یکی از استادان دانشگاه آکسفورد گفت داروی جدیدی که به نجات ازدواج‌های ناموفق کمک می‌کند، «ظرف سه تا پنج سال آینده» در دسترس خواهد بود.
دکتر آنا ماچین، انسان‌شناس تکاملی دانشگاه آکسفورد که در جشنواره علمی چلتنهام صحبت می‌کرد، گفت چهار ماده شیمیایی در مغز انسان وجود دارد که دلیل عاشق شدن را توضیح می‌دهد: دوپامین، سروتونین، بتا اندورفین و اوکسی‌توسین.
ماچین در این جشنواره گفت «اکنون آن‌قدر درباره شیمی مغز می‌دانیم» که بتوانیم برای «تقویت قدرت عشق‌یابی یا افزایش امکان عاشق‌ماندن در زمانی که این کار کمی مشکل می‌شود» مواد شیمیایی خاصی تجویز کنیم.
به گزارش تلگراف، ماچین گفت: «یکی از مرزهای پژوهش‌های عشق از نظر تجاری‌ــ چون تصور کنید چه پولی درمی‌آورد‌‌ــ کشف داروهای عشقی احتمالی است.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
«سوال‌های اخلاقی زیادی درباره داروهای عشق که به‌زودی در دسترس قرار می‌گیرد وجود دارد و قطعا درباره آن‌ها پژوهش‌هایی در حال انجام است.»
ماچین ادامه داد «داروهای عشق» که در زوج‌درمانی کاربرد دارد، ظرف «سه تا پنج سال» در دسترس خواهد بود.
او گفت که اوکسی‌توسین «محبوب» شرکت‌های تجاری است و به مردم کمک می‌کند «هنگام قرارهای عاشقانه، اعتمادبه‌نفس بیشتری داشته باشند و کمکشان می‌کند عاشق شوند.»
ماچین اوکسی‌توسین را به نوشیدن یک لیوان [شراب] پروسکو برای افزایش اعتمادبه‌نفس قبل از قرار شبانه تشبیه کرد.
او توضیح داد: «اوکسی‌توسین تا یک دهه دیگر در دسترس مردم است تا بتوانند قبل از قرار شنبه‌‌شب، هم‌زمان با نوشیدن یک لیوان پروسکو، آن را هم از بینی بالا بکشند.»
«ام‌دی‌ام‌ای (MDMA) باعث می‌شود افرادی که به کلوب شبانه می‌روند حس کنند از تمام آدم‌های جمع خوششان می‌آید. اما حس همدلی نیز در مصرف‌کنندگان این دارو افزایش می‌یابد، بنابراین می‌توان از آن برای کمک به کسانی که در زندگی مشترکشان با مشکل مواجه شده‌اند نیز استفاده کرد.»
«سوال‌های اخلاقی زیادی درباره ام‌دی‌ام‌ای وجود دارد، بنابراین احتمالا [عرضه آن] زمان بیشتری می‌برد.»
ماچین که نویسنده کتاب «چرا عاشق می‌شویم: علم جدیدی در پس نزدیک‌ترین روابط ما» است، همچنین توضیح داد که چرا این مواد شیمیایی «عشق» باعث می‌شوند بعد از جدایی این‌قدر حالمان بد و افتضاح باشد.
او گفت: «بتا اندروفین ماده‌ای مخدر است. بدن ما این ماده را تولید می‌کند و درست مثل هرویین اعتیادآور است.»
«درواقع به همین دلیل است که وقتی کسی ترکمان می‌کند این‌قدر حالمان بد می‌شود، چون قرار است ترک اعتیاد کنیم.»
«بدیهی است که اگر کسی یک‌باره رهایمان کند، ترک این اعتیاد به‌تدریج رخ نمی‌دهد و به همین دلیل است که وقتی رابطه‌ای به این شکل پایان می‌یابد از لحاظ فیزیولوژیکی و روانی تا این حد دردناک می‌شود.»
«میزان به‌نسبت بالای تمام این مواد شیمیایی عصبی در فرد ناگهان از بین می‌رود، او به‌یک‌باره همه‌چیز را رها می‌کند و تمام آن مواد شیمیایی مطلوب ناپدید می‌شود و به همین دلیل است که رها شدن از لحاظ فیزیولوژیکی بسیار دردناک است، واقعا دردناک، طوری که انگار قلبتان دارد می‌شکند.»
او افزود که تقریبا از هر ۵۰ نفر یک نفر دارای ژن خاصی است که او را به جدایی حساس‌تر می‌کند.
او توضیح داد: «حس طرد شدن در برخی افراد بداقبال که دارای نسخه‌ای از ژن جدید گیرنده مواد اعتیادآور‌ند بسیار بسیار قوی‌تر از بقیه ما است. وقتی طرد می‌شوند، برای آن‌ها انگار یک میلیون بار دردناک‌تر از بقیه ما است.»
© The Independent
