کارزار «برگزیت را متوقف کنید» لیبرال دموکرات‌ها موثر خواهد بود

در جلسه قانون‌گذاری نمایندگان پارلمان اروپا که اخیرا در شهر استراسبورگ فرانسه برگزار شد، من با افتخار یک تی‌شرت زرد پوشیده بودم که جلو آن نوشته شده بود «برگزیت را متوقف کنید» و در پشت آن نوشته شده بود «لعنت به برگزیت». بسیاری از افرادی که از آنجا رد می‌شدند، من را تحسین کردند و ما با هم وارد اتاق دموکراسی اروپا و مجمع عمومی پارلمان اروپا شدیم.

۹۵ روز پس از آن‌که قرار بود انگلستان اتحادیه اروپا را ترک کند، به نمایندگی از طرف آن بخش از مردم لندن که به من رای دادند تا نماینده آنها در اروپا باشم، با افتخار از کارت رای‌ خود استفاده می‌کنم. برخلاف هواداران برگزیت که در هنگام نواخته شدن سرود اتحادیه اروپا مثل بچه‌ها به آن پشت کردند، من با افتخار بر این باور خود ایستادم که هیچ تناقضی بین هویت‌های من وجود ندارد. من یک لندنی، یک انگلیسی سربلند، و یک اروپایی هستم. هیچ کس، مخصوصا نایجل فراژ و دارودسته دلالان و سرمایه‌داران لاشخورش نمی‌توانند وادارم کنند که از بین این هویت‌ها انتخاب کنم.

اگرچه من از واقعیت دو کرسی داشتن در پارلمان اروپا و اتلاف بی‌حاصل ناشی از آن  دفاع نمی‌کنم، حضورم در استراسبورگ همراه با همکارانم از اقصی نقاط قاره پرشکوه‌مان، لحظه‌ پراحساسی بود. انتخاب استراسبورگ به عنوان پایتخت اروپا پس از فاجعه جنگ جهانی دوم، که بسیاری از مردم بریتانیا در آن جان باختند، امری تصادفی نبود. این شهر نمادی درخشان برای آشتی ملت‌ها و آینده اروپا است.

بخشی از نهادهای اتحادیه اروپا بودن، چه دوست‌شان بداریم و چه از آنان متنفر باشیم، یک منبع بسیار مهم تأثیرگذاری و قدرت برای بریتانیا خواهد بود در جهانی که نظم آن به سرعت در حال تغییر است. با در نظر گرفتن اتفاقاتی مانند رفتار خودکامه دونالد ترامپ و درون‌گرایی اقتصادی ویرانگر او تحت عنوان «اول آمریکا»، تا اعلام «پایان لیبرالیسم» توسط ولادیمیر پوتین، من قاطعانه معتقدم که اروپا باید بار دیگر به سنگر آزادی‌خواهی، فرصت‌ها و آزادی فردی مبدل شود.

بریتانیا و مردم آن باید نقشی اساسی در ساخت این سنگر داشته باشند، و عضویت در اتحادیه اروپا برای رسیدن به این هدف بسیار مهم است. اخیرا، تحت رهبری حزب محافظه‌کار، بریتانیا نقش سنتی خود را در ترویج همکاری بین اروپایی‌ها رها کرده است. نمایندگان وحشت‌زده حزب محافظه‌کار که توسط رسانه‌های مورداک مرعوب شده‌اند، حتی نمی‌توانند در حیات پشتی خانه خود از ارزش‌های لیبرال دفاع کنند. با این حال، جرأت می‌کنند به نام بریتانیا زبان‌درازی کنند.

در داونینگ استریت، از سیاست‌مداران ضدآزادی و راست افراطی اروپا استقبال می‌شود، و همزمان نمایندگان حزب محافظه‌کار در پارلمان اروپا، با تلاش‌های جمعی اتحادیه برای جلوگیری از قانون‌گریزی و ظهور «جوجه ترامپ‌ها» در اروپای مرکزی و شرقی مخالفت می‌کنند. به‌عنوان مثال، حاضر نیستند از اقدام علیه ویکتور اوربان در مجارستان حمایت کنند. دفاع نکردن از ارزش‌های بنیادین دمکراسی‌های لیبرال، میهن‌پرستی نیست.

هواداران برگزیت و پسرعموهای محافظه‌کارشان چگونه جرأت می‌کنند که ما لیبرال دموکرات‌ها را، چنان که کیت هوی دیروز وصف کرده بود، ضعیف یا «سزاوار ترحم» معرفی کنند. این ما نیستیم که از بزرگترین پروژه صلح در تاریخ اروپا خارج می‌شویم. کسانی ضعیف هستند که از نابودی اتحادیه اروپا حمایت می‌کنند و بازگشت به ناسیونالیسم خشن گذشته را ترویج می‌کنند.

به خاطر بی‌احترامی امروز نمایندگان طرفدار برگزیت به همتایان اروپایی‌مان در استراسبورگ، تن رهبران بریتانیای زمان جنگ در گورهایشان خواهد لرزید. روح مارگارت تاچر، که روزگاری وزرای خود را به بروکسل فرستاد تا بازار واحد کنونی اروپا را ایجاد کند، به خاطر شعار ابلهانه «گور بابای تجارت» که توسط جانشینان بالقوه او در حزب محافظه‌کار کنونی سر داده می‌شود، وحشت خواهد کرد. همین نمایندگان حزب محافظه‌کار در پارلمان اروپا امروز آن‌قدر گستاخ شده‌اند که ما را به خاطر دفاع از حق میلیون‌ها بریتانیایی عاشق اروپا، به تاکتیک‌های «حزب برگزیت» متهم می‌کنند.

در پایان اولین روز کاری‌ام به‌عنوان نماینده منتخب برای پارلمان اروپا، از میدان پلاس کلبر (میدان مرکزی استراسبورگ) عبور کردم، جایی که در سال ۱۹۴۹ وینستون چرچیل یکی از مهمترین سخنرانی‌های پس از جنگ خود را برای جمعیت مشتاق ایراد کرد. چرچیل، پس از افتتاح اولین جلسه مجمع مشورتی شورای اروپا در همان روز، گفت: «خطری که در حال حاضر ما را تهدید می‌کند بزرگ است، اما قدرت ما نیز بزرگ است و هیچ دلیلی برای نرسیدن به هدف‌مان و بنیان نهادن یک اروپای واحد وجود ندارد. اروپایی که بنیان اخلاقی آن احترام و تحسین همه بشریت را برخواهد انگیخت، و قدرت فیزیکی آن به حدی خواهد بود که هیچ شخصی جرأت نخواهد کرد مزاحم پیش‌روی صلح‌آمیز آن به سوی آینده‌ای بهتر شود». 

ما راهی طولانی را طی کرده‌ایم. میهن‌پرستان واقعی کسانی هستند که برای حفظ این میراث و رویای یک قاره متحد بر مبنای ارزش‌های مشترک می‌جنگند، نه محافظه‌کاران بزدل و نمایندگان ترسوی طرف‌دار برگزیت که ترجیح می‌دهند فرار کنند یا کنار بایستند و از دور، بر سر همسایگان‌مان فریاد بکشند.