شماری از زنان ساکن تالقان، مرکز استان تخار در شمال شرقی افغانستان، روز پنجشنبه چهارم خرداد، (۲۵ مه) با شعارهای «تحصیل حق ما است» و «نان، کار، آزادی» به خیابان رفتند و خواستار حقوق و آزادی‌های انسانی برای زنان شدند.

این تظاهرات‌کنندگان که همگی لباس‌های سیاه بلند به تن داشتند و صورت‌هایشان را پوشانده بودند، اغلب استاد دانشگاه، آموزگار مدارس دخترانه یا دانشجو بودند. یکی از معترضان به ایندیپندنت فارسی گفت که این تجمع اعتراضی از حوالی مدرسه دخترانه بی‌بی مریم تالقان آغاز شد و کمتر از یک ساعت ادامه داشت. 

این منبع افزود: «پس از پیمودن قسمتی از مسیر، افراد طالبان به خیابان ریختند و مانع ما شدند. معترضان هم از ترس بازداشت پراکنده شدند.»

اعتراض‌های خیابانی زنان افغان در یک سال و ۹ ماه گذشته همواره با برخوردهای خشن طالبان روبرو شده و کمتر اعتراض خیابانی بوده که عواقبی چون کتک خوردن از طالبان، تهدید، ارعاب و حتی بازداشت و شکنجه در پی نداشته است. با این حال، فعالان حقوق زنان همچنان به اشکال مختلف به اعتراض‌ها و مبارزاتشان ادامه داده‌اند؛ از دیوارنویسی در خیابان‌ها گرفته تا پخش صدها ویدیو اعتراضی در فضای مجازی، برگزاری گردهمایی‌های اعتراضی در مکان‌های سرپوشیده و مصاحبه با رسانه‌ها. 

روز پنجشنبه، هم‌زمان با برگزاری اعتراض خیابانی در تخار، گروه جنبش همبستگی زنان افغانستان هم در یک اعتراض خانگی، خواستار حمایت سازمان ملل متحد و کشورهای جهان از حقوق اساسی زنان در افغانستان شد. این گروه همچنین به بازداشت فعالان مدنی، فعالان عرصه آموزش و رسانه اعتراض کرد و خواستار آزادی زندانیان سیاسی شد.

موضوع ممنوعیت کار و تحصیل زنان و حذف آنان از ساختارهای اجتماعی در افغانستان با گذشت نزدیک به دو سال به یک کلاف پیچیده و سردرگم بدل شده است. با وجود تاکیدهای سازمان ملل و کشورهای جهان بر لزوم لغو دستورهای سخت‌گیرانه طالبان برای زنان، این گروه همچنان بر مواضعش درباره زنان و آزادی‌های مدنی آنان بر اساس آنچه شریعت اسلامی می‌نامد، پافشاری می‌کند.

علاوه بر این، طالبان تاکنون در مورد بازداشت، شکنجه و قتل فعالان زن که در یک سال و ۹ ماه گذشته به طرزی مرموز ادامه داشته است، هیچ توضیحی نداده‌اند.