روز دوشنبه، ۲۴ ژانویه، حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران، گفت: «اگر در روند مذاکرات به مرحله‌ای برسیم که رسیدن به توافق خوب لازمه‌اش این باشد که گفت‌وگو را با آمریکا داشته باشیم، آن‌را نادیده نمی‌گیریم.»
آقای امیرعبداللهیان که در چارچوب «همایش ملی ایران و همسایگان» در تهران صحبت می‌کرد، گفت: «آمریکایی‌ها مکررا درخواست دارند برای مذاکره، ولی ما هنوز به این نقطه در جمع‌بندی‌های خود نرسیده‌ایم.»
میخائیل اولیانوف، نماینده دایم روسیه در سازمان‌های بین‌المللی در وین، در واکنش به سخنان امیرعبداللهیان در تویيتی گفت: «بله، مذاکرات مستقیم در مرحله پیشرفته مذاکرات وین می‌توانند مفید باشند.»
اولیانوف چند ساعت پیش با انتشار عکسی در توییتر نوشته بود: «ایران، سه کشور اروپایی، روسیه، و چین امروز به ادامه پیش‌نویس بخش مهمی از سند نهایی مذاکرات وین ادامه دادند. این حرکت کم‌و‌بیش موفقی بود؛ گرچه در بخش مربوطه سند نهایی هنوز برخی مسایل مورد اختلاف باقی مانده‌اند.»
وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران گفت که ایران و آمریکا از طریق متن‌های موسوم به «غیرمتنی» (non-paper) که کتبی، اما بدون سربرگ رسمی هستند، مذاکره غیرمستقیم می‌کنند. او در مورد احتمال برگزاری نشست وزرای خارجه بین ایران و «چهار به‌اضافه یک» (پنج کشور باقی‌مانده در برجام: بریتانیا، فرانسه، آلمان، چین، و روسیه) گفت فعلا مذاکرات در سطح کارشناسان ارشد و معاونان وزرا انجام می‌شود و امید بر این است که «نیاز به دیدارهای سطح بالاتری وجود نداشته باشد»، اما افزود که «متناسب با پیشرفت مذاکرات، تصمیم راجع به هرگونه اقدام دیگری اتخاذ خواهد شد.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
دیپلمات ارشد حکومت ایران در ضمن گفت که کوشش بر این بوده است که مذاکرات وین در صدر اخبار نباشند، و زمانی گزارش مفصل‌تری در مورد آن داده شود که «در میز مذاکرات اتفاق خوبی رخ داده باشد». او گفت، اروپایی‌ها تلاش کرده‌اند نقش «منطقی و سازنده» در مذاکرات داشته باشند، اما «ابتکار مشخصی نداشته‌اند.»
آقای امیرعبداللهیان در سایر بخش‌های سخنانش گفت که دولت ابراهیم رئیسی «سیاست همسایه‌محور» دارد و «به دنبال آن است که انعطاف‌پذیری در تعاملات متنوع با همسایگان، بخشی از الزاامات سیاست همسایه‌محور را محقق سازد.»
وزیر خارجه ایران گفت که دولت کوشیده است در تمام مراحل مذاکرات وین، در مورد روند آن‌ها به کشورهای همسایه گزارش دهد. او گفت، این گزارش‌ها به سفرای کشورهای همسایه در تهران، یا به سایر مقامات آن‌ها در سفرهای خود امیرعبداللهیان و معاونان او، داده شده است.
در مورد یمن، او اشاره‌ای به حملات تروریستی اخیر حوثی‌ها به خاک امارات متحده عربی نکرد و به جای آن، گفت که ایران از امارات و عربستان می‌خواهد تا از «رویکرد سیاسی» و طرح چهار ماده‌ای پیشنهادی جمهوری اسلامی ایران «پیروی کنند و به جنگ پایان دهند تا گفت‌وگوهای یمنی-یمنی انجام شود.»
امیرعبداللهیان تاکید کرد که «هر وقت عربستان تصمیم بگیرد»، ایران از بازگشایی سفارت‌ها بین دو کشور و حتی این‌که «روابط توسعه پیدا کنند»، استقبال می‌کند. او تاکید کرد: «این‌که چه زمانی سفارتخانه‌ها باز شود، نیاز به تصمیم عربستان است. ما از دور جدید گفت‌وگوها هم استقبال می‌کنیم.»
وزیر خارجه ایران گفت، رئیسی به‌زودی به یک کشور «غربی یا جنوبی» خواهد رفت و رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه، نیز به زودی به ایران می‌آید. رئیسی و اردوغان اخیرا در حاشیه نشست سران اکو در عشق‌آباد، پایتخت ترکمنستان، دیدار کرده بودند. آن دو توافق کردند که کمیسیون عالی همکاری‌های ایران و ترکیه در تهران برگزار شود و هم‌زمان با آن، شاید نشست همکاری‌های سه‌جانبه آستانه (در مورد سوریه، و با حضور ایران، ترکیه، و روسیه) نیز برگزار شود.
از سوی دیگر، «موسسه مطالعات امنیت ملی» اسرائیل روز دوشنبه، ۲۴ ژانویه، گزارشی منتشر کرد و گفت که احتمال به توافق رسیدن ایران و قدرت‌های جهانی اندک است. این گزارش تحلیل می‌کند که پشتیبانی برخی کشورها از ایران و پیشرفت‌های هستهای آن، باعث افزایش جسارت جمهوری اسلامی ایران شده است و در نتیجه، این حکومت خواهان امتیازهایی است که آمریکایی‌ها هرگز نخواهند داد. این گزارش هشدار می‌دهد که اسرائیل آمادگی کافی نظامی، فنی، دیپلماتیک، و اقتصادی برای رسیدن به اهداف امنیت ملی خود ندارد. امانوئل تراختنبرگ (مدیر اجرایی موسسه)، سرتیپ اودی دکل، مئیر بن شابات (رئیس سابق شورای امنیت ملی)، درور شالوم (رئیس سابق اداره تحلیل اطلاعات ارتش اسرائیل)، سیما شاین (رئیس سابق میز ایران در موساد) و بسیاری از مقامات دیگر، نویسندگان این گزارش هستند که تاکید می‌کند: «تهران جدی‌ترین خطر بیرونی برای اسرائيل است و دلیل آن، بیش و پیش از هر چیز، خواست آن کشور برای رسیدن به ظرفیت هستهای نظامی است.»
