پژوهش جدید نشان می‌دهد افرادی که لاغرند اما در عضلاتشان ذخایر پنهانی از چربی دارند، برای ابتلا به بیماری‌های قلبی کشنده در معرض خطر فزاینده قرار دارند.

پژوهشگران دانشکده پزشکی هاروارد چربی «داخل‌عضلانی» را که مشابه چربی موجود در گوشت گرانبهای واگیو (Wagyu) است، بررسی کردند و دریافتند زنانی که این نوع چربی را دارند، صرف‌نظر از شاخص توده بدنی، برای مرگ یا بستری شدن به دلیل حمله قلبی یا نارسایی قلبی در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

پژوهشگران ۶۶۹ زن را که به دلیل درد قفسه سینه یا تنگی نفس در بیمارستان «بریگهام و زنان» (Brigham and Women's Hospital) تحت نظر بودند، اما شواهدی از بیماری عروق کرونر نداشتند، بررسی کردند.

این پژوهش که روز دوشنبه در مجله «قلب اروپا» (European Heart Journal) منتشر شد، نشان داد زنانی که سطح بالایی از چربی داخل‌ عضلانی دارند، در معرض «خطر بسیار بالای» حمله یا نارسایی قلبی قرار دارند. به طوری که با هر ۱ درصد افزایش در نسبت چربی ذخیره‌شده در عضلات، خطر بروز رویدادهای جدی قلبی در آینده ۷ درصد افزایش می‌یابد.

این پژوهش همچنین نشان داد افرادی که میزان بیشتری عضله بدون چربی دارند، با خطر کمتری مواجه‌اند و نتیجه گرفت که چربی زیر جلدی خطر حمله قلبی را افزایش نمی‌دهد.

پروفسور ویویانی تاکوئتی، مدیر آزمایشگاه استرس قلبی در بیمارستان «بریگهام و زنان» و عضو هیئت علمی دانشکده پزشکی هاروارد، گفت که چربی ذخیره‌شده در عضلات در مقایسه با چربی زیرجلدی ممکن است در ایجاد التهاب و تغییر سوخت‌وساز گلوکز نقش داشته باشد که این عوامل می‌توانند به بیماری‌هایی منجر شوند که به عروق خونی آسیب می‌زنند.

او گفت: «دانستن اینکه چربی داخل‌عضلانی خطر بیماری قلبی را افزایش می‌دهد، به ما برای شناسایی افرادی که صرف‌نظر از شاخص توده بدنی آن‌ها، در معرض خطر بالای بیماری قلبی قرار دارند، راه دیگری ارائه می‌دهد.» 

«آنچه هنوز نمی‌دانیم این است که چگونه می‌توان خطر را در افرادی که عضلات چرب دارند، کاهش داد. برای مثال، نمی‌دانیم درمان‌هایی مانند داروهای جدید کاهش وزن بر چربی عضلات، در مقایسه با چربی سایر نقاط بدن، بافت بدون چربی و در نهایت قلب، چگونه تاثیر می‌گذارند.»

پروفسور تاکوئتی که سرپرستی این مطالعه را بر عهده داشت، گفت در حالی که چاقی «یکی از بزرگ‌ترین تهدیدهای جهانی برای سلامت قلب و عروق» است، شاخص توده بدنی همچنان معیاری «بحث‌برانگیز و ناقص برای پیش‌بینی وضعیت قلب و عروق» باقی مانده است.

او گفت: «این موضوع به‌ویژه در زنان که شاخص توده بدنی بالا در آن‌ها ممکن است نشان‌دهنده انواع ‌بی‌خطرتر و خوش‌خیم‌تر‌ چربی باشد، صادق است.»

تمامی بیماران تحت ارزیابی عملکرد قلب قرار گرفتند و پژوهشگران با استفاده از سی‌تی‌اسکن، ترکیب بدنی هر بیمار را از جمله میزان چربی و عضله، تجزیه‌ و تحلیل کردند. وضعیت بیمارانی که به طور میانگین ۶۳ سال داشتند، پس از شش هفته پیگیری شد و پژوهشگران این موارد را ثبت کردند که آیا آن‌ها دچار مرگ یا بستری شدن به دلیل حمله قلبی یا نارسایی قلبی شده‌اند یا نه.

دکتر رانیل د سیلوا از امپریال کالج لندن و همکارانش در سرمقاله‌ای برای این مجله، به محدودیت‌های این پژوهش اشاره کردند. از جمله اینکه این مطالعه به‌صورت مشاهده‌ای و گذشته‌نگر انجام شده و جزئیاتی از جمله مقاومت به انسولین، رژیم غذایی یا عملکرد ورزشی در آن لحاظ نشده است.

دکتر د سیلوا گفت که این پژوهش جالب است و گروهی از بیماران را که در معرض خطر بالاتر قرار دارند، مشخص می‌کند و ابراز امیدواری کرد که این تحقیق انگیزه‌ای برای مطالعات بیشتر باشد.