تا لحظاتی دیگر انتخابات ریاست جمهوری آمریکا رسما به پایان میرسد. هرچند میلیونها شهروند آمریکایی به دلیل خطرات ویروس کرونا، آرای خود را به صورت پستی چند روز قبل به نهاد انتخابات آمریکا فرستادهاند. با این حال با حضور بقیه مردم پای صندوقها و شمارش آرا، بالاخره مشخص خواهد شد که چی کسی سکاندار کاخ سفید برای چهار سال آینده خواهد بود. در افغانستان نیز با دقت و حساسیت زیاد، انتخابات ریاست جمهوری آمریکا پیگیری میشود. چند هفته قبل در اوج مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری آمریکا، طالبان در صحبت با رسانهها گفته بودند که آنان از پیروزی مجدد دونالد ترامپ در انتخابات حمایت میکنند. حتی سخنگوی طالبان به رسانهها گفته بود که آنان نگران وضعیت جسمی ترامپ، زمانی که به ویروس کرونا مبتلا شده بود، هستند. با این حال طالبان شاید دقیق ندانند که ترامپ میتواند در دور دوم ریاست جمهوریاش کابوسی برای طالبان شود.
دونالد ترامپ در دوران ریاست جمهوریاش یک بار از رهبری طالبان دعوت کرد که به آمریکا بیایند و رو در رو با رهبری دولت افغانستان در حضور ترامپ صحبت کنند. اما کشته شدن یک سرباز آمریکایی در حمله انتحاری که از سوی طالبان سازماندهی شده بود، همه رشتهها را پنبه کرد. ترامپ همچنان بانی امضای توافق صلح با طالبان نیز شد و نمایندهاش آقای خلیلزاد این توافق را امضا کرد. ترامپ فشار زیادی بر دولت افغانستان وارد آورده است تا گفتوگوهای صلح را در مسیر نتیجهبخش آن حرکت بدهند. او امتیازهای زیادی به طالبان داده است. به همین دلیل طالبان دوست دارند تا او دوباره رئیس جمهور آمریکا شود و تمامی نیروهای خود را طبق وعدهاش از افغانستان بیرون کند و بگذارد تا طالبان آن گونه که خود میخواهند، در حیات سیاسی افغانستان دست ببرند.
اما طالبان شاید این مساله را به صورت دقیق مطالعه نکردهاند که ترامپ میتواند در آن واحد تمامی دیدگاههای قبلی خود را نقض کند و نظر تازهای در مسائل افغانستان داشته باشد. ترامپ کمتر از هر رئیس جمهوری به مشورت مشاورانش گوش داده است. به همین دلیل آدمهای کمی اطراف او برای مدت طولانی ماندهاند. ترامپ در صورتی که حس کند توافق صلح به مزاجش خوش نمیآید، در کمترین زمان این توافق را لغو خواهد کرد و اصلا برایش مهم نیست که تبعات این عمل چه میشود.
بر خلاف ترامپ، جو بایدن یک راهبرد مشخص و دوربردی در مورد منافع آمریکا در جهان دارد. بایدن نیز موافق خروج نیروهای خود از افغانستان است. اما شاید طالبان این را ندانند که بایدن بیشتر افغانستان را از عینک پاکستان میبیند. سالها قبل زمانی که بایدن معاون رئیس جمهور باراک اوباما بود، در سفری به افغانستان به حامد کرزی رئیس جمهور آن زمان افغانستان گفته بود که پاکستان ۵۰ مرتبه برای آمریکا مهمتر از افغانستان است. در مورد جو بایدن میگویند که او دوست دارد تا پاکستان در مورد افغانستان تصمیم بگیرد. البته تصمیمی که به منافع آمریکا ضرر نزند. در چنین صورتی برای طالبان جو بایدن باید بهتر از ترامپ باشد.
در افغانستان این روزها تمامی بحثهای سیاسی معطوف به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شده است. کارشناسان سیاسی همه در حال تحلیل وضعیت افغانستان هستند در صورتی که هرکدام از این دو رقیب به کاخ سفید بروند. باور یک تعداد از سیاستمداران این است که به دلیل باور بیشتر بایدن به دموکراسی و ارزشهای آن، در صورت پیروزی وی در انتخابات، احتمال دارد او نگذارد تا گفتوگوهای صلح افغانستان، ارزشهای پیش رو ۱۹ سال گذشته را قربانی کند. از سوی دیگر با توجه به این که بایدن روی مشورتهای مشاورانش تاکید بیشتری دارد، شاید نسبت به خروج کامل نیروهای آمریکایی و ناتو از افغانستان، در حالی که هنوز تروریسم در این منطقه فعال است، تجدیدنظر کند. با این حال آن چه از زبان بایدن در چند سال گذشته گفته شده است، او حاضر نیست برای تداوم دموکراسی در افغانستان، سربازاناش را قربانی کند. چنانچه بارها فریاد زده بود: «من حاضر نیستم سربازان خود را به خاطر حقوق زنان در افغانستان به کشتن بدهم.» اما بایدن متعهد به مبارزه با تروریسم است. و تروریسم همچنان در افغانستان جولان میدهد. پس شاید حضور بایدن باعث شود که مبارزه با تروریسم ابعاد گستردهتری پیدا کند. از آن سو پیروزی ترامپ به معنی آخرین دور حکمروایی او خواهد بود. او دیگر نیاز آن چنانی نخواهد داشت تا افکار عمومی را برای مقبولیت خود به هر قیمتی به سوی خود بکشاند. شاید تنها انگیزه وی برای هممسیر شدن با افکار عامه آمریکا، تداوم قدرت جمهوریخواهان باشد. بنابراین میتوان انتظار این را هم داشت که ترامپ سیاستهای خود را در قبال افغانستان تغییر دهد و از این همه امتیازی که برای طالبان برای آمدن به پای میز مذاکره بخشیده، چشمپوشی کند. حرف آخر این که چه ترامپ همچنان رئیس جمهور بماند و چه بایدن، تنها راهبرد آنان در قبال افغانستان است که مشخص خواهد کرد چه کسی برای افغانستان بهتر است.