عناوین خبری حاکی از آن است که مذاکرات بین بریتانیا و اتحادیه اروپا بر سر توافق تجاری به جاهای باریک خواهد کشید. ژان ایو لو دریان، وزیر امور خارجه فرانسه، گفته است: « همدیگر را لت و پار خواهیم کرد.»

دیوید فراست، مذاکره کننده اصلی دولت بوریس جانسون، احتمالاً دوشنبه شب طی سخنرانی خود در بروکسل به حمله فرانسه پاسخ خواهد داد. او به احتمال زیاد خواهد گفت بریتانیا صرفا خواستار همان توافق تجارتی است که اتحادیه اروپا با کانادا، ژاپن و کره جنوبی امضا کرده است و می‌خواهد رابطه «بر پایه همکاری دوستانه بین دولت‌های مستقل و برابر باشد.»

این نشان‌دهنده عزم راسخ جانسون است، که به گفته یکی از دستیاران وی، تأکید کرده است: «ما در دور دوم هالو و فرمان‌بردار نخواهیم بود.» مذاکرات برگزیت بین ۲۷ کشور از یک طرف و بریتانیا از طرف دیگر، به اتحادیه اروپا این امکان را داد که شرایطی را تحمیل کند. به طور نمادین، برخی از مذاکرات در لندن و برخی دیگر در بروکسل برگزار خواهد شد.

انتظار می‌رود که این جنگ لفظی چند ماهی ادامه داشته باشد. اما دو طرف در حال زورآزمایی و تعیین خط قرمزهایی هستند که شاید با شروع مذاکرات جدی، احتمالا در پاییز امسال، رنگ ببازند و تغییر کنند.

با توجه به سخنان جانسون، در حال حاضر بریتانیا و اتحادیه اروپا هر دو هم خدا را می‌خواهند هم خرما را. بریتانیا خواستار تجارت بدون تعرفه، بدون سهمیه و بدون قواعد دامپینگ است، در حالی می‌داند که اتحادیه اروپا نیز در مقابل چنین شرایطی را طلب خواهد کرد. اتحادیه خواستار شرایط بازی برابر در زمینه‌هایی مانند یارانه دولتی، حقوق کارگران، مالیات و محیط زیست خواهد بود.

لو دریان گفته است، بریتانیا تنها در صورتی می‌تواند۷۰ درصد ماهی خود را به قاره اروپا صادر کند که به قایق‌های اروپایی اجازه ورود به آب‌های این کشور را بدهد، و با این سخنان ناخواسته شرایط بازی را لو داد. او سپس افزود: «در مذاکرات، مسئله ماهیگیری به هیچ عنوان نمی‌تواند یک کارت چانه‌زنی باشد.»

به نظر می‌رسد که تغییرات اساسی در کابینه جانسون می‌تواند قدرت او را در زورآزمایی با اتحادیه اروپا افزایش دهد. او جولیان اسمیت، وزیر امور ایرلند شمالی، را عزل کرد. سال گذشته، وقتی که احتمال برگزیت بدون توافق افزایش یافت، اسمیت تا مرز استعفا رفت و اگر در آستانه مهلت ۳۱ دسامبر جانسون هیچ توافق تجاری‌ای صورت نمی‌گرفت، او احتمالا استعفا می‌داد. (اخراج او نشان داد این ادعای تیم بوریس که تغییرات کابینه بر مبنای خدمات و کارایی بوده، بی‌اساس و دروغ است. چون اسمیت با بازسازی دولت تضعیف‌شده ایرلند شمالی کار بسیار بزرگی انجام داد. در حقیقت، تغییرات کابینه جانسون بر مبنای وفاداری بوده است).

استعفای ساجد جاوید، کنار رفتن شخصی را موجب شد، که احتمالا نگران بود اگر تا ماه دسامبر توافقی حاصل نشود، باید برپایه شرایط سازمان تجارت جهانی عمل شود. او تلاش کرد تا به مهاجران کمتر ماهر اتحادیه اروپا اجازه داده شود پس از پایان مرحله گذار در ماه دسامبر، به مدت دو سال دیگر در بریتانیا کار کنند، اما موفق نشد. بنابراین، با حذف این افراد، اکنون تغییرات کابینه زمینه را فراهم می‌کند تا جانسون بتواند اتحادیه اروپا را به «عدم توافق» تهدید کند، بدون آنکه نگران ایجاد آشوب در کابینه خود باشد.

با وجود این، چشم‌انداز رسیدن به یک توافق آن‌قدر که به نظر می‌رسد ناامیدکننده نیست. حتی این که لو دریان در کنفرانس امنیتی مونیخ گفت: «همدیگر را لت و پار خواهیم کرد» آن‌گونه که رسانه‌ها نشان می‌دهند نگران‌کننده نیست. او در ادامه سخنانش گفت: «اما این بخشی از مذاکرات است. همه از منافع خود دفاع خواهند کرد.»

شکی نیست که دفاع خواهند کرد. اما توافق حدی دارد، اگر هر دو طرف می‌خواهند به آن برسند. جانسون باید در چند زمینه تضمین بدهد که اتحادیه اروپا را تضعیف نخواهد کرد و این چیزی فراتر از الفاظ لطیف می‌طلبد. برای اینکه جانسون بتواند بریتانیا را از قوانین اتحادیه اروپا آزاد کند و در عین حال تضمین‌هایی به این اتحادیه بدهد، باید یک سیستم قوی برای حل اختلافات، و فعالیت هنجارمند در چارچوب توافقات تجاری ایجاد شود.

اتحادیه اروپا احتمالا باید بپذیرد که دادگاه اروپا در این فرآینده نقشی ندارد. در حال حاضر، اتحادیه می‌خواهد اختلافات - چنانچه به یکی از مواد قانون اتحادیه اروپا مرتبط باشند، به این دادگاه ارجاع داده شود. اما از آنجا که وعده داده شده است که بریتانیا پس از برگزیت اختیار قوانین خود را در دست بگیرد، این یکی از خطوط قرمز خواهد بود که جانسون باید به آن پایبند باشد.

شیوه برخورد او با توافق خروج، حاکی از این است که احتمالا در مورد برخی مقررات اتحادیه اروپا انعطاف نشان خواهد داد؛ اگرچه ناچارا اعلام خواهد کرد پیروز شده است و امیدوار خواهد بود که رأی‌دهندگان بریتانیایی فکر نکنند او باج داده است. نمایندگان محافظه‌کار پارلمان در شمال و مرکز معتقدند که جانسون به صنایع تولید، که بسیاری از رأی‌دهندگان آنها را استخدام کرده‌اند، خیانت نخواهد کرد. برخی درگیری‌های تجاری بر سر مسائلی مانند گمرک و تشریفات اداری اجتناب‌ناپذیر است، اما چنانچه این نمایندگان احساس کنند که احتمالا تعرفه‌هایی اعمال خواهد شد، جانسون را تحت فشار شدید قرار خواهند داد.

جانسون آماده است تا برای آزاد کردن بریتانیا از قید و بندهای اتحادیه اروپا نوعی ضربه اقتصادی را بپذیرد، اما اگر موجب بیکار شدن رأی‌دهندگان جدید خود شود، ممکن است ضربه سیاسی بسیار شدیدی به او وارد کند.