دانشمندان در حال تجزیه و تحلیل فسیل جمجمه دو متری گونه تازه‌ کشف‌ شده ایکتیوسور غول‌پیکر - یک خزنده دریایی عظیم‌الجثه که در زمان دایناسورها بر دریاها فرمان می‌راند- دریافتند که این گونه به‌سرعت تکامل یافته و به بزرگی نهنگ‌ها شده بود.

این دانشمندان که در میانشان دانشمندان موزه تاریخ طبیعی لس‌آنجلس در ایالات متحده نیز حضور دارند، می‌گویند که این یافته‌ها روشن می‌کند که چگونه نهنگ‌های امروزی به بزرگ‌ترین جانورانی تبدیل شده‌اند که تاکنون روی زمین زندگی کرده است.

در حالی که حدود ۹ درصد از تاریخ ۵۵ میلیون ساله نهنگ‌ها زمان برده که این جانوران به غول‌های اقیانوسی که امروزه می‌شناسیم تبدیل شوند، محققان می‌گویند که ایکتیوسورها در یک درصد اول تاریخ ۱۵۰ میلیون ساله خود روی زمین، به اندازه‌های مشابه تکامل یافته بودند.

مارتین سندر، نویسنده ارشد این مطالعه، که دیرینه‌شناس دانشگاه بن، است، در بیانیه‌ای توضیح داد: «ایکتیوسورها از گروهی ناشناخته از خزندگان خشکی نشات می‌گیرند که خودشان از هوا تنفس می‌کردند.»

دانشمندان می‌گویند که این خزندگان غول‌پیکر با باله‌های در حال تکامل و شکل‌های هیدرودینامیک بدن که هم در ماهی‌ها و هم در نهنگ‌ها دیده می‌شود، تقریبا در تمام دوران دایناسورها در اقیانوس‌های باستانی شنا می‌کردند.

سندر افزود: «از زمان اولین اکتشاف‌های اسکلت در جنوب انگلستان و آلمان در بیش از ۲۵۰ سال پیش، این «ماهی‌های دایناسوری» از اولین خزندگان فسیلی بزرگی بودند که مدت‌ها قبل از دایناسورها شناخته و دستمایه تخیل عمومی شده بودند.»

در مطالعه جدید که روز پنجشنبه در مجله ساینس منتشر شد، دانشمندان فسیل غول‌پیکر ایکتیوسوری را که از یک واحد صخره‌ای به نام فاسیل هیل ممبر در کوه‌های آگوستا نوادا حفاری شده بود، تجزیه و تحلیل کردند.

توجه! با قدمت ۲۴۲ تا ۲۴۴ میلیون سال، جمجمه ایکتیوسور غول‌پیکر ما را اینک می‌توان برای مدتی محدود در نزدیکی طبقه دوم دینو لب مشاهده کرد.

— موزه تاریخ طبیعی  لس‌آنجلس (@NHMLA) ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۱

این مطالعه اشاره کرد که جمجمه‌ای که به خوبی حفظ شده است، همراه با بخشی از ستون فقرات، شانه و باسن به دوره تریاس میانه - ۲۴۷ تا ۲۳۷ میلیون سال پیش- بازمی‌گردد و نشان‌دهنده اولین مورد از یک ایکتیوسور است که با بیش از ۱۷ متر طول به ابعاد حماسی یک نهنگ بزرگ رسیده است.

دانشمندان دریافتند این گونه جدید تنها حدود سه میلیون سال پس از اینکه اولین ایکتیوسورها باله‌هایشان را به آب زدند، اقیانوس‌ها را درمی‌نوردیدند و این نشان می‌دهد که آن‌ها در مدت زمان بسیار کوتاهی بزرگ شدند.

بر اساس پوزه دراز و دندان‌های مخروطی‌ آن‌ها، دانشمندان می‌گویند که سی یونگروم (C Youngorum) ممکن است بنا بر اندازه‌اش، ماهی مرکب، ماهی و همچنین شاید خزندگان دریایی کوچک‌تر و جوان را شکار می‌کرده است.

محققان می‌گویند که علی‌رغم غیبت بسیاری از تولیدکنندگان اولیه پس از رویداد انقراض پرمین در ۲۵۲ میلیون سال پیش که در آن تقریبا ۹۶ درصد از همه گونه‌های ساکن در دریا از بین رفتند، در این دوره زمانی شبکه‌های غذایی دریایی می‌توانستند از چنین موجودات عظیمی پشتیبانی کنند.

این مطالعه همچنین نشان داد در حالی که نهنگ‌ها و ایکتیوسورهای امروزی ابعاد بسیار بزرگی دارند، سیر تکاملی آن‌ها به سمت غول‌پیکری متفاوت بوده است.

دانشمندان می‌گویند در حالی که رسیدن به اندازه بزرگ‌ برای نهنگ‌ها بسیار طولانی‌تر بودند، ایکتیوسورها یک پیشرفت سریع اولیه داشتند و در همان اوایل تاریخ تکامل خود به غول تبدیل شدند. دانشمندان افزودند که هر دو آن‌ها برای بزرگ کردن جثه‌ خود به استفاده از فرصت‌های کوچک در زنجیره غذایی متکی بودند.

لن دلست و نیکلاس پینسون، از موزه ملی تاریخ طبیعی، در تفسیری درباره این مطالعه می‌نویسند: «تاریخچه ایکتیوسور به ما می‌گوید که غول‌های اقیانوسی ویژگی‌های تضمینی اکوسیستم‌های دریایی نیستند که این درس ارزشمندی برای همه ما در دوره آنتروپوسین است؛ به‌ویژه اگر بخواهیم حضور غول‌های اقیانوسی بازمانده را که به رفاه و بالندگی ما کمک می‌کنند، در میان خود حفظ کنیم.»