عشقی که نورا به ورزش داشت، به حدی بود که سال‌ها در برابر مخالفت خانواده‌اش مقاومت، و از خواسته آنان سرپیچی کرد. هیچ چیز، کتک‌های مادرش یا کلام‌های آزاردهنده همسایه‌ها، نتوانست از پیگیری نورا در دنبال کردن ورزش موردعلاقه‌اش جلوگیری کند.

اما اینک این زن جوان ۲۰ ساله افغان نمی‌تواند از طالبان، حاکمان فعلی کشورش، سرپیچی کند. نورا و دیگر زنان افغانستان می‌گویند طالبان نه‌تنها تمام ورزش‌ها را برای زنان و دختران ممنوع کرده‌اند، بلکه فعالانه کسانی را که زمانی ورزش می‌کردند، آزار می‌دهند و اغلب آن‌ها را حتی از تمرین در حریم خصوصی خانه‌هایشان  نیز می‌ترسانند. این وضعیت، قلب نورا را شکسته است. او می‌گوید: «دیگر همان فرد قبلی نیستم. از زمانی که طالبان سر کار آمدند، حس می‌کنم مرده‌ام.»

تعدادی از دختران و زنانی که پیش از قدرت گرفتن طالبان در افغانستان در رشته‌های متنوع ورزشی  فعال بودند، به خبرگزاری اسوشیتدپرس گفتند که . این زنان و دختران افغان، از ترس مواجه شدن با تهدیدهای بیشتر، به شرط ناشناس ماندن صحبت کردند.

آن‌ها در حالی که ابزارهای ورزشی خود را در دست داشتند، برای یک عکاس مطبوعاتی ژست گرفتند. این زنان جوان چهره خود را با برقع پنهان کردند. آن‌ها گفتند در شرایط عادی برقع بر سر نمی‌گذارند، اما گاهی اوقات که بیرون می‌روند و می‌خواهند شناخته نشوند و از آزار و اذیت دور بمانند، به آن تن می‌دهند.

ممنوعیت ورزش زنان افغانستان، بخشی از کارزار رو به گسترش محدودیت‌های طالبان است که دختران و زنان را از زندگی روزمره اجتماعی حذف کرده است. از زمان کنترل کامل افغانستان در اوت ۲۰۲۱، طالبان دختران را از ادامه تحصیل در دبیرستان و دوره راهنمایی منع کرده‌اند. طالبان ماه گذشته همچنین با صدور فرمانی، تحصیل دختران و کار زنان را در دانشگاه‌ها نیز ممنوع کردند.

طالبان زنان را ملزم می‌کنند مو و چهره خود را در اماکن عمومی بپوشانند و از رفتن به پارک یا سالن‌های ورزشی اجتناب کنند. طالبان امکان حضور زنان را در محیط کار و در خارج از خانه به شدت محدود کرده‌اند و اخیرا زنان را از کار در سازمان‌های غیردولتی نیز منع کردند؛ اقدامی که می‌تواند جریان کمک‌های حیاتی به افغانستان را، به‌ویژه برای زنان و دختران، فلج کند.

حتی پیش از طالبان، ورزش زنان با مخالفت بسیاری در جامعه محافظه‌کار افغانستان روبرو می‌شد. ورزش زنان، نقض جایگاه و نقش آن‌ها در جامعه دیده می‌شد. با این حال، دولت قبلی که از حمایت بین‌المللی برخوردار بود، برنامه داشت که باشگاه‌ها، آموزشگاه‌ها، تیم‌های ملی و لیگ ورزشی برای زنان در بسیاری از رشته‌ها فراهم کند.

سارینا، رزمی‌کار ۲۰ ساله، جریان رقابت خود را در یک مسابقه محلی زنان در یک سالن ورزشی کابل در اوت ۲۰۲۱ به یاد آورد؛ درست در زمانی که بین مردم و در باشگاه شنیده می‌شد که طالبان شهر را محاصره کرده‌اند. تمام دختران و زنان از سالن فرار کردند. این آخرین مسابقه‌ای بود که سارینا در آن رقابت کرد.

او گفت که ماه‌ها بعد کوشید به دختران تمرین خصوصی بدهد، اما طالبان به ورزشگاهی که در آن تمرین می‌کردند، حمله کردند و همه آن‌ها را دستگیر کردند. سارینا می‌گوید در بازداشت، دختران را تحقیر و مسخره می‌کردند. آن‌ها پس از میانجی‌گری بزرگانشان و پس از تعهد خودداری از تمرین، آزاد شدند.

موشوانای، سخنگوی سازمان ورزشی طالبان و کمیته ملی المپیک افغانستان، می‌گوید که مقام‌ها می‌خواهند با ساخت مکان‌های ورزشی جداگانه، راهی برای راه‌اندازی مجدد ورزش برای زنان پیدا کنند، اما هیچ چهارچوب زمانی ارائه نداد و گفت: «برای این کار به بودجه نیاز است.»

مقام‌های طالبان بارها وعده‌های مشابهی داده‌اند که به دختران دانش‌آموز کلاس هفتم و بالاتر اجازه بازگشت به مدرسه می‌دهند، اما تاکنون این کار را نکرده‌اند.