جواد محمدی، معاون حفاظت و بهرهبرداری شرکت آب منطقهای آذربایجان غربی، گفت: «وسعت دریاچه ارومیه نسبت به مدت مشابه سال گذشته، هزار و ۲۴۱ کیلومترمربع کاهش یافته است.»
به گفته او، در حال حاضر، وسعت دریاچه ارومیه دو هزار و ۲۳۴ کیلومترمربع است؛ در حالی که وسعت آن در زمان مشابه در سال قبل بیش از سه هزار و ۵۷۵ کیلومترمربع بود.
معاون حفاظت و بهرهبرداری شرکت آب منطقهای آذربایجان غربی همچنین گفت که تراز دریاچه ارومیه نیز نسبت به زمان مشابه در سال قبل ۶۳ سانتیمتر کاهش یافت و از هزار و ۲۷۱ متر و ۳۶ سانتیمتر به هزار و ۲۷۰ متر و ۷۳ سانتیمتر رسید.
جواد محمدی تراز اکولوژیک دریاچه ارومیه را نیز هزار و ۲۷۴ متر و ۱۰ سانتیمتر اعلام کرد و افزود: «اکنون ارتفاع این دریاچه نسبت به بیشترین تراز ثبتشده برای آن، که در سال ۱۳۷۴ رخ داده، بیش از ۷.۷ متر کاهش یافته است.»
به گزارش خبرگزاری ایرنا و به گفته معاون حفاظت و بهرهبرداری شرکت آب منطقهای آذربایجان غربی، میزان حجم آب دریاچه ارومیه نیز نسبت به سال گذشته حدود دو میلیارد مترمکعب کاهش یافته است.
مقامهای دولتی ادعا میکنند که کاهش بارندگی و خشکسالیهای سالهای اخیر در کاهش وسعت، تراز و حجم آب دریاچه ارومیه تاثیر داشته است، اما کارشناسان محیطزیست تاکید میکنند که احداث سد و مدیریت نامناسب منابع آب در خشک شدن دریاچه ارومیه بیشترین نقش را داشته است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
پیشتر، یاسر رهبردین، مدیرعامل شرکت آب منطقهای آذربایجان غربی، ادعا کرده بود که احداث سد بر حوضه آبریز دریاچه ارومیه در خشک شدن آن بیتاثیر است. سلمان ذاکر، نماینده ارومیه، نیز خواستار احداث سد نازلو در منطقه شده بود. این در حالی است که طبق مصوبه ستاد ملی احیای دریاچه ارومیه، احداث سد بر حوضه آبریز دریاچه ارومیه تا هفت سال ممنوع است.
با وجود اینکه مسئولان دولتی از طرح انتقال آب به دریاچه ارومیه دفاع میکنند، کارشناسان محیط زیست تاکید دارند که طرحهای ستاد احیای دریاچه ارومیه نهتنها به احیای دوباره این دریاچه منجر نشده که با اجرای اقدامهای غیرکارشناسانه، پیامدهای زیست محیطی نیز در پی داشته است.
نگرانیها درباره خطر خشک شدن دریاچه ارومیه از دهه ۸۰ آغاز شد و در ۲۰ سال گذشته، کارشناسان محیطزیست بارها هشدار دادند که در صورت خشک شدن دریاچه ارومیه، بادهای نمکی شرایط زیستی خطرناکی در منطقه ایجاد میکنند و سلامت ساکنان استانهای آذربایجان شرقی و غربی و حتی استانهای مجاور با آلودگیهای سمی تهدید میشود.