پیجرها در سراسر لبنان، در حمله‌ای که به نظر می‌رسد بسیار پیشرفته و غیرمنتظره باشد، منفجر شده‌اند.

در این حادثه دست‌کم ۱۲ نفر کشته و هزاران نفر زخمی شده‌اند. هم حزب‌الله و هم دولت لبنان اسرائیل را مقصر می‌دانند، در حالی که این کشور از اظهارنظر خودداری کرده است.

این حمله روز سه‌شنبه آغاز شد، زمانی که هزاران پیجر ارتباطی که اعضای حزب‌الله از آن استفاده می‌کنند به صدا درآمد و سپس منفجر شد. به نظر می‌رسد که این دستگاه‌ها به‌شکلی تنظیم شده بودند که از راه دور منفجر شوند و افرادی را که در اطراف آن‌ها بودند مجروح کنند.

ماهیت خاص و غافلگیرکننده این حمله سبب شده است که برخی نگران شوند که این [اتفاق] ممکن است نشان‌دهنده جبهه جدیدی در جنگ باشد. بسیاری نیز پرسیده‌اند که آیا این [حادثه] به این معنا است که واقعا می‌تو‌ان به ایمنی تمامی دستگاه‌هایی که استفاده می‌کنیم اطمینان کرد؟

پاسخ ساده این است: بله، آن‌ها ایمن‌اند. هیچ‌ شاهدی وجود ندارد که نشان دهد این حملات حاکی از آن است که تلفن‌های هوشمند و سایر فناوری‌هایی که بیشتر مردم روزانه همراهشان دارند خطرآفرین‌اند.

این حمله ممکن است نشانه‌ای از رویدادهای آینده باشد – اگر اسرائیل این حمله را به این شیوه انجام داده باشد، احتمالا سایر کشورها نیز به دنبال تقلید آن خواهند بود. اما حتی در این صورت، هیچ دلیلی وجود ندارد که نشان دهد این نوع حملات ممکن است برای دستگاه‌های فناوری مصرفی به کار گرفته شود که بسیاری از مردم روزانه همراهشان دارند.

هنوز مشخص نیست که حملات پیجرها دقیقا چگونه انجام شده است. منابع امنیتی گفته‌اند که مقادیر کمی مواد منفجره درون پیجرها قرار داده شده و سپس، از طریق ارتباط پیجرها [با هم]، از راه دور منفجر شده است.

بدون دانستن دقیق اینکه مهاجمان چگونه پیجرها را تغییر داده‌اند، دشوار است با اطمینان بگوییم که دستگاه‌هایی که ما نیز استفاده می‌کنیم ایمن‌اند. اما کارشناسان توصیه می‌کنند که جای نگرانی نیست.

دانیل کارد، عضو موسسه بی‌سی‌اس، انجمن رسمی فناوری اطلاعات، می‌گوید: «افراد عادی لازم نیست نگران آن باشند که مواد منفجره پلاستیکی، که برای حمله به یک گروه خاص در زنجیره تامین کالا [جاسازی شده] برای آنان نیز خطر داشته باشد. هرچند چنین رویدادهایی نگران‌کننده‌اند، اما هیچ تهدید مشخصی برای مردم عادی وجود ندارد.»

«تلفن‌های همراه و دستگاه‌های الکترونیکی به‌طور کلی بسیار ایمن‌اند و احتمال اینکه تحت تاثیر مواد منفجره قرار بگیرند بسیار نادر است و تنها برای درصد بسیار کمی از جمعیت جهانی که مورد توجه دولت‌ها یا گروه‌های تروریستی‌اند صدق می‌کند.»

البته مشکلات عملی زیادی درمورد تنظیم دستگاه‌های مصرفی ما به همین روش وجود دارد. پیجرهای استفاده‌شده در این حمله مدل‌های نسبتا قدیمی و بزرگی بودند که فضای داخلی زیادی داشتند و به‌راحتی می‌شد [قطعات] آن‌ها را [از هم]‌ جدا کرد.

گوشی‌های هوشمند امروزی دقیق طراحی و مهندسی شده‌اند تا فضای داخلی را به حداقل برسانند؛ اگر اپل فضایی در آیفون پیدا می‌کرد از آن برای کوچک‌تر کردن دستگاه یا افزودن قطعات بیشتر استفاده می‌کرد. سایر دستگاه‌های تکنولوژیکی مانند هدفون‌های بی‌سیم حتی کوچک‌‌تر شده‌اند و هرگونه دستکاری احتمالی را به‌وضوح نشان می‌دهند.

در سطحی کلی‌تر، هرگونه حمله‌ای نیازمند نفوذ به زنجیره تامین، یا به‌صورت تصادفی قرار دادن دستگاه‌ها [در زنجیره تامین]، یا یافتن راهی برای اطمینان از تحویل یک محصول خاص به یک کاربر خاص است. زنجیره‌های تامین مدرن چنان گسترده و محافظت‌‌شد‌ه‌اند که انجام هر یک از این کارها تقریبا ناممکن است.

هیچ‌یک از این موارد به این معنا نیست که دستگاه‌های موجود در جیب‌های ما قطعا ایمن‌اند. سازمان‌های امنیتی و سایر نهادهای خصوصی پیوسته تلاش می‌کنند تا به دستگاه‌های ما نفوذ کنند – هرچند بیشتر اوقات ازطریق نرم‌افزار آن‌ها، نه به‌شکل فیزیکی به سخت‌افزارشان.

این امر موجب شده است که شرکت‌هایی که گوشی‌های هوشمند تولید می‌کنند پیوسته بکوشند تا هرگونه نقص احتمالی را برطرف کنند. برای نمونه، اپل در سال‌های اخیر «حالت قفل» (Lockdown Mode) را ارائه داده است، تنظیمی بسیار محدود برای آیفون که آن را حتی ایمن‌تر نیز می‌کند. [این فناوری] برای وکلا، فعالان [سیاسی و اجتماعی] و سایر افرادی است که ممکن است در معرض خطر حملات هکری هدفمند دولت‌های خارجی باشند.