در دانشکده دامپزشکی دیویس در دانشگاه کالیفرنیا (یو سی)، از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۶ درایالت‌های واشنگتن و بریتیش کلمبیا ۴۲مورد عفونت در پستانداران دریایی که مبتلا به قارچ «کریپتوکوُکوس گاتی» بودند مشاهده شد.

این پژوهش که در تاریخ ۲۱ اکتبر در نشریه «دیزیزِز آو آکواتیک اورگانیزِمز» (بیماری‌های ارگانیسم‌های آبزی) منتشر شده است می‌گوید: «سی گاتی» در خاک و درختان به‌ویژه در نواحی حاره‌ای و جنگل‌های نیمه حاره‌ای وجود دارد. 

به گفته مؤلفان این گزارش، استنشاق گرده‌های «سی گاتی» می‌تواند منجر به بیماری‌های مغز و ریه در انسان و حیوان‌ شود و این‌گونه بیماری‌ها مسری نیستند.

 بررسی تاریخچه بروز بیماری‌های قارچی در پستانداران دریایی نشان داده که احتمال دارد فعالیت بشر در خشکی منجر به انتشار گرده‌های قارچ به آب‌ دریا شده باشد.

فعالیت‌های انسانی از جمله جنگل‌زدایی و ساخت‌و‌ساز که خاک را جابجا می‌کند می‌تواند گرده‌های قارچ «سی گاتی» را در هوا پراکنده کرده و موجب بروز عفونت در انسان‌ و حیوان‌هایی شود که در نزدیکی محل ساخت‌و‌ساز (یا جنگل‌زدایی) زندگی می‌کنند. 

سارا تِمَن، مؤلف ارشد این گزارش از دانشکده دامپزشکی یو سی در یک بیانیه می‌گوید: «درحالی‌که محیط‌زیست را به‌گونه‌ای بی‌سابقه تغییر می‌دهیم، ممکن است شاهد بیماری‌های بیشتری در میان مردم و حیات‌وحش باشیم.»

در اواخر دهه ۱۹۹۰ و تا اوایل ۲۰۰۰ حدود نود نفر که عمدتا دچار ضعف سیستم ایمنی بدن بودند آماج شیوع بیماری‌های قارچی شدند.

دانشمندان می‌گویند احتمال دارد نخستین مورد ابتلا به «سی گاتی» در یک گرازماهی در شمال غرب اقیانوس آرام بوده باشد که دو سال پس از آن در سال ۱۹۹۹ اولین مورد آن در انسان نیز در همین منطقه دیده شد.

دانشمندان در ارتباط با دلفین و گرازماهی‌هایی که در همین دوره زمانی در دریای سِیلیش مرده‌اند، می‌گویند این پستانداران دریایی در نزدیکی اراضی آلوده به قارچ یافت شده بودند.

پژوهشگران می‌گویند که احتمال دارد گرده‌های قارچ بر سطح آب پراکنده شده باشد و هنگامی‌که دلفین‌ها و گرازماهی‌ها برای تنفس به سطح آمده‌اند، آن را وارد دستگاه تنفسی خود کرده‌اند.

جو گِیدوُس، یکی دیگر از مؤلفان این پژوهش که کارشناس دامپزشکی حیات‌وحش در یو سی است نیز می‌گوید: «ما اغلب روی پستانداران دریایی مطالعه می‌کنیم زیرا آن‌ها نقشی مهم در زیست‌بوم داشته و جانورانی جالب هستند. اغلب فراموش می‌کنیم که آن‌ها هم می‌توانند در مورد بیماری‌هایی که گریبان انسان را می‌گیرد به ما هشدار دهند.»