به گزارش نیویورک پست، مطالعه‌ای جدید نشان داد خروپف حاصل از آپنه خواب (وقفه تنفسی در خواب) می‌تواند افت توانایی‌های شناختی منجر به زوال عقل زودرس را در پی داشته باشد.

محققان دریافتند آپنه خواب‌ــ که معمولا باعث خروپف می‌شود- به نرسیدن خون و اکسیژن به مغز منجر می‌شود و می‌تواند زوال شناختی ایجاد کند.

محققان ۲۷ مرد ۷۰ــ۳۵ ساله را که ابتلای آن‌ها به او‌اس‌ای (OSA) یا آپنه انسدادی خفیف تا شدید خواب‌ــ توقف و شروع مکرر تنفس فرد هنگام خواب‌ـ‌ـ اخیرا تشخیص داده شده بود، گرد آوردند. شرکت‌کنندگان جدا از این اختلال، از هر لحاظ سالم بودند.

به گزارش نیویورک‌پست، هفت مرد غیرمبتلا به آپنه خواب با پیش‌زمینه‌های سلامتی و تحصیلی مشابه نیز بخشی از این مطالعه کینگز کالج لندن بودند که در مجله آخرین پیشرفت‌ها در عرصه خواب (Frontiers in Sleep) منتشر شد.

تمام شرکت‌کنندگان هنگام خواب کلاه‌های مخصوص جمجمه به سر گذاشتند تا محققان بتوانند علاوه بر نظارت بر سطح اکسیژن خون، ضربان قلب، تنفس، حرکات چشم و پا و عملکرد شناختی امواج مغزی آن‌ها را نیز اندازه‌گیری کنند.

محققان دریافتند افراد مبتلا به آپنه شدید خواب با مشکلاتی نظیر هشیاری کمتر، تمرکز کمتر، مشکلات حافظه کوتاه‌مدت و ناتوانی در دستیابی به اهداف تعیین‌شده در زندگی روزمره مواجه بودند.

محققان همچنین خاطرنشان کردند افرادی که آپنه خوابشان خفیف‌تر بود، عملکرد شناختی بهتری داشتند.

این یافته‌ها نشان داد افراد مبتلا به آپنه شدید خواب ممکن است در معرض خطر از دست دادن قدرت مغز باشند. نویسندگان خاطرنشان کردند این با مشکلات سلامتی مانند فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی‌عروقی و سوخت‌وسازی و دیابت نوع ۲ مرتبط است.

نویسندگان علت چنین عوارضی را کاهش سطح اکسیژن و افزایش میزان دی‌اکسید کربن خون، تغییرات در رسیدن جریان خون به مغز و بروز التهاب در مغز تخمین زدند.

این مسئله در نهایت و در موارد شدیدتر، می‌تواند به زوال عقل منجر شود، زیرا از دست دادن حافظه و ناتوانی در تفکر به‌وضوح در این افراد مشاهده شد.

طبق گزارش نیویورک پست، دکتر ایوانا روزنزوایگ، متخصص مغز و اعصاب و نویسنده اصلی این تحقیق، در بیانیه‌ای گفت: «هنوز از این تعامل پیچیده درک کاملی نداریم اما احتمالا به تغییرات گسترده در ساختار عصبی و ساختار مغز و نقایص عملکرد شناختی و عاطفی مرتبط با آن منجر می‌شود.»

او افزود: «مطالعه ما از نوع اثبات مفهوم بود. با این حال، یافته‌های ما نشان می‌دهد ابتلای هم‌زمان به این بیماری‌ها احتمالا به بدتر شدن و تداوم هرگونه نقص شناختی ناشی از اثر مستقیم خود او‌اس‌ای منجر می‌شود.»