در حاشیه تمامی رویدادهای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی که در ایران و درباره ایران رخ می‌دهد، در گوشه‌ای از فضای مجازی، بیش از ۲۵۰۰ اثر موسیقایی از گوشه گوشه این آب‌وخاک به دفتر جشنواره ملی موسیقی جوان ارسال شد تا شاهدی باشد بر این ادعا که موسیقی در رگ و پی کودکان، نوجوانان و جوانان این مرزوبوم حضور دارد و ممنوعیت‌ها و مانع‌ها نمی‌توانند سد راه چنین سیلی شوند.
جشنواره موسیقی ملی جوان، پنج‌شنبه‌شب (۳۰ دی‌ماه) و با برگزاری اختتامیه دوره پانزدهم که هم‌زمان از آپارات و اینستاگرام و انجمن موسیقی ایران پخش شد به کار خود پایان داد. این جشنواره نمادی از استعدادهای برجسته در موسیقی ایران در بخش‌های نواحی، سنتی، کلاسیک و کلاسیک غربی است که از تحرک و پویایی این هنر در میان مشتاقان خبر می‌دهد، اگرچه این روزها به دلیل کرونا و تعطیلی فعالیت‌های موسیقی عملا وضعیت معیشتی اهالی موسیقی در دشوارترین روزهای تاریخی خود قرار دارد.
جشنواره امسال از اوایل پاییز و با بارگذاری آثار شرکت‌کنندگان گروه‌های مختلف سنی در سامانه بامک آغاز به کار کرد. در بخش موسیقی دستگاهی و موسیقی کلاسیک ۱۵۳۰ اثر ارسال شد که از میان آن‌ها ۴۳۱ اثر به مرحله دوم و نهایی راه یافتند و ۲۹۴ نفر در بخش موسیقی دستگاهی و ۱۳۷ نفر در بخش موسیقی کلاسیک برای رقابت نهایی انتخاب شدند. بیش از ۱۰۰ داور در بخش‌های مختلف موسیقی نواحی، کلاسیک و دستگاهی به داوری و گزینش آثار پرداختند. جشنواره‌ای که دبیری آن را یکی از چهره‌های دانشگاهی بر عهده دارد و ازجمله ویژگی‌های مثبت این جشنواره همانا ثبات مدیریت آن است که ۹ دوره آن تاکنون با یک دبیر برگزار شده است و این نکته‌ای است که مورد تاکید حسین علیزاده، استاد برجسته موسیقی، در اختتامیه جشنواره قرار گرفت.
۱۰۰ اثر در بخش آهنگسازی
جدای از بخش موسیقی نواحی که استعدادهای نوازندگی و خوانندگی در نواحی مختلف کشور را معرفی میکند، وجه برجسته جشنواره امسال اضافه کردن بخش آهنگسازی به بخش موسیقی کلاسیک و بخش آفرینش و کار خلاقه به بخش موسیقی دستگاهی بوده است. این همان بخشی است که داوران درباره آثار ارسالی ابراز امیدواری بسیار کردند و آقای علیزاده نیز در سخنانش در مراسم اختتامیه گفت که برخی از کارها به‌قدری زیبا بودند که اشک را در چشم داوران نشاند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
جسارت اضافه کردن این بخش ازآن‌جهت حائز اهمیت است که باور عمومی و منسوخی وجود دارد که آهنگسازی و کار خلاقه در حیطه موسیقی را به سنین بالای جوانی و حتی میان‌سالی ارتباط می‌دهد و بر این باور است که جوانان و نوجوانان را در این وادی راهی نیست، امانگاهی به تاریخ موسیقی غرب و شرق نشان داده است، برخی از شاخص‌ترین موزیسین‌های دنیا مانند موزارت در سنین بسیار پایین آفرینش‌گری خود را آغاز کردند، همچنان که چهره‌‌هایی مانند پرویز مشکاتیان، حسین علیزاده و محمدرضا لطفی نیز برخی از کارهای درخشان خود را در دوره جوانی ساخته‌اند و تصنیف کرده‌اند.
اختتامیه جشنواره در تالار وحدت (رودکی سابق) برگزار شد، تالاری که آبان ماه ۱۳۴۶ با حضور شاه و شهبانو (فرح دیبا) افتتاح شد و همچنان مهم‌ترین و باکیفیت‌ترین تالار موسیقی کشور به شمار می‌آید. به دلیل شرایط کرونایی، نه نوازنده‌ای در صحنه بود و نه تماشاگری. اختتامیه امسال به‌مانند دوره گذشته، البته ایراداتی هم داشت؛ اینکه نزدیک به یک ساعت مجری برنامه، تنها اسامی افراد تقدیر شده در هر بخش را خواند و عکس‌های سیاه‌وسفید آن‌ها بر صفحه مجازی نمایان شد، اما دریغ از یک اجرای موسیقی. طبیعی است که برای مخاطب عادی چنین برنامه‌ای خسته و کسل‌کننده جلوه کند؛ به‌خصوص که این برنامه ویژه موسیقی باشد. مخاطب انتظار دارد چند اجرای ویژه را از هنرمندانی ببیند که این‌همه مورد تعریف و تمجید داوران و مجریان جشنواره قرار می‌گیرند، اما دریغ که این اتفاق رخ نداد و ای کاش مجریان جشنواره حداقل اجراهایی از برندگان دوره‌های گذشته را در معرض تماشای عموم قرار می‌دادند و به انتشار عکس‌ها و برخی تصاویر بی‌کیفیت از نوازندگی چند نفر، آن‌هم بدون صدای ساز یا آواز آن‌ها اکتفا نمی‌کردند.
حسین علیزاده و پیشنهاد برگزاری کارگاه‌های ویژه برای برگزیدگان
استاد حسین علیزاده ازجمله سخنرانان مراسم اختتامیه بود، چهره‌ای که بی‌تردید در زمره نوابغ موسیقی ایران به شمار می‌آید و حضورش در هر جشنواره‌ای به آن اعتباری ویژه می‌بخشد. علیزاده از دوره‌های اول جشنواره جوان در سال‌های میانی دهه ۷۰ (که ابتدا در دل جشنواره موسیقی فجر برگزار می‌شد) در زمره داوران ثابت این جشنواره بود، اما برای مدتی ارتباطش قطع شد تا اینکه از دوره ششم و با حضور هومان اسعدی به جمع داوران پیوست و اکنون در زمره مشاوران اصلی جشنواره به شمار می‌آید.
او در سخنانش بر رها نکردن استعدادهای تازه در جشنواره تاکید کرد و افزود که باید یک برنامه ویژه‌ای تد‌ارک دیده شود تا این هنرمندان نخبه فراموش نشوند. او گفت درصدد است برای برگزیدگان، کارگاه‌های دوره عالی هر رشته را برگزار کنند. این پیشنهادی است که قطعا اگر به مرحله عمل برسد می‌تواند مشوقی تاثیرگذار برای استعدادهایی باشد که در این شرایط کرونایی چنین آثاری را نواختند و به جشنواره ارسال کردند؛ اما تجربه سالیان گذشته و سال‌های دور جشنواره موسیقی جوان نشان می‌دهد که اکثر این وعدهها صورت و صبغه عملی به خود نمی‌گیرند و جوانان و استعدادهای ناب، به دلیل آنکه امکان اجرای موسیقی در منطقه خود را ندارند و بسترهای بروز خلاقیت خود را فراهم نمی‌بینند، یا ترک یار و دیار کرده و به کشورهای موسیقی‌خیز کوچ می‌کنند یا در نهایت برای تامین معیشت به کارهای دیگری روی می‌آورند. آن‌گونه که مجریان جشنواره گفتند، قرار است یک موسسه خصوصی از هنرمندان جشنواره دعوت کند و از نخبگان، اجرایی با کیفیت را ثبت و ضبط کند. باید منتظر ماند و دید این وعدهها عملی می‌شوند یا مانند وعده‌‌های دوره‌های گذشته تنها در حد حرف باقی می‌مانند.
