برنامه جهانی غذا در افغانستان، دوشنبه، ۱۰ ژوئیه (۱۹ تیر)، اعلام کرد که به ‌دلیل کمبود بودجه، مجبور شده است کمک‌های غذایی خود را به هشت میلیون شهروند افغانستان جیره‌بندی و قطع کند. 

برنامه جهانی غذا در حساب توییترش نوشت که برای ادامه فعالیت در افغانستان به یک میلیارد دلار نیاز دارد، و تاکید کرد: «برنامه جهانی غذا، آخرین راه نجات آسیب‌پذیرترین خانواده‌ها، از جمله زنان بیوه و خانواده‌های تحت سرپرستی زنان است.» 

میلیون‌ها شهروند افغانستان در حاکمیت طالبان، به کمک‌های فوری بشردوستانه نیاز دارند و کاهش یا قطع کمک‌های خارجی به افغانستان، بر زندگی شمار زیادی از آنان تاثیر منفی شدیدی خواهد گذاشت.  

شماری از خانواده‌ها به ‌دلیل فقر و بیکاری فزاینده به کمک‌های نهادهای امدادرسان وابسته شده‌اند.  

شکریه با چهار فرزندش در استان هرات در غرب افغانستان زندگی می‌کند و تا پیش از روی کار آمدن مجدد حکومت طالبان، در یکی از کارخانه‌های شهرک صنعتی این استان به کار مشغول بود.  

او در مصاحبه با ایندیپندنت فارسی گفت که با آمدن طالبان، بیکار شده است و با انجام کارهای شاقه، فقط می‌تواند پول برای تهیه نان خشک تامین کند. 

او گفت: «از وقتی طالبان آمدند، زندگی برای من و کودکان من خیلی سخت شده است. مجبورم در خانه‌های اقوام و همسایه‌های خود کار کنم. تنها کاری که حالا می‌توانم بکنم، لباس‌شویی، نظافت و آشپزی است. خیلی که کار کنم، روزانه ۲۰۰ افغانی به دست می‌آورم و این مقدار پول خیلی کم است.» 

دفتر هماهنگ‌کننده‌ کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد (اوچا)، دوشنبه، ۱۰ ژوئیه (۱۹ تیر)، در گزارش سالانه‌ کمک‌های جامعه جهانی و نهادهای کمک‌کننده گفت که در ۲۰۲۲ به ۱۸.۸ میلیون شهروند افغان کمک کرده‌اند. 

در این گزارش آمده است که کشورها و نهادهای کمک‌کننده در سال گذشته میلادی ۲۷۵ میلیون دلار به صندوق کمک‌های بشردوستانه کمک کرده‌اند. 

با این حال، اوچا گفت که در آغاز ۲۰۲۲ شمار افراد نیازمند به کمک‌های بشردوستانه در افغانستان ۲۴.۴ میلیون نفر بود، اما این رقم تا پایان آن سال به ۲۸.۳ میلیون نفر افزایش یافت. 

اوچا از کشورها و نهادهای کمک‌کننده خواست که برای مهار بحران انسانی در افغانستان کمک کنند.  

نزدیک به ۲۳ ماه است که طالبان بر افغانستان حکومت می‌کنند و در این مدت روز‌به‌روز فقر و گرسنگی در میان شهروندان این کشور افزایش یافته است.  

سازمان ملل و نهادهای امدادرسان هشدار می‌دهند که بی‌توجهی به وضعیت دشوار زندگی مردم افغانستان، «بحران‌آفرین» خواهد بود.  

از سوی دیگر، با اقدامات طالبان و تحمیل محدودیت بر کار زنان در نهادهای امدادرسان به ‌شمول دفاتر سازمان ملل در افغانستان، تمایل کشورها و نهادهای کمک‌کننده به کمک به این کشور کاهش یافته است.  

طالبان تمام درخواست‌های جامعه جهانی و نهادهای امدادرسان را برای لغو ممنوعیت کار زنان در نهادهای امدادرسان رد کرده‌اند. طالبان تاکید دارند که به هیچ فرد یا گروهی اجازه نمی‌دهند که در امور داخلی افغانستان مداخله کند و هیچ نرمشی در راستای اجرای «شریعت اسلامی» از خود نشان نخواهند داد.