جمهوری اسلامی بسیاری را در این سالها قربانی کرده است. چه بیشمار افرادی که تحت تعقیب قرار گرفته یا بازداشت، شکنجه و کشته شده اند. بیگناهانی که به علت باور مذهبی یا گرایش جنسی یا عقیده سیاسی و یا عللی از این دست، مورد هدف رژیم قرار گرفته اند.

اما در این میان، رژیم در تمام این سالها تیغ تیز آزارش را بیش از همه روی زنان ایران قرار داده است. کافیست به نخستین نوشته های خمینی رجوع کنیم که چگونه از پیشرفت زنان ایران تحت هدایت پدربزرگ من به سختی انتقاد میکرد. او هرگز نتوانست برابری حقوقی زنان ایران در آن زمان را بپذیرد. ماموریتش نابود کردن همه آن  دستاوردها بود. و رژیمی که او پایه گذاشت نیز در عمر ۴۱ ساله خود به دنبال ساکت کردن زنان ایرانی بوده ولی آنها هرگز موفق نشدند و نخواهند شد.

شیرزنان ایرانی در چهار دهه، لحظه ای از تلاش برای ایفای حقوق خود فرو ننشستند و در هر زمان و مکان که با ستم و سرکوب مواجه شدند، ساکت نماندند. سالی که گذشت، یادآور مقاومت و قدرت زنان ایرانی بود، و من امروز در روز جهانی زن، میخواهم به فداکاریهای آنان ادای احترام و از قدرت رهبریشان سپاسگزاری کنم. این زنان، قهرمانانی واقعی هستند.

آتنا دائمی را به یاد بیاوریم. او دارد سالهای جوانی اش را در زندان اوین از دست میدهد. «جرم» او دفاع از حقوق زنان و کودکان است! این زن جوان را حتی از درمان مناسب نیز محروم ساخته اند. ولی با وجود تمام این بی عدالتیها، او شجاعانه به پیگیری آرمانهای خود ادامه داده است. آتنا از پشت دیوارهای بلند زندان اوین این پیام را ارسال کرده که مبارزه حق طلبانه اش را برای زنان ایرانی و دیگر اقشار ستمدیده متوقف نخواهد کرد.

بیایید به یک زن قهرمان دیگر نگاه بیندازیم؛ به شهناز اکملی. در اعتراضات سال ۱۳۸۸ او پسرش مصطفی کریم بیگی را از دست داد؛ اما کنار نکشید و رنج و سوگش را به منبع انرژی برای دادخواهی خود و دیگر مادران داغدیده ای بدل کرد که فرزندانشان به دست رژیم به قتل رسیده اند. شهناز اکملی در تمام این سالها مایه آرامش و همبستگی مادران عزادار ایران بوده است. او بارها تهدید شد و حتی زندانی اش کردند ولی هرگز از مبارزه دست نکشید.

فاطمه سپهری، یکی از ۱۴ زنی است که سال گذشته در بیانیه ای، پایان آپارتاید جنسیتی رژیم و کل موجودیت آن را خواستار شدند. او پس از خروج از کلاس درس قرآن در مشهد از سوی ماموران بازداشت شد و امروز در زندان به سر می برد. فاطمه سپهری با شجاعت برای احقاق حقوق همه زنان ایران به پا خاست و با وجود فشارها ایستادگی کرد.

و گوهر عشقی! پس از قتل پسرش ستار بهشتی در زیر شکنجه در زندان، دیگر فقط مادر ستار نیست؛ او مادر بسیاری از خانواده های داغدیده شده است که در رنج مادرانه او سهیم اند. گوهر عشقی برای مردم کشورش، تجسم عینی دلیری و همدلی بی بدیل است.

اینها فقط نمونه هایی از زنان دلاور ایرانی اند. هزاران هزار مادر و خواهر و دختر دیگر هستند که نامشان را نمیدانیم. زنانی که جگرگوشه هایشان در کشتار آبان ۹۸ به قتل رسیدند و همچنان در سکوت به مبارزه ادامه میدهند. رنج و خشم آنان غیر قابل تصور است و شجاعتشان برای مبارزه، به همه ما قدرت میدهد.

10

گالری عکس- پوسترها و دیوارنگاره‌های تهران در روز زن

گالری عکس- پوسترها و دیوارنگاره‌های تهران در روز زن

• 1/10

  عکس دریافتی از تهران- Courtesy Photo of VahidOnline

• 2/10

  عکس دریافتی از تهران- Courtesy Photo of VahidOnline

• 3/10

  عکس دریافتی از تهران- Courtesy Photo of VahidOnline

• 4/10

  عکس دریافتی از تهران- Courtesy Photo of VahidOnline

• 5/10

  عکس دریافتی از تهران- Courtesy Photo of VahidOnline

• 6/10

  عکس دریافتی از تهران- Courtesy Photo of VahidOnline

• 7/10

  عکس دریافتی از تهران- Courtesy Photo of VahidOnline

• 8/10

  عکس دریافتی از تهران- Courtesy Photo of VahidOnline

• 9/10

  عکس دریافتی از تهران- Courtesy Photo of VahidOnline

• 10/10

  عکس دریافتی از تهران- Courtesy Photo of VahidOnline

این زنان هرگز نباید در چنین شرایطی قرار میگرفتند و ای کاش قرار نمیگرفتند. میتوانم تصور کنم که خودشان نیز همین حس را دارند. ولی آنها این رنج و درد را تحمل کرده و از آن بهره گرفته اند برای اینکه به تراژدی ملی ما، بر این رژیم آپارتاید جنسیتی، نقطه پایانی بگذارند. این زنان، قهرمانان کشور ما هستند و در این روز جهانی زن باید بدانند که ملت ایران از آنها الهام میگیرد.

ما این قدرت چشمگیر زنان ایران را در همه جا میبینیم. مادرم در سفر اخیرش به یونان برای دیدار با پناهندگان ایرانی، با زنانی آشنا شد که فجایع غیرقابل تصوری را در زندگی خود از سر گذرانده بودند. او با زنانی دیدار کرد که از آزار، مخاطرات روحی-روانی، اعتیاد به مواد مخدر، و بسیاری مشکلات دیگر جان سالم به در برده بودند. آنها به سبک زنان ایرانی، با هم نشستند، حرف زدند، خندیدند و گریستند. داستانهایی که مادرم از این زنان برایم بازگو میکند حیرت آور و احترام برانگیز، و قدرتشان در تداوم ایستادگی قابل توجه است.

این برای من، نشان دهنده چهار دهه ناکامی رژیم در خاموش کردن زنان ایرانی است و حکایت از آن دارد که این زنان با همه تفاوتهایشان، اینک در مبارزه برای عدالت، برابری و آزادی، قویتر و متحدتر شده اند. روزی نزدیک در ایران آزاد فردا، ما این روز بزرگ، روز جهانی زن را با هم در سراسر ایران جشن خواهیم گرفت و به شجاعتها و دستاوردهای بزرگ زنان ایران ادای احترام خواهیم کرد. آن روز قطعا دور نیست.