در ادامه جنجال‌های مربوط به خروج بی‌ضابطه تابلوهای نقاشی موزه امام علی و فروش تعدادی از آن‌ها در حراجی آثار هنری دوبی، روز سه‌شنبه سوم مهرماه، صحن شورای شهر تهران به صحنه مناقشه بین برخی اعضای شورای شهر و مدیران شهرداری تبدیل شد. درحالی‌که مهدی چمران، رئیس شورای شهر تهران، به تلاش برای بی‌اهمیت نشان دادن موضوع ادامه می‌داد، برخی اعضای شورای شهر اصرار داشتند که تابلوها باید به موزه امام علی بازگردانده شوند. برخی دیگر نیز از مدیران شهرداری بابت فروش آثار نقاشی در حراجی خارج از کشور توضیح خواستند.  

مهرداد باقری، رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، در جریان برگزاری نشست روز سه‌شنبه شورای شهر ادعا کرد تابلوهای خارج شده از موزه امام علی، آثار موزه‌ای نبودند و این مساله سیاسی شده است. او همچنین اذعان کرد که ۳۰ تابلو این موزه در حراجی دوبی عرضه شده و دو اثر نیز فروخته شده‌اند.

رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری در ادامه نیز ادعا کرد که پول حاصل از فروش آثار در دوبی برای خرید آثار جدید هزینه خواهد شد.

گزارش رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، انتقاد شدید برخی اعضای شورای شهر را در پی داشت. سوده نجفی، با تاکید بر اینکه موزه‌ها حق فروش اموالشان را ندارند گفت که باید مشخص شود تابلوها با چه ارقامی به فروش رفته‌اند.

مهدی عباسی، دیگر عضو شورای شهر نیز به فروش دو اثر با قیمت هزار و ۴۰۰ دلار واکنش نشان داد و در انتقادی شدیدالحن خطاب به رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران گفت: «بعضی آثار را ۷۰۰ دلار فروختید درحالی‌که اگر برای فروش آن‌ها به فروشگاه‌های دوبی مراجعه می‌کردیم، قیمت یک تابلو بیش از این رقم بود.».

ویدیوی سخنان انتقادی مهدی عباسی، خطاب به رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، روز سه‌شنبه در رسانه‌های اجتماعی فراگیر شد. این عضو شورای شهر ضمن کنایه به مدیران شهرداری که ادعای نداشتن پول برای خرید آثار جدید را مطرح کرده‌اند، به رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری گفت که تابلوها را برگردانید، ما اعضای شورا مبلغ را جمع می‌کنیم و به شما می‌دهیم. او همچنین سوالاتی را درباره هزینه‌های سفر به دوبی و منبع تامین آن مطرح کرد.

ناصر امانی، عضو دیگر شورای شهر تهران نیز که نخستین بار خروج آثار موزه امام علی را افشا کرد، طی سخنانی گفت که باقی تابلوها هنوز به موزه بازنگشته‌اند و احتمال دارد که در حراجی‌های بعدی به فروش گذاشته شوند. او در ادامه افزود اینکه شهرداری تهران با ۱۵۰ هزار میلیارد اعتبار بخواهد برای مرمت موزه‌هایش، برخی تابلوهای هنری را بفروشد «بسیار بد» است.

مهدی اقراریان نیز به بودجه ۲ هزار و ۲۰۰ میلیارد تومانی سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران در سال جاری اشاره کرده و گفت که ۷۰۰ میلیارد تومان این بودجه برای اقدامات و فعالیت‌های فرهنگی در اختیار این سازمان قرار می‌گیرد.

ماجرای ناپدید شدن تابلوهای نقاشی موزه امام علی، پس از آن خبرساز شد که ناصر امانی افشا کرد که ۳۰ تابلو از این موزه خارج شده‌اند و بازنگشته‌اند. پس از آن روزنامه سازندگی در گزارشی خبر داد که ۱۴ اثر موزه امام علی در رویداد هنری دوبی فروخته شده‌اند.

مدیران شهرداری تهران نیز از همان روزهای نخست با تناقض‌گویی‌های بسیار به این ماجرا واکنش نشان دادند؛ به‌طوری‌که معاون برنامه‌ریزی و امور شورای شهرداری تهران مدعی شد که تابلوها به موزه امام علی بازگشته‌اند،  مدیر روابط عمومی موزه امام علی بازگشت تابلوها را تکذیب کرد، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در بیانیه‌ای مدعی شد فروش تابلوها «دروغ شاخدار» است، و سعید صدراییان، عضو هیئت‌مدیره این سازمان، گفت که تابلوها فروخته شدند، چون «ارزش هنری» نداشتند.

ادعای نداشتن ارزش هنری آثار از سوی عضو هیئت‌مدیره سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، واکنش هنرمندانی که آثارشان ناپدید شده است را در پی داشت، از جمله احمد وکیلی که گفت به دلیل فروش اثرش با قیمت پایین در دوبی، مارکت او تحت تاثیر قرار گرفته و متضرر شده است. تابلو احمد وکیلی در حراجی دوبی ۱۰۰ میلیون تومان و  یک‌چهارم قیمت اصلی کارش فروخته شده است.

موسسه‌ای که تابلوهای موزه امام علی را به حراجی دوبی برد، «نگاره آفاق ماهستان» نام دارد که در سایت World art Dubai با نام اختصاری ماهستان معرفی شده است. این موسسه که در طبقه‌ اول ساختمان حوزه‌ هنری واقع در خیابان سمیه مستقر است، اواخر فروردین امسال، در حراجی دوبی ۳۹ اثر هنری را فروخته که ۱۴ مورد آن برای موزه‌ امام علی بوده است.

طبق گزارش دوم روزنامه سازندگی، همگی اعضای این شرکت، چهارم تیر امسال سهم خود را به حوزه‌ هنری واگذار کرده‌اند و افراد تازه‌ای هم به جای آنها معرفی نشده‌اند.

به این ترتیب، موسسه ماهستان در زمان فروش آثار موزه‌ امام علی خصوصی بود و سهامداران آن نیز اشخاصی حقیقی بودند. بعد از فروش آثار و واریز سود حاصل از آن هم موسسه همچنان خصوصی بود اما احتمالا با نگرانی ناشی از وقایعی مشابه اکنون، ماهیت آن را تغییر داده‌اند.

در میان ۱۴ اثر فروخته شده‌ موزه‌ امام علی تنها دو کار- آن هم تا حدودی- به قیمت واقعی فروخته شده‌اند و این موضوع شائبه‌ فروش صوری کارها را در ذهن برخی منتقدان پررنگ کرده است.

موزه امام علی، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، گنجینه‌ای با حدود ۳ هزار اثر حجمی، نقاشی، خوشنویسی، تصویرسازی، نگارگری، کاریکاتور و نقاشی قهوه‌خانه‌ای به علاوه تعدادی فرش، صنایع‌دستی و اشیای عتیقه است.

شهرداری تهران، برخلاف ضوابط موزه‌داری، تاکنون از ثبت دارایی‌ موزه‌های زیرمجموعه‌اش در سامانه جام وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خودداری کرده است تا برای جابه‌جایی و فروش آن‌ها اختیار تام داشته باشد. حال‌ آنکه همه دستگاه‌های دولتی مکلف شده‌اند اطلاعات مربوط به اموال فرهنگی‌تاریخی‌شان را در آرشیو ملی اطلاعات بارگذاری کنند.