بعد از انتشار اخبار مربوط به تقاضای بالای فروش کلیه برای تامین مخارج زندگی، حالا اخباری از داد‌و‌ستد موی زنان در ایران منتشر می‌شود.

خبرگزاری ایسنا روز شنبه در گزارشی اشاره کرد که مراجعه به مراکز خرید‌و‌فروش موی طبیعی نشان می‌دهد موهای زنان «دسته‌دسته و شاخه‌شاخه روی دیوار یا پشت ویترین‌ها آویزان شده‌اند و منتظر مشتری‌هایی هستند که آنان را پسند کنند».

به گزارش این خبرگزاری، یکی از افراد فعال در زمینه خرید‌و‌فروش مو می‌گوید: «تنها موهایی شانس خریده شدن را دارند که بلند، پرحجم و بدون موخوره باشند. در نهایت، معیار اصلی سلامت مو است و نباید رنگ شیمیایی داشته باشد و باید کاملا طبیعی باشد. بر همین اساس، خریداران مو بیشتر به دنبال بیبی هیر یا همان موی بچه‌ها و دختران جوان هستند زیرا سالم و طبیعی است به همین دلیل، سن فروشنده مهم است، هرچه سن کمتر باشد مو سالم‌تر و طبیعی‌تر است.»

به گفته این دلال مو، «مراکز و سالن‌های آرایشی در شهرها و روستاهای مختلف وجود دارد که افراد برای کوتاهی و فروش موهای خود می‌توانند به آن‌جا مراجعه کنند و اکثر کوتاهی‌های مو به دلیل شرایط کرونا و مسائل بهداشتی در این سالن‌ها انجام می‌شود، اما گاهی هم پیش می‌آید که افراد به دلیل مشکلاتی که دارند امکان مراجعه به مراکز مربوطه را ندارند؛ در چنین شرایطی، آرایشگر به منزل این افراد می‌رود و با رعایت تمامی اصول بهداشتی، کوتاهی مو را انجام می‌دهد».

اما موارد مصرف موهای خریداری‌شده چیست؟ این موها که کاربرد آرایشگاهی دارند و برای اکستنشن (افزودن موهای طبیعی به موی سر افراد) یا تولید کلاه‌گیس استفاده می‌شوند، بیشتر به کشورهای اروپایی صادر می‌شوند و کاربرد کمی در ایران دارند. 

بر اساس شواهد میدانی ایسنا، قیمت مو بر اساس اندازه و حجم آن است، هرچه مو بلندتر و پرپشت‌تر باشد پول بیشتری هم پرداخت می‌شود. به همین دلیل، موهای کوتاه به‌ندرت خریداری می‌شود چون به درد اکستنشن نمی‌خورد. یک خریدار موهای زنان تاکید می‌کند: «موها بر اساس وزن و اندازه قیمت‌گذاری می‌شوند؛ ما موها را به‌صورت کیلویی خریداری می‌کنیم و قیمت هر یک کیلو مو حدود ۶۰۰ هزار تومان است. اگر بر اساس اندازه باشد، موی بالای ۵۰ سانت را می‌خریم و قیمت آن از یک میلیون تومان شروع می‌شود و حداکثر قیمت ۱۰ میلیون تومان است.»

با اینکه این مبالغ چندان زیاد نیستند، برای کسانی که در شرایط نامناسب اقتصادی به سر می‌برند و با تورم فزاینده در ایران هر روز بیشتر به سمت خط فقر مطلق نزدیک می‌شوند، راهی برای نجات از گرسنگی است؛ همان‌طور که این خریدار مو نیز در گفت‌و‌گویش تاکید می‌کند: «بیشتر کسانی که برای فروش موهای خود به مراکز ما مراجعه می‌کنند نیاز مالی دارند و مادرانی هستند که از روی اجبار و با کراهت این کار را انجام می‌دهند و موهای دختران خود را می‌فروشند. بسیاری از افراد برای کسب درآمد موهای خود را بلند می‌کنند و به هر مرکزی که قیمت بالاتری بدهد آن را می‌فروشند.»

در حالی که به نظر می‌رسد فروش مو معامله‌ای بی‌دردسر و پرسود باشد، وقتی از روی اجبار انجام شود، نشان‌دهنده آتش زیر خاکستری است که زنان طبقه متوسط و دهک‌های پایین ایران را تهدید می‌کند. زنان ایرانی که با فقر روزافزون مواجه‌اند، در بازار کار نیز جایی ندارند و ناچارند به مشاغل کاذب رو بیاورند.

بر اساس گزارشی که مرکز آمار ایران از نرخ بیکاری در تابستان ۱۴۰۰ منتشر کرد، جمعیت زنان بیکار در ایران افزایش یافته، و از رقم ۱۵.۶ درصد در فصل بهار به رقم ۱۷.۷ درصد در فصل تابستان رسیده است. این آمار نشان می‌دهد که در سال‌های اخیر، هم‌زمان با شدت یافتن تنگناهای اقتصادی و مشکلات ناشی از همه‌گیری کرونا، تعداد بیشتری از زنان کسب‌وکار و شغل خود را از دست داده‌اند. در آمار پاییز ۱۴۰۰ نیز تعداد زنان بیکار ۱۵ سال به بالا بیش از ۶۵۳ هزار نفر و سهم زنان از جمعیت شاغل حدود ۳.۵ میلیون نفر گزارش شد.

همچنین بر اساس آمار معاونت زنان و امور خانواده ریاست‌جمهوری، حدود ۲۷ درصد از فارغ‌التحصیلان دانشگاهی در ایران را زنان تشکیل می‌دهند؛ با این‌ حال، سهم آنان از اشتغال در ایران حدود ۱۹ درصد است. به‌ عبارت‌ دیگر، ۶۰ درصد زنان تحصیل‌کرده ایرانی بیکارند. علاوه بر آن، ۷۰ درصد زنان ایران نیز شغل و درآمد پایدار ندارند.

این در حالی است که در ابتدای سال ۱۴۰۰، احمد توکلی، نماینده پیشین مجلس، با بیان اینکه «گرسنگی و فقر در ایران معنادار شده است»، گفت ۶۰ درصد جمعیت کشور زیرخط «فقر فرضی» قرار دارند. در آخرین روز دی ماه ۱۴۰۰ نیز محمدحسین شریف‌زادگان، وزیر سابق رفاه و تامین اجتماعی، با بیان اینکه «بر اساس آمار دولتی ۳۲ میلیون نفر در ایران در فقر مطلق‌اند»، اعلام کرد در سال‌های اخیر، تورم در روستاها از شهرها بیشتر شده و گسترش یافته است.