مطالعه‌ای جدید، نشان داده است افراد بالای ۶۰ سال که مانند جوانان ۲۰ ساله قرار ملاقات می‌گذارند اما جدا از هم زندگی می‌کنند، سلامت روان بهتری دارند.

طبق مطالعه پروفسور یونگ هو در دانشگاه لنکستر و دکتر روری کولتر از دانشگاه کالج لندن، زوج‌هایی که در سنین بالا با یکدیگر آشنا می‌شوند اما تصمیم می‌گیرند با هم زندگی نکنند، از مزایای سلامت روان مشابه با ازدواج یا زندگی مشترک بهره‌مند می‌شوند که در آن از تنش‌ها، جروبحث‌های روزانه و تعهدات مراقبتی که اغلب با این نوع روابط همراه‌اند، خبری نیست. آن‌ها همچنین، مجبور نیستند خود را در تعهدات و محدودیت‌های قانونی که پایان دادن به یک ازدواج ناموفق را دشوارتر می‌کند، گرفتار کنند.

به گزارش گاردین، این تحقیق با به چالش کشیدن این تصور که افراد مسن‌تر ترجیح می‌دهند روابط «متعارف‌تری» مانند ازدواج یا زندگی مشترک داشته باشند، نشان داد که وقتی افراد بالای ۶۰ سال وارد یک رابطه جدید می‌شوند، سبک «زندگی جدا از هم، اما با هم» محبوب‌ترین گزینه و احتمال آن ۱۰ برابر بیشتر از ازدواج است.

نمونه‌های این رابطه را می‌توان میان چهره‌های مشهور هم دید. برای مثال هلنا بونهام کارتر، بازیگر و تیم برتون، کارگردان، در طول رابطه ۱۳ ساله‌، جدا از یکدیگر اما در خانه‌هایی کنار هم زندگی می‌کردند. آن‌ها اولین بار در فیلم «سیاره میمون‌ها» تیم برتون در سال ۲۰۰۱ که کارتر در آن ایفای نقش می‌کرد، با هم آشنا شدند. 

تحقیقات جدید با استفاده از داده‌های مطالعه طولی خانوارهای بریتانیا (UKHLS) روابط و سلامت روانی افراد بالای ۶۰ سال را بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۳ بررسی کرد. طی مطالعات طولی، در مقاطع زمانی مختلف از همان افراد و خانوارها داده‌برداری می‌شود تا تغییرات و روندها در طول زمان بررسی شوند. پژوهش جدید ادامه‌ای بر تحقیقات پیشین است که به سبک زندگی «جدا از هم، اما با هم» در کل جمعیت پرداخته بود و نشان داد این نوع رابطه به‌ویژه در میان افراد بالای ۶۰ سال، به‌عنوان «نوعی رابطه پایدارتر» مطرح است.

پروفسور هو توضیح داد: «جوان‌ترها به دلیل ناتوانی مالی در تامین هزینه‌های یک خانه مشترک به سبک زندگی جدا از هم، اما با هم روی می‌آورند، اما برای افراد مسن‌تر شرایط فرق دارد و این نوعی توافق بلندمدت است، نه موقتی.»

اگرچه مزایای ازدواج و حمایت‌های قانونی آن برای سلامت روان افراد بالای ۶۰ سال اندکی بیشتر است، اگر رابطه آن‌ها به سبک جدا از هم اما با هم باشد، در صورت جدایی، خطر آسیب به سلامت روان کمتر از زمانی است که یک ازدواج یا زندگی مشترک به پایان می‌رسد.

از طرفی، تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که مزایای سلامتی روان ازدواج و زندگی مشترک برای مردان بیشتر از زنان است. همچنین، مشخص شده است که در این نوع روابط، زنان مسن‌تر معمولا سهم بیشتری از وظایف خانگی و مراقبتی را بر عهده دارند. در حالی که طبق این پژوهش که به‌زودی در مجله «پیری: علوم اجتماعی» (Gerontology: Social Sciences) منتشر می‌شود، در سبک زندگی جدا از هم، اما با هم، زنان و مردان مسن از مزایای سلامت روانی مشابهی بهره‌مند می‌شوند. 

این سبک رابطه بین حفظ صمیمیت و رابطه عاطفی و استقلال فردی تعادلی ظریف برقرار می‌کند و به افراد اجازه می‌دهد در عین حال که تعهداتشان به روابط خانوادگی موجود را حفظ کنند، برای داشتن یک شریک صمیمی در مراحل پایانی زندگی هم مجال و فضا داشته باشند.