در روزهای پایانی ماه دسامبر، هتل تاریخی و خصوصی «دوموس موبورگ» (Domus Maubourg)، واقع در قلب منطقه ۷ پاریس، میزبان آثار هنری یک هنرمند ایرانی-فرانسوی است. این مکان، که به‌عنوان فضایی چندمنظوره برای رویدادهای متنوع شناخته می‌شود، اخیراً با حفظ اصالت تاریخی خود بازسازی شده و با ترکیبی از معماری کلاسیک و طراحی مدرن، محیطی الهام‌بخش را برای برگزاری رویدادهای هنری و فرهنگی فراهم کرده است.
شایان خویی، هنرمند برجسته ایرانی-فرانسوی در حوزه هنر دیجیتال، در سال ۱۳۴۱ (۱۹۶۳ میلادی) در ایران متولد شد و هم‌اکنون در فرانسه اقامت دارد. او که در خانواده‌ای فرهنگی با پدری نویسنده و مادری معلم بزرگ شد، تا سال ۱۳۵۷ در ایران زندگی کرد و سپس در ۱۶ سالگی برای ادامه تحصیل به گرونوبل فرانسه مهاجرت کرد.
آثار خویی ترکیبی از نقاشی و عکاسی هستند که با تکنیک‌های دیجیتال و روش‌های ترکیبی خلق می‌شوند. او سبک هنری خاصی به نام «سایبریالیسم» را پایه‌گذاری کرد که از ترکیب دو واژه سایبرنتیک و رئالیسم شکل گرفته است. این سبک با ترکیب تصاویر دیجیتالی، پیکره‌نما (فیگوراتیو) باقی می‌ماند و شگفتی‌های طبیعت و میراث جهانی را در قالبی نوین نمایش می‌دهد.
ایندیپندنت فارسی
شایان به ایندیپندنت فارسی گفت: «به سراسر جهان سفر کرده‌ام و همواره به دنبال زیبایی هستم. عکس‌هایم را با مناظر عجیب و نمادهای جهانی ترکیب می‌کنم تا دنیایی جداگانه خلق کنم.» این سفرنامه‌های هنری هر کدام به یک منطقه خاص اختصاص دارند و از نمادهای مذهبی و فرهنگی آن منطقه بهره می‌برند. به‌عنوان نمونه، در مجموعه‌ای مرتبط با زرتشتیان، خویی از شیراز الهام گرفته و این دین را به تصویر کشیده است.
اگرچه خویی به‌عنوان پیشگام هنر دیجیتال شناخته می‌شود، از اوایل قرن بیست‌ویکم به تدریج به سمت استفاده از تکنیک‌های دستی و سنتی‌تر روی آورده است. او با بهره‌گیری از جوهرهای سرامیکی و همکاری با تکنسین‌ها و هنرمندان در رشته‌های مختلف، آثاری منحصربه‌فرد خلق کرده است.
تحصیلات او در معماری و طراحی صنعتی تأثیر به‌سزایی بر دیدگاه خلاقانه‌اش داشته است. او در سفرهای متعددش به نقاط مختلف جهان، عناصری مانند نقاشی‌ها، عکس‌ها، اشیاء و حتی دانه‌های شن را جمع‌آوری کرده و در دفترچه‌های هنری ویژه‌ای، ساخته‌شده در محل، گردآوری می‌کند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
شایان خویی نمایشگاه‌های متعددی در مراکز هنری برجسته جهان برگزار کرده است، از جمله در مرکز هنر معاصر سومور، موزه مراکش، کلیسای مادلین در پاریس (۲۰۲۱) و موزه آنونسیاد در سن‌تروپه (۲۰۲۱).
آثار منتشرشده او شامل «جهان‌های گمشده»، «روسیه مقدس»، «هپی کالیپس» و «روز داوری نهایی» هستند که هرکدام جلوه‌ای از خلاقیت بی‌حد و مرز او را به نمایش می‌گذارند.
ایندیپندنت فارسی
شایان خویی با بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته، از جمله سیستم‌های تعاملی، فناوری‌های سه‌بعدی و صوتی-تصویری، پروژه‌های گسترده‌ای خلق کرده است. او از اولین هنرمندانی بود که واقعیت مجازی را به‌کار گرفت و مجموعه‌های خود را در پایگاه‌های داده دیجیتال ذخیره کرد. تلاش‌های او در این زمینه منجر به تولید مجموعه‌های دیجیتالی نوآورانه‌ای شد که «سایبریالیسم» را در قالب‌هایی گسترده‌تر تعریف می‌کنند.
یکی از مجموعه‌های برجسته شایان خویی، «روز داوری نهایی» است که در آن هنرمند به رابطه انسان با تکنولوژی و تأثیر آن بر سرنوشت بشریت پرداخته است. این مجموعه با استفاده از تکنیک‌های ترکیبی دیجیتال و نمادهای مذهبی، به نوعی آیینه‌ای از چالش‌های انسانی در عصر مدرن به‌شمار می‌رود. آثار این مجموعه در رویدادهای هنری بین‌المللی با استقبال گسترده مواجه شده و بحث‌های بسیاری درباره تعامل هنر و فناوری برانگیخته است.
ایندیپندنت فارسی
یکی از جنبه‌های ویژه هنر شایان خویی، توجه عمیق او به حفظ و معرفی میراث فرهنگی جهانی است. او در پروژه‌های خود از عناصر معماری و نمادهای فرهنگی مختلف بهره می‌گیرد و آنها را به نحوی در کنار هم قرار می‌دهد که روایتگر تاریخ و هویت جمعی انسان‌ها باشد. این نگاه عمیق، نه تنها به معرفی هنر دیجیتال او کمک کرده، بلکه به تقویت جایگاه او به عنوان هنرمندی متعهد به ارزش‌های جهانی انجامیده است.
ایندیپندنت فارسی
در یکی از بخش‌های منحصربه‌فرد نمایشگاه شایان خویی، لباس‌هایی به نمایش درآمده بود که توسط خود او طراحی شده بودند. این لباس‌های نامتعارف و خلاقانه با استفاده از عناصر جمع‌آوری‌شده از سفرهای دور و نزدیک او ساخته شده بودند. هر قطعه از این لباس‌ها، داستانی از یک فرهنگ یا منطقه خاص را روایت می‌کرد؛ از پارچه‌هایی با نقوش بومی گرفته تا زیورآلاتی که از مواد طبیعی و صنایع دستی محلی الهام گرفته شده بودند. این مجموعه لباس‌ها، همانند آثار دیگر شایان، پیوندی میان هنر، سفر، و هویت‌های جهانی برقرار می‌کرد و توجه بازدیدکنندگان را به تعامل میان فرهنگ‌ها جلب می‌نمود.
شایان خویی همچنان به عنوان یک هنرمند پیشرو، مرزهای خلاقیت را گسترش می‌دهد و بین تکنیک‌های سنتی و فناوری‌های نوین پل می‌زند.
