هیچ‌کس تمام شب غلت زدن و دست نیافتن به خواب واقعی (meaningful) را وضعیت دلچسبی به‌ شمار نمی‌آورد.

غیر از خستگی، خواب ناکافی در بلندمدت با طیف گسترده‌ای از مشکلات جسمی مانند بیماری‌های قلبی عروقی، دیابت، و اختلالات سلامت روان مرتبط است.

مطالعه‌ای روی دو هزار فرد بزرگسال بریتانیایی نشان داد که اضطراب، نگرانی مالی، و ناتوانی در رسیدن به دمای مناسب، از مهم‌ترین دلایل بی‌خوابی شبانه است.

این پژوهش که به سفارش شرکت کاناپه‌‌سازی «دی‌اف‌اس» انجام شد، نشان داد که ۳۸ درصد دیگر از بزرگسالان به دلیل تشک ناجور دچار بیخوابی می‌شوند.

همچنین، ۳۶ درصد نیز به دلیل خروپف شریک زندگی‌شان برای خوابیدن دچار مشکل‌اند.

اختلالات محیطی مثل سروصدای رفت و آمد اتومبیل‌ و آلودگی نوری که از پنجره اتاق خواب به داخل می‌آید، نیز ممکن است خواب را مختل کند.

از دلایل دیگری که برای بدخوابی شبانه ذکر شده است، ناخوشی یا مصرف نوشیدنی‌های حاوی کافئین در طول روز است.

به گفته بنیاد خواب، بیشتر بزرگسالان به هفت تا ۹ ساعت خواب شبانه نیاز دارند، در حالی که کودکان و نوجوانان خواب بیشتری لازم دارند. خواب کمتر از میزان لازم، به محرومیت از خواب (sleep deprivation) منجر می‌شود.

محرومیت از خواب، بسته به مدت زمانی که فرد خواب کافی نداشته باشد، به سه دسته تقسیم می‌شود.

محرومیت حاد خواب به دوره کوتاه خواب کمتر برمی‌گردد، در حالی که محرومیت مزمن خواب را «خواب کوتاه شده‌ای که سه ماه یا بیشتر ادامه دارد» تعریف می‌کنند.

کمبود مزمن خواب به محرومیت مداوم خواب و نیز کیفیت پایین خواب برمی‌گردد که به دلیل اختلالات رخ می‌دهد.

نداشتن خواب کافی در کوتاه‌مدت به کاهش زمان تفکر و واکنش، کاهش دامنه توجه، ضعف حافظه، تحریک‌پذیری، و کمبود انرژی می‌انجامد.

اما اگر فردی نتواند مدت طولانی‌تر و پایدارتری به خواب کافی دست یابد، ممکن است خطرهای چشمگیری برای سلامت جسمی و روحی‌اش پدید آید.

براساس نظرسنجی‌ای که «یوگو» به سفارش «بنیاد سلامت روان» (Mental Health Foundation) در سال ۲۰۲۰ انجام داد، در بریتانیا تقریبا نیمی (۴۳ درصد) از بزرگسالان گفتند بد خوابیدن بر سلامت روان‌شان اثر منفی دارد.

یکی از سخنگویان «دی‌اف‌اس» گفت:«راه‌هایی برای خواب خوب شبانه وجود دارد، اما به نظر می‌رسد که افراد با شماری از عادت‌های روزمره دست‌و‌پاگیرشان در طول روز، از آن‌ها بازمانده‌اند.»

«تعجبی ندارد که داشتن یک تشک یا بالش بی‌کیفیت، و نیز عوامل احساسی و فیزیکی داخل و اطراف خانه، عامل ایجاد الگوی خواب ناخوشایند باشد.»